سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا غزل "

.در ستایش علی «ع »:

دلـم دارد بــه چــیـن کـاکـلـش ســد گـونـه حــیـرانـی/

بـه عـالـم هـیـچـکـس یـارب نـیفـتـد در پـریـشـانـی

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش علی «ع »

دلـم دارد بــه چــیـن کـاکـلـش ســد گـونـه حــیـرانـی	بـه عـالـم هـیـچـکـس یـارب نـیفـتـد در پـریـشـانـی
ز ما سد جان نمی گیری که دشنامی دهی ز آن لب	بـه سـودای سـبـک روحـان مکن چـندین گرانجـانی
چـوکـان در سـیـنـه دارم رخـنـه هـا از تـیـغ بـدخـویـی	ز پــیـکــانـهـای خــون آلـود او پــر لـعــل پــیـکــانـی
بــه ســد جــان گــرامـی آن لـب دلـجــوســت ارزنـده	عـجـب لعـلیسـت پـر قیمت بـه صـاحـب بـاد ارزانی
بـــر آنـــم تـــا بـــرآیــد جـــان و از غـــم وارهــانــم دل	ولـی بــی تـیـغ جـانـان بــر نـمـی آیـد بــه آسـانـی
فـغـان کـز آتـش غـم اسـتـخـوانـم گـشـت خـاکـسـتـر	نماند آنهم کـه می کـردم سـگش را بـرگ مهمانی
مــنــم زان یـوســف گــل پــیـرهــن نــومــیـد افــتــاده	حـزین در گـوشـه بـیت الـحـزن چـون پـیر کـنـعـانـی
ز دور چـــرخ دولــابـــی بـــه چـــاه غـــم فــرورفـــتـــه	ز احــکــام قــضــای آســمـانـی گــشــتــه زنـدانـی
بــهـار و هـرکـسـی بــا لـالـه رخــسـاری بــه گـلـزاری	مـن و داغ دل و کـنـج فــراق و ســد پــشــیـمـانـی
بــه روی لـالـه در صــحــرا غــزالـان در قــدح نـوشــی	بـه بـوی غـنچـه در گـلـشـن هزاران در غـزلـخـوانی
حــریـم دشــت گـشــت از ســبــزه تــرکــان فــیـروزه	چــمــن گــردیــد از گــلــنــار پـــر یــاقــوت رمــانــی
ز گــل گـلـهـای آتــشــنـاک ســر بــر زد ز هـر جــانـب	عـیـان شـد بـاغ را داغـی کـه بـر دل بـود پـنـهـانـی
ادیـم خــاک عــطــر آمــیــز گــردیــد از ســهــیـل گــل	حـریـم و بــوسـتــان گـشـت از چـراغ لـالـه نـورانـی
نــفــیـر نــالــه بــلــبــل بــلــنــد آوازه شــد هــر ســو	بـه تـخـت بـوسـتـان زد گل دگر ره کوس سـلطـانی
سـر پــیـوسـتــه دارد بــا عـصـا در بــوسـتــان نـرگـس	مـگـر بــر درگـه گـل نـصـب کـردنـدش بــه دربــانـی
نـمـی دانـم کــه پــیـک بــاد صــبــحــی از کــجــا آمـد	که پـیشش سبـزه و گل بـر زمین سودند پـیشانی
مــگـــر آمـــد ز درگـــاه شـــریــف آســـمـــان قـــدری	که دارد خـاک راهش سـد شرف بـر تـاج سـلطانی
امــام انـس و جــن ، شــاه ولــایـت ، ســرور غــالــب	کـه مـی زیـبــد گـدای آســتــانـش را سـلـیـمـانـی
اگــر در بــیــشــه گــردن ز صــیــت عــدل او بـــاشــد	اســد در هــم درانــد ثــور را چــون گــاو قــربــانــی
نـســیـمـی کـز حــریـم روضـه اش آیـد عـجــب نـبــود	اگـر بــخـشـد بــه طـفـلـان نـبــاتــی روح حـیـوانـی
ز راح روح بــخــش مـهـر او خــصـم اسـت بــی بــهـره	بـلـی کـی بـهره (ور) بـاشـد جـماد از روح انسـانی
بـه سـلـطـانی نـشـان مـهرش، اگـر آبـاد خـواهی دل	کـه بـی والـی چـو بـاشـد مـلـک رو آرد بـه ویـرانـی
دل سـخـت عدو خـون می شـود از تـاب شـمشیرش	شـعـاع مـهـر ســاز ســنـگ را لـعـل بــدخــشـانـی
اگــر یــابـــد خـــبـــر از ریــزش دســت گــهــر بـــارش	صــدف دیـگــر نــدارد کــاســه پــیـش ابــر درســت
کـجـا کـان لـاف بــخـشـش بــا کـف جـودش تـوانـد زد	چـه داند رسم لطف و شیوه بـخـشش قهسـتـانی
عـجـب نبـود کـه دارد گرگ پـاس گله اش چـون سـگ	اگـر سـگـبــان درگـاهـش کـنـد آهـنـگ سـلـطـانـی
بـــه روز رزم اگــر ســازد عــلــم تـــیــغ درخــشــان را	دوانـد بــر سـر خـصـم سـیـه دل رخــش جــولـانـی
نــهــد رو در بــیــابــان گــریـز از تــاب شــمــشــیـرش	چــنـان کــز شــعــلـه آتــش رمـد غــول بــیـابــانـی
شـهـا در شـیـوه مـدحـت سـرایـی آن فـسـون سـازم	کـه چـون ره آورد هاروت فـکـرم در فـسـون خـوانـی
بــه افـســون ســخــن بــنـدم زبــان نـکـتــه گـیـری را	کـه خـود را بـی نـظـیـر عـصـر دانـد در سـخـنـدانـی
نـیـم آنــکــس کــه دزدم گــوهـر مــضــمــون مــردم را	چــو بــحــر طـبــع دربــار آورم در گـوهـر افـشــانـی
بـه ملک نظـم بـعـضـی می کنند از خـسـروی دعـوی	کـه شــعــر شــاعــران کـهـنـه را ســازنـد دیـوانـی
سـراسـر دزد نـاشـاعـر تــمـامـی پــیـش خــود بــرپــا	بــرابــر مـونـس خـاطـر پــس سـر دشـمـن جــانـی
جــمـادی چـنـد امـا کـوه دانـش پــیـش خـود هـر یـک	نـشــســتــه گــوش بــر آواز چــون دزدان تــالــانـی
کـه در دم بـر تـو خـوانـنـد از طـریـق خـود پـسـنـدیـهـا	چو مضمونی ز نظم خود بر آن سنگین دلان خوانی
ز کـافـر مـاجــرایـی طـبــعـشـان را کـی قـبــول افـتــد	اگــر خـــوانــی بـــران نــاقــابـــلــان آیــات قــرآنــی
از آن دزدان نـــامـــوزون بـــی انــصـــاف نـــاشـــاعـــر	شــد آن مــقــدارهـا بــیـقــدر آیـیـن ســخــنــدانـی
کـه هـر جـا سـحـر سـاز نـکـتـه پـردازیسـت در عـالـم	ز عــریــانــی بـــود در جـــامــه رنــدان چــوپـــانــی
دلا وحـشی صفت یک حـرف بـشـنود در لبـاس از من	مـکــش ســر در گــریـبــان غــم از انـدوه عــریـانـی
بـــبـــیــن آب روان را بـــا وجـــود آن روان بـــخــشــی	کـه از عـریـان تـنـی مـی لـرزد از بــاد زمـسـتــانـی
خـــوش آن کــو بـــر در دونــان نــریــزد آبـــروی خـــود	بـه کـنـج فـقـر اگـر جـانـش بــرون آیـد ز بـی نـانـی
زبـــان خـــامـــه را کـــوتـــاه ســـازم از ســـر نـــامـــه	کـه در عـرض شـکـایاتـم حـکـایت گـشـت طـولـانی
الــاهـی تــا مـه نـوکــشــتــی خــود را نـگــون بــیـنـد	دریـن دریـا کـه از تــوفــان دورش نـوح شــد فــانـی
خـسـی کـز بـهر مـهرت در کـناری می کـشـد خـود را	چـو کـشـتـی بـاد سـرگـردان در این دریای تـوفـانی

و یادش گرامی باد