سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده (ترکیب بند) "

.در ستایش میرمیران:

ســـال نـــو و اول بـــهـــار اســـت/

پــای گــل و لــالـه در نـگــار اســت

" را در ادامه می خوانید:

در ستایش میرمیران

ســـال نـــو و اول بـــهـــار اســـت	پــای گــل و لــالـه در نـگــار اســت
والــای شــقــایـق اســت دررنــگ	پــیـراهـن غـنـچــه نـیـم کـار اسـت
آن شــعــلــه کــه لــالــه نــام دارد	در سـنـگ هنـوز چـون شـرار اسـت
پـسـتـان شـکوفـه اسـت پـر شـیر	نــوبـــاوه بــاغ شــیــرخــوار اســت
بـرگ از سـر شاخـه تـازه جـسـتـه	گــویـا کــه مـگــر زبــان مـار اســت
ایــن فــرش زمــردی بـــبــیــنــیــد	کـش از نـخ سـبـزه پـود وتـار اسـت
ای پــرده نــشــیــن گــل بــهــاری	مــرغ چــمـنـت در انـتــظــار اســت
ایــن وزن تـــرانــه مـــی ســـرایــد	مرغـی که مقیم شـاخـسـار اسـت
کــای تـــازه بـــهــار عــالــم افــروز	هـــر روز تـــو عـــیــد بـــاد و نـــوروز
بــخــت تــو بــهـار بــی خـزان بــاد	عـالـم ز تــو رشـگ بــوسـتــان بــاد
گـردون همـه چـشـم بـاد از انـجـم	وز چــشــم بــدت نـگــاهـبــان بــاد
قـدرت کـه بــراق اوج پــوی اســت	بــا تــوســن چــرخ هـم عـنـان بــاد
بــزمــت کــه مــفــر آرزوهــاســت	بــا وســعــت خــلــد تــوأمــان بــاد
آثــــار کـــف گـــهـــر فـــشـــانـــت	زیــنــت گــر راه کــهــکــشــان بــاد
در عــرصــه کــبـــریــای تــو وهــم	هـر جــا کـه قــدم نـهـد مـیـان بــاد
در گــوشــه ذکــر گــوشــه گـیـران	ایــن ذکــر طـــرار هــر زبـــان بـــاد:
کــز حـــادثـــه بـــاد مــیــرمــیــران	در حــفــظ دعــای گــوشــه گـیـران
آنـجــا کـه فـلـک ز دسـت خــرگـاه	بــا قــدر تــو هـســت ســالــهـا راه
یک رشـحـه ز کـلک لطـف تـو بـس	در هـــنـــدســــه تــــرقـــی جــــاه
جـزمی سـت کـز و الف شـود الف	صفری ست کزوست ، پنج و پنجاه
لـب تـشـنه و کـام دشـمـنـت کـرد	از شـــاخ امــیــد دســـت کـــوتـــاه
دسـتـی نـه ومـیـوه بـر سـر شـاخ	دلــــوی نــــه و آب در تـــــه چـــــاه
گـویـنـد ز مـه هـلـال جـزوی سـت	زو پـــرتـــو مــهــر تـــیــرگــی کـــاه
نی نی غلط است ، کرده خصمت	آیــــیــــنــــه مـــــاه تـــــیــــره از آه
رای تــو بــرد بــه صـیـقـل آن زنـگ	ز آیــیــنــه زنـــگ بـــســـتـــه مـــاه
یعـنی کـه مه از تـو نور یاب اسـت	آن نــور نــه ، نــور آفــتـــاب اســـت
ای حـــاتـــم حـــاتـــمــان عـــالــم	نــی یــک حــاتـــم ، هــزار حــاتــم
در شــهــر عــطــای تــو طــمــع را	ســد قــافــلـه بــیـش در پــی هـم
دروجـــه بـــرات یــک عـــطـــایـــت	سـد حـاصـل بــحـر و کـان بــود کـم
داغ جــگـری سـت بــحــر وکـان را	هــر نــقــش از آن نــگــیـن خــاتــم
آرایـش دهــر ز آب و خــاک اســت	آن هــر دو بـــه دیــده هــا مــکـــرم
آن خـاک چـه خـاک ، خـاک این در	وان آب چــــــــه آب ، آب زمــــــــزم
ابــــعـــاد رهـــنـــد از تـــنـــاهـــی	گــر هـمــت تــو شــود مــجــســم
شـــاگـــردی رایـــت ار نـــمـــایـــد	روشــــنـــگـــر آیـــنـــه شـــود نـــم
رایـی داری کــه گــر تــو خــواهـی	از رنـــگ بـــرون بـــرد ســـیــاهــی
هـر فـرق کـه خـاک آن تـه پـاسـت	گر خـود سر من بـود فلک سـاست
پـــر ســاخـــتـــه دامــن فــلــک را	جـود تـو کـه مـایه بـخـش دریاسـت
آن نـــوع جـــواهــری کـــز آن نــوع	یک مـسـت بـه کـیـسـه ثـریـاسـت
شــاهـا بــه طــواف شــاه مـاهـان	نی شـاه که ماه بـی کم وکـاسـت
آن قـبــلـه کـه در طـریـق سـیـرش	ره تــا در کـعــبــه مـی رود راســت
وحـشـی شـده مـسـتــعـد رفـتـن	نـعــلـیـن دو دیـده اش مـهـیـاســت
زاد ره او تـــــوجـــــه تــــــســـــت	او را ز تــو هـمــتــی تــمــنــاســت
گــر بـــدرقــه هــمــت تــو نــبـــود	ما خـود بـه کـجـا رسـیم پـیداسـت
ای ســـایــه تـــو پـــنـــاه عـــالـــم	یــارب کــه مــبــاد ســایــه ات کــم

روحش شادو یادش گرامی باد