یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 17 Mehr 1392 - 01:22
شناسه : 78139
بازدید : 12116
سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است
یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده "است و در این راستا "قصیده "
.در ستایش میرمیران"بـــاد فــرخــنــده عــیــد و فــصــل بــهــار/بــر تــو و شــاهـزاده هــای کــبــار"
" را در ادامه می خوانید: روحش شاد
در ستایش میرمیران
| بـــاد فــرخــنــده عــیــد و فــصــل بــهــار | بــر تــو و شــاهـزاده هــای کــبــار |
| مــیــر مــیــران کــه روی خــرم تـــســت | عـــیـــد احـــرار و قـــبـــلـــه ابـــرار |
| بـــر یــمــیــن و یــســـار تـــو چـــو رونــد | آن دو شـــهــزاده فـــلــک مــقــدار |
| الــه الــه چـــه رشـــکـــهــا کـــه بـــرنــد | بـر هـم وقـدر هـم یـمـیـن و یـسـار |
| ای تـــرا آســـمـــان جـــنــیــبـــت کـــش | وی تـــرا آفــتـــاب غـــاشـــیــه دار |
| کــوه را هــمــچـــو بـــرق ســـرعــت داد | هـر کــجــا عــزم تــو نــمــود گــذار |
| بــرق را هـمـچــو کـوه سـاکـن سـاخــت | هـر کـجــا حــلـم تــو گـرفــت قـرار |
| مــــور بــــا حــــفــــظ تــــو بــــرون آیــــد | از تــــه پــــای پــــیــــل بـــــی آزار |
| خــصــم بـــیــهــوده گــردگــو مــی کــرد | گـــرد بــــازار نـــکـــبــــت و ادبــــار |
| نــه مــتـــاعــی ســت دولــت و اقــبـــال | کــه فــروشـــنــد بـــر ســـر بـــازار |
| بــــاز بــــر نـــســــر طــــایـــر انـــدازنـــد | بـــازداران تـــو ، بـــه روز شـــکـــار |
| بــر فـلـک نـســر طــایـر ایـمـن نـیـســت | کبک خود چیست و بر سر کهسار |
| گــر بـــه دیــوار بـــر کــشــد بـــه مــثــل | نقـش خـصـم تـو کـلک نقـش نگـار |
| تـــن رود ســرنــگــون کــه کــوتـــه چــاه | سـر رود مـضـطـرب کـه کـو سـردار |
| بــد سـگـالـت کـه مـرد وخــاکـش خــورد | بــلـکــه از خــاک او نـمـانـد غــبــار |
| لــحــدش دیـدمــی بــه خــواب کــه بــود | هـمـچــو ســوراخ مـار تــیـره و تــار |
| پــــیـــکـــری انـــدر او ز دود جــــحـــیـــم | پـای تـا سـر سـیاه گشتـه چـو قار |
| دل پــــر زنـــگ کــــیـــنـــه گـــر ســــوده | مـانـده یـک کـف ســیـاهـی زنـگـار |
| چــشـم در چــشـمـخــانـه خــاک شــده | مانده یک مشـت نشتـر و مسـمار |
| قـــدرتــــت چــــون زبــــون نـــواز شـــده | صـولـتـت چـون رود بـه دفـع مـضـار |
| عـــجـــز بـــگـــریــزد از جـــبـــلـــت مــور | زهــر بــگــریـزد از طــبــیـعــت مــار |
| در کـــــف اســـــتـــــقـــــامــــت رایــــت | جــز خــط راســت نـایـد از پــر گــار |
| آب حـــزمـــت گـــرش بــــه روی زنـــنـــد | جـــهـــد از خـــواب صـــورت دیـــوار |
| داورا دادگــــــســــــتــــــرا شــــــاهــــــا | ای جـهـان را بـه ذاتـت اسـتـظـهـار |
| واجــب الــعــرض خــود بــه خــدمـت تــو | گــر اجـــازت بـــود کــنــم اظـــهــار |
| بــه خــدایــی کــه لــطــف او بـــخــشــد | سـد گـنـه را بــه نـیـم اسـتــغـفـار |
| از خــطــایــی چــو کــفــر ســجــده بــت | بـــگــذرد عــفــو او بــه یــک اقــرار |
| رقــــمـــی پــــیـــش طــــاق وحــــدت او | لــیــس فـــی الــدار غـــیــره دیــار |
| آنــکــه نــســبـــت بـــه بـــی نــیــازی او | هست یکسان چـه یار و چـه اغیار |
| وانکـه مـحـتـاج اوسـت هر کـس هسـت | خــواه بــدکــار و خــواه نـیـکــوکــار |
| آن کـــس اول ز چـــشـــم تـــو فـــکــنــد | هر کـرا پـیش خـلـق خـواهـد خـوار |
| وانـــکـــه آخـــر کـــنـــد غـــلـــام تـــواش | هـــر کــــرا آفــــریـــد دولـــتــــیـــار |
| کـــه بـــه دارالـــعـــبــــاده تـــکـــلـــیـــف | مـدتـی قـبــل از آن کـه یـابــم بــار |
| دم ازیـــن خــــانـــدان زدم چــــون کــــرد | اقـتــضــای طــبــیـعــتــم مـخــتــار |
| ایـن کـشـش ذاتــی اســت و هـر ذاتــی | هــســت تــا هـســت ذات را آثــار |
| در مـــیـــان عــــقـــیـــده مـــن و غـــیـــر | هـســت شـاهـا تــفـاوت بــسـیـار |
| مــن نــمــی خــواهـم از تــو غــیـر از تــو | او نـمـی خـواهـد از تــو جــز دیـنـار |
| هـمـت هـر کـس از تـو چـیـزی خـواسـت | غــیـر دیـنـار جــســت و مــا دیـدار |
| مــــن ســــگ ایــــن درم اگــــر دگــــران | خـــادم ایــن درنــد وخــدمــتـــکــار |
| بـــه خــدا کــز پــی گــدایــی نــیــســت | ایـنـکـه مـدح تـو مـی کـنـم تــکـرار |
| از در مـــــــدح و زیـــــــور نـــــــامــــــــت | مــی دهـم زیـب و زیـنـت اشــعــار |
| چــون بــگــویــم گــدا نــیـم ، هــســتــم | شـاعـران را گـدایـی اسـت شـعـار |
| هـــنـــر مـــن گـــدایـــی اســــت و مـــرا | از گــدایـی چــگـونـه بــاشــد عــار |
| خــاصــه زیـنــســان گــدایـیـی کــه گــدا | زان شـود صـاحــب ضـیـاع و عـقـار |
| از چــه کـس از کـسـی کـه گـویـد چــرخ | کـه مـرا هم گـدای خـویش شـمـار |
| آنــقــدر گــویــم ای کــه دســت و دلــت | مایه بـخـش معـادن اسـت و بـحـار |
| کـــه گــدای تـــوام نــه از هــمــه کـــس | هـمـه کـس دانـد از صـغـار و کـبــار |
| فــرقــه خــود پــســنـد کـس مـپــســنـد | همـگـی عـجـب و جـملـگـی پـندار |
| از پــــی جــــر و اخـــذ ســـر تــــا پــــای | همه دست و زبـان چو بـید و چـنار |
| آنـــچــــنـــان فــــرقـــه زیـــاده طــــلـــب | کـه طـلـب مـی کـننـد پـنـج از چـار |
| چــه عـجــب گـر ز بــیـم طـامـعـه شــان | کـور بــنـهـد عـصــا و کـل دســتــار |
| گـــر ز ابــــرامـــشـــان ســـخــــن رانـــد | قـــابـــض روح بـــر ســـر بـــیــمــار |
| خــوش بــمــیـرنـد خــســتــگــان آســان | نـدهـد هیچ خـسـتـه جـان دشـوار |
| شـــکـــرلـــلـــه کـــزیـــن گـــروه نـــیـــم | مـن و شــکــر و زبــان شــکـر گـزار |
| شـــکـــر کــز نــقـــد کــنــز لــایــفـــنــی | هـمـتــم پــر نـمـود جــیـب و کـنـار |
| وحشی این شکر و این شکایت چیست | تـا کی و چـند طـی کـن این تـومار |
| در دعــــــــای دوام دولــــــــت شــــــــاه | دســت عــجــز و کــف نــیــاز بــرآر |
| تــا جــهــان را بــهـار و عــیـدی هـســت | در جـهـان بـاشـی ای جـهـان وقـار |
| کـه جــهـان از رخ خــجــســتــه تــســت | خـرم و خوش چـو عید و فصل بـهار |
و یادش گرامی باد