زمان : 17 Mehr 1392 - 01:27
شناسه : 78141
بازدید : 12574
قصیده ای  از وحشی بافقی:.در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران"ای بـخـت خـفتـه خـیز و نشین خـوش بـه اعتـبـار/زیرا که بـا تـو بـر سر لطف آمده سـت یار" مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی قصیده ای از وحشی بافقی:.در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران"ای بـخـت خـفتـه خـیز و نشین خـوش بـه اعتـبـار/زیرا که بـا تـو بـر سر لطف آمده سـت یار"

سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین)  محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد  به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا "قصیده  " 

.در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران"ای بـخـت خـفتـه خـیز و نشین خـوش بـه اعتـبـار/زیرا که بـا تـو بـر سر لطف آمده سـت یار"

   " را در ادامه می خوانید:      روحش شاد


در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران

ای بـخـت خـفتـه خـیز و نشین خـوش بـه اعتـبـار زیرا که بـا تـو بـر سر لطف آمده سـت یار
ای جان تو خوش بخند که حسرت سر آمده ست آن گریه و دعـای سـحـر کرده اسـت کـار
ای دل تــورا نــویــد کــه پـــیــدا شــدش کــلــیــد آن در که بـستـه بـود بـه روی تـو استـوار
کـشــتــی مـا کـه مـوج غـمـش داشـت در مـیـان بـرخـاسـت بـاد شـرطـه و افـتـاد بـر کـنار
مـنـت خــدای را کـه بــدل شــد هـمـه بــه شـکـر آن شـکـوه ها که داشـتـم از وضـع روزگار
گـو مـدعـی خـنـاق کـن از قـرب مـن کـه هـسـت رشـگ دراز دسـت و حـریـف گـلـو فـشـار
وقـت شـکـفـتــگـی و گـل افـشــانـی مـن اســت خـارم همه گل است و خـزانم همه بـهار
مــــن بــــلــــبــــل تــــرانـــه زن بــــاغ دولــــتــــم یعـنـی کـه آمـده سـت گـل دولـتـم بـبـار
هـســت ایـن هـمـه ذخــیـره دولـت کــه مـیـنـهـم از فـیـض یـک تــوجــه ســلـطــان نـامـدار
مــاه بـــلــنــد کــوکـــبـــه کــوکــب احـــتـــشـــام شـاه سـپـهـر مـسـنـد خـورشـید اقـتـدار
یــعــنــی غــیــاث دیــن مــحـــمــد کــه یــافــتـــه نــظــم دو کــون بــر لــقــب نــام او قــرار
انــدر رکــاب حــشــمــت و مــیــدان شــوکــتــش جـمشید یک پـیاده و خـورشید یک سوار
هـفـت آسـمـان و چــرخ نـهـم مـشـتــبــه شـونـد یـابــنـد اگـر بــه درگـه او فـرصـت شـمـار
ای رفـــعـــت از عـــلـــاقـــه قـــدر تـــو مــرتـــفـــع وی فـخـر را بـه نسـبـت ذات تـو افـتـخـار
از ســـاکـــنـــان صـــف نــعـــالـــنـــد نــه فـــلـــک جـایی که همت تـو نشـیند بـه صـدر بـار
ایــزد چــو کــرد تــعــبـــیــه در چــرخ نــظــم کــون دادش بــه مـقـتـضـای رضـای تـو اخـتـیـار
تـــا رهــنــمــای امــر تـــو تـــعـــیــیــن نــکــرد راه اجــرام را بــه چــرخ مـعـیـن نـشــد مـدار
از نــعـــل دســـت و پـــا ســـمــنــد تـــو زهــره را در سـاعداسـت یا ره و در گوش گوشـوار
حــفــظ تـــو واجـــب اســت فــلــک را کــه داردت از سـد جـهـان خـلـاصـه دوران بـه یادگـار
آنــجــا کــه بـــاشــد از تـــف خــون تـــو یــک اثـــر کـوه قـوی نـهـاد بــه یـک تــف شـود نـزار
دریــــای آتــــش ار بــــود از حــــفــــظ نــــام تــــو مـاهـی مـوم سـالـم از آنـجــا کـنـد گـذار
گــر نــامــیـه بــه نــرمــی خــویـت عــمــل کــنــد از راه طـبـع کـسـوت قـاقـم دهد بـه خـار
نـشـو گـیـاه عـمـر حـسـودت ز چــشـمـه ایـسـت کز رشحـه ای از آن شده پـرورده زهر مار
آبــش بــه نــام ســیـنــه خــصــم تــو گــر دهـنــد بــا خـنـجـر کـشـیـده دمـد پــنـجـه چـنـار
از جــام بــغـض هـر کـه فـلـک گـشــت ســرگـران الـا بـه خـون دشـمـن تـو نشـکـند خـمـار
تــیـغـیـسـت خــصـمـی تــو کـه بــسـیـار گـردنـان خـود را بــر آن زدنـد و فـتـادنـد خـوار و زار
در حــمــلــه نـخــســت ســپــر بــایـدش فــکــنـد بــا تــیـغ گـردنـی کـه کـنـد قـصــد کـارزار
بــــا قـــوت تـــســـلـــط شـــاهـــیـــن عـــدل تـــو سـیمرغ را مگس بـه سـهولت کند شکار
کــان از زبـــان تـــیــشــه چـــه آواز بـــرکــشــیــد گـر از کـف عـطـای تـو نـامـد بــه زیـنـهـار
در مــعـــرض شـــمـــاره او گـــو مــیــا حـــســـاب دست امید بخش تو چون شد وظیفه بار
دریـا گــهـی کــه مــوج زنـد زان قــبــیـل نـیـســت امـواج او کـه رخــنـه در او افـکـنـد بــخــار
از بـــهــر ثـــبـــت و ضـــبـــط ثـــواب و گــنــاه تـــو تـــا آفـــریــده آن دو مــلــک آفـــریــدگــار
بـــالــا نــکـــرده ســـر ز رقـــم کـــاتـــب یــمــیــن نـاورده دسـت سـوی قـلـم ضـابـط یسـار
عــدل تــو حــاکــمـیـســت کـه انـدر حــمـایـتــش از بـس قویسـت دسـت ضغیفان این دیار
جــایــی رســیــده کــار کــه در خــاک پـــاک یــزد حـد نیسـت بـاد را کـه کـنـد زور بـر غـبـار
شــاهـا تــوجــه تــو ســخــن مـی کــنـد نـه مــن ورنـه مـن از کـجــا و زبــان ســخــن گـزار
بـــودم خـــزف فــروش ســـر چـــار ســوی فــکــر پــر سـاخـتــی دکـان مـن از در شـاهـوار
نـظــمـم اگـر چــه بــود زری ســکـه ای نـداشــت از نـام نـامـی تـو زری گـشـت سـکـه دار
اطــنــاب در ســخـــنــی نــیــســت مــخـــتـــصــر وحشی از آن سبـب بـه دعا کرد اختـصار
تــــا رخـــش روزگـــار نـــیـــایـــد بــــه زیـــر زیـــن تـا تـوسـن فـلـک نـتـوان داشـت در جـدار
بـــــادا زبـــــون رایــــض اقــــبـــــال و جــــاه تـــــو هـمـواره تــوسـن فـلـک و رخــش روزگـار



و یادش گرامی باد