سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا قصیده "

.در ستایش میرمیران:عـــیـــد خـــرم تـــر از ایـــن یـــاد نـــدارد ایـــام/ غــالــبـــا روی تــو ایــن خــرمــیــش داده بــه وام

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش میرمیران

عـــیـــد خـــرم تـــر از ایـــن یـــاد نـــدارد ایـــام	غــالــبـــا روی تــو ایــن خــرمــیــش داده بــه وام
بــه جــمـال تــو گـریـن عـیـد مـجــسـم بــودی	چـون مـه خـویـش خـمـیـدی و دویـدی بـه سـلـام
مـیرمـیران کـه کـشـیده سـت نـگـارنـده غـیـب	نــقــش ابـــروی تـــو و کــرده مــه عــیــدش نــام
غـــره و ســـلـــخ نــیــابـــنـــد در آن دایــره راه	کــه بــه پــرگــار ضــمــیـر تــو شــود مــاه تــمــام
راسـت چـون عـینک نگشـاده نماید بـه محـاق	کــس نـدانـد کــه کــدام اســت مـه ومـهـر کــدام
هـسـت رای تــو کـه اسـرار نـهـانـخـانـه غـیـب	غـــایـــبــــانـــه کـــنـــد اربــــاب دول را اعــــلـــام
بـــر نـــبــــاتـــات اگـــر پـــرتـــو رایـــت افـــتـــد	چـــشـــم پـــر نـــور دهـــد بــــار درخـــت بــــادام
مــهـر یـک روز اگــر جــا بــه ضــمــیـر تــو دهـد	آخــر پــرســش مـحــشـر رســد آن روز بــه شـام
ور شــود روز بــدانــدیـش تــو شــب را نــایــب	هــمــه در شـــب گــذرد تـــا بـــه گــه روز قــیــام
تن خصم تو چه شهریست که شاهش بـکشد	کــوچـــه هــای پـــر از آشــوب در او راه مــســـام
ســر دشــمــن نــکــنــد روز جــزا تــیـز ســری	تــیـغ بــاطـن چــو کـشــد پــنـجــه قـهـرت ز نـیـام
قــهـرت آن قــلـزم زهـر اســت کـزو مـایـه بــرد	چــون بــه زهـر آب دهـد خــنـجــر خـود را بــهـرام
خشمت الماس فروشی ست که با آن چنگال	پــیـش او دســت بــه دریـوزه گـشــایـد ضــرغــام
آسـمان بـر سـر فـتـنه سـت چـه شـرها بـکند	گـر گـذاری کــه بــگـردد بــه ســر خــود یـک گــام
پـیش دنـدانـش سـرخـار و سـر مـرد یکـیسـت	شــتــر مــســت کــش از دســت گــذارنـد زمــام
رایــض امــر تـــرا عـــاجـــز رانــســـت و رکــاب	رخـش گردون که نه زین کـرده کس او را نه لجـام
رســتــمـی بــایـد و دسـتــی کـه عـنـان آرایـد	رخـش از آن نیسـت که او راهمه کـس سـازد رام
جـنبـش چـرخ ارادیسـت چـنین گـفـتـه حـکـیم	گــر چــنــیـن اســت نــگــیـرد ز چــه هــرگــز آرام
بـنده گویم نه چـنین اسـت و بـگویم چـونسـت	لـرزه افــتــاده اش از خــوف تــو بــر هـفــت انـدام
مـسـنـد قـدر تـو جـانـیسـت کـه در نـظـم امـور	بــــه قـــضـــاو قـــدر آرنـــد از آنـــجـــا پــــیـــغـــام
نـرسـد بـادی ازین ره کـه بـه پـیـشـش نـدونـد	کـز خـداونـد خـبــر چــیـسـت در آن وز چــه پــیـام
عــقــل کــل را بــه در قــصــر جــلــالــت دیـدم	گـفـتـمـش هسـت از آنـسـوی فـلـک هیچ مـقـام
گـفـت مـا مـحـرم این پـرده نه ایم از وی پـرس	کــه فــرو مـی نـگـرد گــاهـی ازیـن گـوشــه بــام
کـــثـــرت مـــایـــه اجـــلـــال تـــو مـــی آرد روز	کــســوت حـــد و نــهــایــت بـــدر بـــر اجـــســام
دورت از گـرد مـنـاهـی سـت بــه حـدی رفـتــه	کـه چـو بـزم مـلـک آنـجـا نه نشـانـسـت و نه نـام
ز آنـچـه از زخـمـه بـه تـار آید و از تـار بـه گـوش	وانچه از خم شده در شیشه و از شیشه به جام
در زمــان تــوکــه از تـــقــویــت قــاضــی عــدل	کــشــتــگــان رادیـت از گــرگ گــرفــتــنـد اغــنـام
مــاده شــیـر و نــر بــاز ز بــس الــفــت طــبــع	شــوهـر از آهـوی نـر کــرد و زن از مــاده حــمــام
هـر کـه بــگـذشـت بــه خــاک در دولـت اثــرت	یـافــت بــر وفــق ارادت هـمــه کــار و هـمـه کــام
نـامـدنـدی بـه زمـین بـی زر و خـلـعـت اطـفـال	بــــودی از خـــاصـــیـــت خـــاک درت بــــا ارحـــام
مکث زر پـیش تـو چـون مکث جـنب در مسجـد	هـسـت در مـذهـب مـفـتــی سـخـای تــو حــرام
بـسـکـه سـرمـایه شـادی و فـراغـت بـخـشـید	دلـت از نـعــمـت خــاص و کـفـت از نـعـمـت عــام
نـیـم قـطـره نـتـوان یـافـت ، خـرنـد ار بـه مـثـل	قــطــره اشــک بـــه ســد در یــتـــیــم ار ایــتـــام
بـحـر غـافـل کـه ز تـو کـوه چـه مـعـدنـها یافـت	از زر و ســـیــم و ز یــاقــوت و ز دیــگــر اقــســـام
خـواسـت بـر کوه کند عـرض سـخـا یافـت روان	مـایـه خـویـش چــو بــر دامـنـش افـشـانـد غـمـام
سـیل را گـفـت کـه اینـهـا هـمـه جـمـع آر بـبـر	ســوی دریــا و بـــگــو کــوه رســـانــیــد ســـلــام
کـه تــو ایـن مـایـه نـگـه دار بــرای خــود و ابــر	کان دل و دسـت من و سـد چـو مرا هسـت تـمام
ای هـمـه وضـع زمـان را ز تــو قـانـون و نـسـق	وی هـمـه کـار جــهـان را ز تــو تــرتــیـب و نـظــام
ای هــمـــه نـــاصـــیــه آرا ز ســـجـــود در تـــو	چــو خــواقـیـن مـعـظـم چــه ســلـاطــیـن عـظـام
شــهـرت ذره بــه جــایـی رســد از تــربــیـتــت	کـه بــه پــیـشـانـی خـورشـیـد نـویـسـنـدش نـام
مــنــم امــروز کــه از فــیــض قــبـــول نــظــرت	هر چـه گویم همه مقـبـول خـواص اسـت و عـوام
نــه از ایــن لــفــظ تــراشــان عــبـــارت ســازم	لـفـظـهاشـان همگـی خـاص و مـعـانی همه عـام
جـگـر سـوخـتـه در نیفـه کـه این نافـه مـشـک	ســرب در گــوشــه رو مـال کــه ایـن نـقــره خــام
مـعـنـیـی نـیـسـت بـه زنـدان عـبــارت در بــنـد	کـه نجـسـتـه سـت دو سـه مـرتـبـه از قـید کـلـام
هـسـت از گـفـتــه ایـن طـایـفـه نـاگـفـتـه مـن	آنــقــدر راه کــه از بـــتـــکــده تـــا بـــیــت حـــرام
روش کــلـک مـن از خــامـه ایـشــان مـطــلــب	کـه کـلـاغ ار چــه بــکـوشـد نـشـود کـبــک خــرام
فــیـض روح الـلـهـی و پــای فــلـک پــیـمـا کــو	گـر چــه بــر صــورت عــیـســا بــنـگــارنـد اصــنـام
معنی خـاص نه گنجـیسـت که بـاید همه کس	نیسـت سـیمـرغ شـکـاری کـه فـتـد در همـه دام
گــر بــه قــدر ســخــن مــرد بـــود پــایــه مــرد	چــیـســت قـدر دگـران پــیـش مـن و پــایـه کـدام
بــه ز اقـرانـم و خـواهـم کـه اگـر نـبــود بــیـش	نــبـــود کــمــتـــر از اقــران خــودم قــدر و مــقــام
شـاه داند که غرض چـیسـت از اینها وحـشـی	بـــه دعـــا رو کـــه بـــود رســـم گـــدایــان ابـــرام
وهــم را تــا نــبــود هــیــچ بــه پــرگــار رجــوع	چـــون بـــود دایــره ســـاز فـــلـــک مــیــنــا فـــام
عــمــر بـــدخــواه تـــرا در خـــم پـــرگــار فــنــا	بــــاد چـــون دایـــره آغـــاز یـــکـــی بـــا انـــجـــام

و یادش گرامی باد