به گزارش یزد فردا: دولت در این اصلاحیه 7 پیشنهاد به مجلس ارائه کرد و خواستار همراهی مجلسیان شد و از نمایندگان مردم خواست تا به صورت فوریتی این لایحه را مورد برسی قرار دهند ولی نمایندگان با فوریت این طرح مخالفت کردند.
احمد توکلی در خصوص رای ندادن نمایندگان به این لایحه گفته بود: مجلس با دو فوریت این لایحه موافق نبود چراکه لایحه بودجه احکام خیلی مهمی دارد و نیازمند مطالعه خیلی است. البته مجلس با یک فوریت این لایحه موافق بود، ولی در اخرین لحظه آقای نوبخت صحبتی کرد که نمایندگان در زمان رایگیر تصور کردند که به طرح دو فوریتی رای ندادهاند، در صورتیکه آنها به طرح یک فوریتی رای نداده بودند.
به هر حال فوریت این لایحه نتوانست از مجلس رای بیاورد و بدین ترتیب از دستور جلسه مجلس خارج شد و لایحه به صورت عادی در کمیسیون برنامه و بودجه مورد بررسی قرار گرفت.
اما بعد از ظهر روز گذشته نائب رئیس مجلس خبر از بازگشت لایحه اصلاح بودجه در اواخر هفته آینده به مجلس داد، و اعلام کرد بررسی این لایحه در کمیسیون به پایان رسیده است و امکان دارد در اواخر هفته آتی در دستور جلسه صحن قرار گیرد.
اما نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که وقتی لایحه ای به صورت عادی در دستور کار قرار گیرد زمان زیادی لازم دارد تا مراحل خود را بگذراند و حتی اگر بررسی آن تمام شده باشد باید در نوبت دستور جلسات قرار گیرد.
این موضوع را تابناک از یک عضو کمیسیون برنامه و بودجه سوال کرد و این نماینده در پاسخ گفت: لایحه بودجه در کمیسون مورد بررسی قرار گرفته است و تا اواخر هفته آینده به اتمام خواهد رسید.
سید عبدالکریم هاشمی نخل افزود: چون این لایحه یک بار در صحن نتوانسته است رای فوریت را کسب کند، نمایندگان به دنبال جمع آوری امضا هستند تا بار دیگر این لایحه را به صورت فوریتی به صحن بر گردانند.
اما اکنون سوال این است که اگر قرار بود این لایحه به صوریت یک فوریت یا دو فوریت به صحن باز گردد نمایندگان چرا از ابتدا این کار را نکردند؟
این در حالی است که قبل از ورود لایحه به مجلس نمایندگان و دولت جلسات مشترکی را برای تدوین این لایحه در دستور کار خود داشتند و چنین بار در خصوص این موضوع تشکیل جلسه داده بودند.
به نظر می رسد که این دوباره کاری ها به غیر از اینکه وقت مجلس و دولت را می گیرد یک سردرگمی نیز در بین مسئولین و مردم ایجاد می کند و باعث باعث ایجاد یک هزینه مضاعف می شود، این همان چیزی است که در گذشته و دوره های قبلی بیشترین انتقادات به آن وارد بود.