سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا "قصیده "

.در ستایش شاه غیاث الدین محمد میرمیران"عـقـل و دولـت سـاعـت سـعـدی نمودند اخـتـیار/سـاعـت سـعـدی هزارش سـعـد اکبـر پـیشـکار"

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش شاه غیاث الدین محمد میرمیران

عـقـل و دولـت سـاعـت سـعـدی نمودند اخـتـیار	سـاعـت سـعـدی هزارش سـعـد اکبـر پـیشـکار
سـاعـتـی کان سـاعـت از خـوبـی گلسـتـان ارم	در نـخـسـتـیـن گـام گـردد بـاغ فـردوسـت دچـار
سـاعـتـی کـان سـاعـت ار آبـی رود هـمـراه ابـر	بــاز گـردد قـطـره هـایـش گـشـتــه در شـاهـوار
ساعتی کان ساعت ار گشتی سکندر کامجوی	یـافـتـی سـر چـشـمـه خـضـر از بــن دنـدان مـار
سـاعتـی کان سـاعت ار طالع شـود مهر از افق	تـا بـه شـام روز مـحـشـر تـابـد از نـصـف الـنـهـار
سـاعتـی کان سـاعت ار آید بـرون از بـیضـه بـوم	بــر دمــد پــر هــمــایـش از یـمــیـن و از یـســار
سـاعتـی کان ساعت ار سر بـر زند تـاج خـروس	گـیـرد از سـیـمـرغ بـروی شـاهـی مـرغـان قـرار
ساعتـی الحـق چـه ساعت ، ساعتـی کآثـار آن	زر بـــرون ریــز ز خـــارا گـــل بـــرون آیــد ز خـــار
ساعتـی الحـق چـه ساعت ساعت سعدی کزو	ســعـد گـردون دارد آثــار ســعــادت مـســتــعـار
در چــنـیـن وقـت هـمـایـونـی و فـرخ ســاعـتــی	زد بــه دولـت خـیـمـه بــیـرون داور جــم اقـتــدار
خـیمه ای زان عـرصـه گـیتـی پـر از میخ و طـناب	منتـهای طـول و عـرضـش طـول و عـرض روزگـار
خـیمـه ای کـانـدر مـیانش وهم را گـر سـر دهند	پــر بــگــردد لــیــک آخــر ره نــیــایــد بــر کــنــار
خـیمـه ای کـایمـن شـوند اهل قـیامـت ز آفـتـاب	گـر کـسـش در عـرصـه مـحـشـر زنـد روز شـعـار
خیمه ای بـاید که بـاشد اینچنینش طول و عرض	تـا سـپـهر حـشـمت و شـوکـت در او گـیرد قـرار
زیــنــت اقــبـــال و دولــت زیــور فـــر و شـــکــوه	حــلــیـه مــلــک و مــلــک پــیــرایـه عــز و وقــار
شـاه دریـا دل غـیـاث الـدین مـحـمـد کـز کـفـش	کــان بــرآرد الــامــان و بـــحــر گــویــد زیــنــهــار
در پــنــاه پـــاس او روشــن بـــمــانــد ســالــهــا	در مــیـان آب هــمــچــون دیـده مــاهــی شــرار
هـســتــی از عــالـم گــریـزد تــا در مـلـک عــدم	گـر ز جــیـش قـهـر او بــر دهـر تــازد یـک ســوار
ایـمـنـی در مـلـک تــا حــدیـسـت کـز انـصـاف او	آشــیـان گــیـرنــد مــرغــان در مــیـان رهــگــذار
گــر ز رای روشــن او پـــرتــو افــتـــد در جــهــان	حــامــلــه خــورشــیـد زایـد در ســواد زنــگــبــار
بــســکـه ســر دارد تــنـفــر در تــن بــدخــواه او	چـون بــه پــای دار عـبــرت جـا کـنـد آن نـابــکـار
از زمـین نـارفـتـه پـایـش بـر سـر کـرسـی هـنـوز	ســر بــود از شــوق رقـصـان بــر فـراز چــوب دار
کــوه را گــر بــر کــمــر زد از کــمــر افــتــاد کــوه	هـسـت تــیـغ بــاطـنـش قـائم مـقـام ذوالـفـقـار
اطــلـس گـردون بــه قـد لـامـکـان بــودی بــلـنـد	گــر ز قــدر هـمــتــت مـی بــود او را پــود و تــار
آسمان گر داشتـی دسـتـی چـو دسـت همتـت	بــر سـر قـدر تــو گـوهـرهـای خـود کـردی نـثــار
مـی دهـد عـدل تــو مـیـلـش از بــروت شـیـر نـر	مـی کـشـد چـون سـرمـه آهو بـره اندر مـرغـزار
روضـه فـردوس بــزم تــسـت کـانـدر سـاحـتــش	هر چـه در دل بـگـذرد حـاضـر شـود بـی انتـظـار
گــر ز بـــزم خــرمــت بـــادی وزد در بـــوســتــان	آورد گـلـبــن بــه جــای گـل لـب پــر خـنـده بــار
دفـتــر جــود خــداونـدان احــسـان نـزد کـیـسـت	گـــو بـــیــا و آنـــچـــه اربـــاب کـــرم دارد بـــیــار
تــا بــیـارم فـصـلـی از جـودت کـه دفـتـر را تـمـام	ز آب پـیشـانی بـشوید بـسـکه گردد شـرمسـار
پـیش دست گوهر افشانت که فوق دستهاست	وز گـهـربــاریـش پــر در گــشــتــه دامـان بــحــار
هــســـت دریــا کآیــد و در یــوزه گــوهــر کــنــد	اینکه بـعضی ابـر می خـوانندش و بـعضی بـخـار
دیــن پـــنـــاهـــا داورا شـــاهــا رعـــیــت پـــرورا	بـــاد بـــر دور تـــو یــارب دور گـــیــتـــی را مــدار
رو بـه هر جـانـب کـه رخـش عـزم راند بـخـت تـو	کــامــران آنــجــا روی آیــی از آنــجــا کــامــکــار
مـــی روی انـــدر ســــر راه وداعــــت مـــرد وزن	پـای در گـل مـانـده انـد از آب چـشـم اشـکـبــار
گــرنـه در زنـجــیـر بــودنـدی ز مـوج آب چــشــم	کـس نـمـانـدی کـز پـیت نـشـتـافـتـی دیوانه وار
خیمه تـا بـیرون زدی از شهر شهری کز خوشی	بــود چــون دارالـقـراری گـشـت چـون دارالـبــوار
از بـــرونــش بـــرنــخــیــزد جـــز غــریــو الــحــذر	وز درونــش بـــرنــیــایــد جـــز خـــروش الــفــرار
شـد چـنان آب و هوا موحـش که نفـرت می کند	طـایـران از شــاخــســار و مـاهـیـان از جــویـبــار
گــر جــدار و ســقــف را بــودی در او پــای گـریـز	این زمان در خانه ها نی سقف ماندی نی جدار
تــو هـنـوز انـدر کــنـار شــهـر و ایـنـهـا در مــیـان	آه اگــر از شــهـر یـک مـنـزل روی ای شــهـریـار
حـال شـهر اینسـت حـال سـاکـنانش را مـپـرس	کارشـان صعب اسـت صبـریشـان دهد پـروردگار
مـضـطـرب، آشـفـتـه خـاطـر، تـنگـدل انـدوهنـاک	هم وضـیع و هم شـریف و هم صـغیر و هم کبـار
خـود بـفـرما چـون ضـعـیفـان را نگـردد دل دو نیم	لاشـه لنگ و شـیشـه دربـار و گذر بـر کـوهسـار
دسـت از تـریاک کـوتـاه اسـت و جـان اندر خـطـر	پـا نـهـی تـاریـک شـب چـون بــر در سـوراخ مـار
از پـریشـانی فـرامش کـرده مـادر طـفـل خـویش	بـلـکـه رفـتـه شـیر هـم از یـاد طـفـل شـیرخـوار
هـر جـمـاعـت در خـیالـی هـر گـروه انـدر غـمـی	این کـه چـون آرام گـیرد وان کـه چـون گیرد قـرار
چـون قـوی زور آورد دارد ضـعـیـفـان را کـه پــاس	گــر جــهـد بــادی بــه دامــان کــه آویـزد غــبــار
گـرگـهـای تــیـز دنـدان را کـه دنـدان بــشـکـنـنـد	وین لگـد زن اسـتـران را چـون تـوان کـردن جـدار
مفلسان در غم که دیگر کیسه ها چون پـر کنند	اولـا وحـشـی کـه پـر می کـرد سـالی چـند بـار
آسـمان قـدرا بـلند اقـبـال شـاها، زانکـه هسـت	بـر عـنـان تـوسـنـت دسـت مـه و مـهـر اسـتـوار
زیـــر ران داری بـــراق گـــرم بـــر عـــیـــوق تـــاز	کـز پــی مـعــراج دولـت بــر نـشــانـدت کــردگـار
هر قـدم طـی کـن سـپـهری تـا فـضـای لـامکـان	لــامــکــان یـعــنـی بــســاط بــارگــاه شــهـریـار
تـا بـبـیـنـی کـانـدران ایـوان کـه دارد جـز تـو قـدر	تـا بـبـینـی کـانـدران خـلـوت کـه دارد جـز تـو بـار
تـا بـبـینی سـلطنت را کیسـت صاحـب مشورت	تـا بـبـینی مملـکـت را کـیسـت صـاحـب اخـتـیار
تـا تـو بـاشـی دیگـری را کـس نـخـواهد بـرد نـام	بـود این اصل سخن کردم بـه این حـرف اختـصار
تـا چـنین بـاشد که بـاشد در شمار شهر و کوی	چون شود بـر روی صحرا خیمه ای چـند استـوار
شـهر مـعـموری شـود هر جـا کـه فـرمـایی نزول	دولـتــش دروازه بــان و حــفـظ یـزدانـش حــصـار

و یادش گرامی باد