یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 17 Mehr 1392 - 01:19
شناسه : 78138
بازدید : 13276
سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است
یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا غزل "
.در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران:یک جـهان جـان خواهم و چـندان امان از روزگار/کآن جـهان جـان ، بـر آن جـان جـهان سازم نثـار
" را در ادامه می خوانید: روحش شاد
در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران
| یک جـهان جـان خواهم و چـندان امان از روزگار | کآن جـهان جـان ، بـر آن جـان جـهان سازم نثـار |
| گـر دهـد دسـتـم ثـبـات کـوه بـسـتـانـم بـه وام | بـسـکه پـای بـندگی خـواهم بـه راهت اسـتـوار |
| خـاک چــون گـردانـدم جــذب سـکـون درگـهـت | تــنـدبــاد رســتــخــیـز ازمــن نـیـنـگــیـزد غــبــار |
| حــاش لـلـه گـر بــشـویـد صـدمـه تــوفـان نـوح | از جــبــیــن مــن غــبــار ســجــده آن رهــگــذار |
| آمـدم تــا افــکـنـم یـک یـک بــه راه تــوســنـت | ایـنـکـه یـک سـردر بـدن دارم بـود گـر سـد هـزار |
| آمدم تـا سازم از بـس خـاک فرسایی بـه عجـز | خـاک ایـن درگـاه را از جــبــهـه خـود شـرمـسـار |
| آمــدم بــا کــاروانــهـای دعــای مــســتــجــاب | تــا گـشـایـم در حــریـم کـعـبــت الـاســلـام بــار |
| حــبــذا ایـن خــطــه یـزد اســت یـا دارالــامــان | یـــا گـــلـــســـتـــان ارم یــا روضـــه دارالـــقـــرار |
| خـفـتـه در وی فـارغ از آسـیب و ایمـن از گـزنـد | شـیر و آهـو بـاز و تـیهو بـچـه گـنـجـشـک و مـار |
| ضـبـط و ربـط ملـک تـا حـدی کـه بـر وی نگـذرد | جـز بــه اذن بــاغـبــان در بــوسـتــان بــاد بــهـار |
| مــردمــش پـــرورده نــاز و نــعــیــم عــافــیــت | در پـــنــاه کـــامــران کـــام بـــخـــش کــامــکــار |
| تــاج فــرق ســروری ســرمـایـه فــر و شــکـوه | خـــاتـــم دســـت بـــزرگــی مــایــه عــز و وقــار |
| ماه ملـک آرا غـیاث الـدین محـمد آنکـه هسـت | بـــر مــراد خـــاطــر او چـــرخ و انــجـــم را مــدار |
| در طـلـســم بــاطـن او گـنـج درویـشـی نـهـان | وز جـبـین ظـاهـرش سـیـمـای شـاهـی آشـکـار |
| ظـاهـرش بــخـشـنـده آمـال هـر صـاحــب امـل | بـــاطـــنـــش دانـــنـــده امـــیــد هــر امـــیــدوار |
| در بــسـاطـی کـانـدرو دیـوان احـسـانـش بــود | آرزو بــســیـار گــو بــاشــد تــقــاضــا هـرزه کــار |
| ره نــدارد چــنــد چــیــز انــدر جــهــان جــود او | عــیـب مـنـت نـقـص قـلـت احــتــمـال انـتــظــار |
| دشـمنش گو خـویش را میکش نخـواهد یافتـن | آنـــقـــدر رفـــعـــت کـــه آویــزنـــد دزدی را ز دار |
| خــویـش را انـداخــت گـردون در رکــاب او ولـی | زود می ماند که بس تند است رخش این سوار |
| بـلعـجـب رخـشـی کـه گـر تـازاندش رو بـر ابـد | در نـخـسـتـین گـام بـر فـارس کـنـد امـسـال پـار |
| در سر میدان چـو خود را گرد کرده همچو گوی | پـای او از گـوشـه سـم کـرده گـوشـش را فـکـار |
| چـشـم تـا بـر هم زنـد بـر جـا نـبـینـد نـقـش او | گـــر مــصـــور صـــورت او را نــگـــارد بـــر جـــدار |
| تــیـزهـوش و تــیـزبــیـن و نـرم مــوی و نـرم رو | خـوش نشـان و خـوش عـنـان و راه دان و راهوار |
| بـا وجـود آنکـه چـون کـوه گـرانـش پـیکـریسـت | از سـبـک خـیزی نـمـانـد نـقـش پـایش بـر غـبـار |
| ای ز پــای تــوســنـت یـک نـعـل زریـن آفـتــاب | کآسـمـانـش مـی نـهـد بــر سـر ز روی افـتـخـار |
| اقــتـــبـــاس نــور اگــر از پـــرتـــو رایــت کــنــد | تــا ابــد مــنــفــک نـگــرد روشــنــایـی از شــرار |
| تـقـویت چـون یـابـد از حـفـظ تـو تـار عـنـکـبـوت | نـگـســلـد گــر بــخــتــی ایـام را بــاشــد مـهـار |
| بـسـکـه دور از اعـتـدال انـداخـت وقـت امـتـزاج | مــایــه تـــرکـــیــب بـــدخـــواه تـــرا پـــروردگـــار |
| گــر مــزاج فــاســـدش گــردد مؤثـــر در عـــدد | مرتـفـع سـازد فـسـادش صـحـت نصـف از چـهار |
| ز آتــش قـهـرت شــراری گـرددش قـائم مـقـام | فـی الـمثـل گـر عـنصـر آتـش کـشـد پـا بـر کـنار |
| روز و شـب روی تـو بــزم آرای عـالـم مـثـل مـه | چـون قمر در چـارده چون شمس در نصف النهار |
| روزگـار از بـهر چـشـم بـخـت بـد خـواهت نـهاد | خـواب را در حـقـه هـای سـر بـه مـهـر کـو کـنـار |
| سعی نیسان و صدف شرط است با دیگر امور | تــا گـهـر گـردد چــو بــارد مـایـه بــحــر از بــخــار |
| کو خـواص دست تـو تـا ابـر بـی آن حـل و عقد | ســـازد از تأثـــیــر آن هــر قــطــره در شــاهــوار |
| زین تـشبـه چـشم خصمت را نشاید ابـر خواند | کاین سفید و اشکریز اسـت آن سیاه و اشکبـار |
| اشـتـراکـی هـسـت امـا ایـن کـجـا مـانـد بـدان | چـشـم او گـر ابـر بـودی نـم کـه دیـدی در بـحـار |
| داورا وحـشـی گـر از لـطـف تـو یـابــد تــربــیـت | ای بــسـا نـقـد سـخــن کـز وی بــمـانـد یـادگـار |
| از من استـعداد و از تـو تـربـیت وز بـخت سعی | اهـتـمـام از طـبــع و تـوفـیـق سـخـن از کـردگـار |
| گـر مـرتـب گـردد این اسـبـاب در کـم فـرصـتـی | بـشـنـوی کـز مـن چـهـا در دهـر یـابــد انـتـشـار |
| طـالـع نـاسـاز و بــخـت نـامـسـاعـد چــون مـرا | داد ســــر در وادی انــــدوه ازیـــن خــــرم دیـــار |
| داشـتـم نـاقـص مـسـی وز کـیمـیای لـطـف تـو | آن مـس نـاقـص هـمـه زر شــد زر کـامـل عــیـار |
| آمــدم تــا ســازدش رایــج در اطــراف جــهــان | ســـکـــه نــام تـــو و شـــه زاده هــای نــامــدار |
| تـا بـه اسـتـعـداد یـابــد هـر کـه یـابـد پـایـه ای | تــا بــه قـدر پــایـه یـابــد کـه هـر یـابــد اعـتـبــار |
| در مــیــان اعــتــبــار و پــایــه خــصــم تــو بــاد | آنچـنان بـعـدی که می بـاشـد میان فـخـر و عـار |
و یادش گرامی باد