سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا غزل "

.در ستایش حضرت علی «ع »:

تــا بــه روی تــوشــد بــرابــر گــل/

غـنـچـه بـسـیار خـنـده زد بـر گـل

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش حضرت علی «ع »

تــا بــه روی تــوشــد بــرابــر گــل	غـنـچـه بـسـیار خـنـده زد بـر گـل
در گـلـسـتـان ز مسـتـی شـوقـت	جــامـه را چــاک زد سـراسـر گـل
بـر تـنـش گـشـتـه پـیرهن خـونین	کـز غـمـت خـار کـرده بـسـتـر گـل
پــیــش روی تــو آفــتــابـــی زلــف	زیــر زلــف تــو ســایــه پــرور گــل
چـــو رخ آتـــشـــیــن بـــرافـــروزی	از خـوی شـرم مـی شـود تـر گـل
ای خــطـت بــر فـراز گـل ســبــزه	وی رخــت بــر ســر صـنـوبــر گـل
سوی بـاغ آ که سبزه نو برخاست	رسـت از شـاخـه های نـو پـر گـل
زیـر پـا سـبـزه فـرش زنـگـاریسـت	بــر زبـر چـتـر سـایـه گـسـتـر گـل
تــا کــشــد بــیــخــبــر هــزاران را	زیـر دامـان گـرفــتــه خــنـجــر گـل
غـنـچــه تــا لـب نـبــنـدد از خـنـده	ریخـتـش زعـفـران بـه سـاغـر گـل
نیست شبنم که بهر زینت دوخت	بـــر کـــنــار کـــلــاه گــوهــر گـــل
اثـر بــخـت سـبــز بـیـن کـه نـمـود	شـهر سـبـز چـمـن مـسـخـر گـل
سـایه بـان هر طـرف سـلـیمان وار	زد ز بــــال هـــزار بـــر ســـر گـــل
تــا رود خــیـل ســبــزه را بــر سـر	بـــاد را مــی کــنــد تـــکــاور گــل
هـســت قـائم مـقـام آتــش طــور	بـــر فـــراز نــهــال اخـــضـــر گـــل
پـــی نــقــاشــی ســراچــه بـــاغ	دارد انـدر صــدف مـعــصــفــر گــل
بـسـتـه یک بـنـد کـهـربـا بـه مـیان	در چــمـن شـد مـگـر قـلـنـدر گـل
گشت یکدل بـه غنچـه تـا بـگشود	خـــانـــه گـــنـــج بـــاغ را در گـــل
غنچه را جـام جـم فتـاد بـه دست	یــافــت آیــیــنــه ســکــنــدر گــل
کـرده اوراق سـرخ دفـتــر خـویـش	سـبـز کـرده سـت جـلد دفـتـر گل
از کـشــشـهـای قـطـره شــبــنـم	بـر ورقـهـا کـشـیـده مـسـطـر گـل
تــا کــنـد حــرفــهـای رنـگـیـن درج	بـــر وی از مــدح آل حـــیــدر گــل
شـاه دین مرتـضا علی که شدش	بــه هــزاران زبــان ثــنــا گــر گــل
بـسـکه در دشت خـیبـر از تـیغش	رســت از گـل ز خــون کـافــر گـل
گـــر خـــزان ریـــاض دهـــر شـــود	نـشـود کـم ز دشـت خــیـبــر گـل
در کــفــش از غــبــار اشــهــب او	مـشـگ دارد بـنفـشـه عـنـبـر گـل
در بــــغــــل از خــــزانـــه کـــف او	یـاســمـیـن ســیـم دارد و زر گــل
بــاد قــهـرش اگــر بــر آن بــاشــد	نـدمـد تــا بــه حــشــر دیـگـر گـل
ور شــود فــیـض او بــر ایـن مـانـد	تــازه تـا صـبــحـگـاه مـحـشـر گـل
بــود از رشــح جــام احــســانـش	کـه بـه این رنگ گشـت احـمر گل
بــاشــد از یـاد عــطــر اخــلـاقـش	کـه بـر اینـگـونه شـد مـعـطـر گـل
خلق او هست غنچـه ای که از او	زیـر دامــان نــهــاد مــجــمــر گــل
در ازل بــســتــه اســت قــدرت او	انــدر ایـن شــیــشــه مــدور گــل
گـر نـهـد در ریـاض لـطـفـش پــای	دمــد از نــاخــن غــضــنــفــر گــل
حـرز خـود گـر نـسـاخـتـی نـامـش	کــی شــدی بــر خــلـیـل آذر گـل
ای کـــه بــــاغ عــــلـــو قـــدرت را	چـرخ نـیـلـوفـر اسـت و اخـتـر گـل
دم ز لـطــفــت اگـر خــطــیـب زنـد	دمـد از چـوب خـشـک مـنـبـر گـل
گــر دهـنــدش ز بــاغ قــهــرت آب	بــردمـد هـمـچـو خـار نـشـتـر گـل
گـر اشـارت کـنی کـه در گـلـشـن	نــبـــود رو گــشـــاده دیــگــر گــل
پـیـچـد از بـیـم شـحـنـه غـضـبــت	غنچه سان خویش را به چادر گل
گــر نــســیـم بــهــار احــســانــت	ســوی گــلــزار بــگــذرد بـــر گــل
گـــردد از دولـــت حـــمــایــت تـــو	بــر ســپــاه خــزان مـظــفــر گــل
بـــاد قــهــرت اگــر بــه خــلــد وزد	خــرمـن آتــشــی شــود هـر گـل
ور بــه دوزخ رســد نــم لــطــفــت	دود گـردد بــنـفــشــه اخــگـر گـل
خـشـک مـاند درخـت گـل بـرجـای	گــر بــگــویــی دگــر مــیــاور گــل
گـر بــه اژدر فـسـون خــلـق دمـی	آورد بـــــــار شـــــــاخ اژدر گــــــل
گـر نـیـایـد ز جــوی لـطــف تــو آب	نـخــل طــبــعـم کـی آورد بــر گـل
خـیز وحـشـی که در دعا کوشـیم	زانـکـه بــســیـار شــد مـکـرر گـل
تـــا شــود از نــتـــیــجــه صــرصــر	پـسـت و بــا خـاک ره بــرابــر گـل
بــــــاد آزار آه خــــــصــــــم تــــــرا	آنــچــه دارد ز بـــاد صــرصــر گــل

و یادش گرامی باد