سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده (ترکیب بند) "

.سوگواری بر مرگ شاه

" را در ادامه می خوانید:

سوگواری بر مرگ شاه

از چـه رو خـاک سـیه گردون بـه فـرق ماه کرد	مـشـعـل خـورشـیـد را گـردون چــرا پــر کـاه کـرد
از چــه رو بــر نـیـل مـاتــم زد لـبــاس عـافـیـت	هـر کـه جـادر سـاحـت این نـیلـگـون خـرگـاه کـرد
این چـه صورت بـود کز هر گوشه زرین افسری	زد بــه خــاک ره ســر و افــســر ز خــاک راه کـرد
چــیـسـت افـغـان غـلـامـان شـه بــاقـی مـگـر	آســمـان بــی مـهـریـی بــا بــنـدگـان شــاه کـرد
آه کـز بـی مـهـری گـردون شـه بـاقـی نـمـانـد	از چـه بـاقـی ماند عـالـم چـون شـه بـاقـی نماند
پـشـت نه گـردون ز کـوه مـحـنت مـا بـشـکـند	آری آری کـــوه درد مــا کـــمــرهــا بـــشـــکـــنــد
جـای آن دارد کـه همچـون بـندگـانش آسـمان	آنقـدر سـر بـر زمین کـوبـد کـه سـد جـا بـشـکـند
بــاز اگــر آرد بــه گــردش جــام زریــن آفــتــاب	جــام زریـن بــر ســر ایـن چــرخ مـیـنـا بــشـکـنـد
ور کــنــد دیــگــر ثـــریــا خــنــده دنــدان نــمــا	از ســر کــیــن چــرخ دنــدان ثـــریــا بـــشــکــنــد
کس چـه حـد دارد که خـندد در عزای اینچـنین	خـود چـه جـای خـنـده بـاشـد در بـلـای اینـچـنین
هست این بـزمی که عمری عنبـر تـر ریخـتـند	کـاین زمـان خـاک سـیه بـر جـای عـنـبـر ریخـتـنـد
این حـریم خـسـروانی را کـه می پـاشـند کـاه	قــرنــهــا بــر یـکــدگــر ســد تــوده زر ریـخــتــنــد
وین بـسـاط پـادشـاهی کـانـدر او ریزند اشـک	سـالـهـا بـر روی هـم سـد گـنـج گـوهـر ریـخـتـنـد
روز محشر هم عجب کز خاک سر بـیرون کنند	بـس کزین غم خـاکسـاران خـاک بـر سر ریخـتـند
این چـه آتـش بـود ای گردون که بـر عالم زدی	دود از عــالــم بـــرآوردی ، جــهــان بــر هــم زدی
چـون عـلم ای سـرفرازان فوطـه در گردن کنید	چـاکـها در جـامـه همـچـون شـده تـا دامـن کـنـید
دود بـر می خـیزد از مشـعـل بـه آن آهن دلی	کـم نیند از وی شـما هم سـوز خـود روشـن کنید
شب بسوزید و چو شمع مرده روز از مسکنت	چـهره پـر خـاک سـیه در گـوشـه مـسـکـن کـنـید
رو بـتـابـید آتـشـین رویان ز گلشـن بـعـد از این	همـچـو آتـش جـای در خـاکـسـتـر گـلـخـن کـنـید
زین عزا بـرخـاست دود از آتـشین رخـساره ها	رخ بــه خـاکـسـتــر نـهـان کـردنـد آتـش پــاره هـا
شـاه بـاقـی کـو ز عـالـم رفـت عـمـر مـیـر بـاد	نــیــر اقــبــال او چــون مــهــر عــالــمــگــیـر بــاد
تــا چـو زنـجــیـر اسـت مـوج آب در پــای چـنـار	دشـمـن او دسـت بـر سـر ، پـای در زنـجـیـر بــاد
در دبـیـرسـتـان گـردون تـا نـشـان یـابــد ز تـیـر	خــصــم بــی تــدبــیـر او یـارب نـشــان تــیـر بــاد
تـا ابـد سرسبـز و خـرم نخل این بـستـان سرا	سد چو وحشی اندر آن بستان سرا دستان سرا

روحش شادو یادش گرامی باد