سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا: قصیده "

.در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

بــه مـیـدان تــاز و سـر در آتــشـم ده بــاد جــولـان را	پــر از دود ســپــنـد جــان مــن کــن دور مـیـدان را
بــزن بــر جــانـم آن تــیـر نـگــاه صــیـد غــافــل کــش	که در شست تـغافل بـود و رنگین داشت پـیکان را
کــمــان نــاز اگــر ایــنــســـت و زور بـــازوی غـــمــزه	چـه جـای دل که روزن می کند در سینه سندان را
چـه سـرها کـز بـدن بـیگـانه سـازد خـنـجـر شـوخـی	چــه افـتــد آشــنـایـی بــا مـیـانـت طـرف دامـان را
درســتــی در کــدامـیـن کــوی دل مـانـد نـمـی دانـم	کـه آن مـژگـان کــج مـی آزمـایـد زخــم چــوگـان را
ســر ســد جــان خــون آلـود بــر نـوک ســنـان گــردد	کـند چـشـم تـو چـون تـعـلـیم لـعـب نیزه مژگـان را
ز بـــاران بــهــار حــســن آبــی بـــر گــلــســتــان زن	کـه انـدر مـهـر جـان پـر گـل کـنـد دیـوار بـسـتـان را
ز روی خــویـش اگـر نـقـشـی گـذاری بــر درمـشــرق	ز خـجـلت کس نبـیند بـعد ازین خـورشـید تـابـان را
شـــراب لـــعـــلـــی رنـــگ رخــــت در ســــاغـــر اول	کـبــاب خــام ســوز روی آتــش مـی کـنـد جــان را
مـگـر نار خـلـیل اسـت آن رخ رخـشـان تـعـالـی الـلـه	که در بـار اسـت اندر هر شرارش سد گلسـتـان را
چه استیلای حسن است این بـمیرم پـیش بـیدادش	کـه از لـب بــازگـردانـد بــه دل فــریـاد و افــغــان را
تــبــسـم خـونـبــهـا مـی آورد گـو غـمـزه خـنـجــر زن	کــه هــمــره کــرده مــی آرد نــگــاه درد درمــان را
چــه خــوبــی الـه الـه در خــور آنـی کـه تــا بــاشـی	روی انـدر عــنـان بــخــت فـرمـان بــخــش دوران را
شـــه والــا گــهــر بـــحـــر کــرم شـــهــزاده اعــظــم	کـه مـثـلـش گـوهـری پـیدا نـشـد دریای امـکـان را
بــلــنــد اقــبـــال فــرخ فــر خــلــیــل الــلــه دریــا دل	کــه در تــاج اقــبــال اســت ذاتــش مــیـرمـیـران را
پــدر گـو کــج بــنـه تــاج مـرصــع کــایـن در شــاهـی	چـو بــر تــاجــی نـشـیـنـد بــر فـروزد چـار ارکـان را
ز صـلـب بـحـر ایـن در کـوچـو زد یـک جـنـبـش مـوجـه	توان دادن به هر یک قطره اش سد غوطه عمان را
غــیـاث الــدیـن مــحــمـد آنـکــه جــود بــاد دســت او	بــه ذلـت خــانـه مـوری نـهـد تــخـت سـلـیـمـان را
نــمـــک ســـالـــم بـــرون آیــد ز آب و مــوم از آتـــش	چـو کار افـتـد بـه حـفـظ کامل او کسـر و نقصـان را
بـه دسـت عـالم افتـاده اسـت از او سـررشـتـه کاری	که شـبـها پـاس دارد گرگ دوک و پـشم چـوپـان را
نـکــردی بــی اجــازت ســیـل ســر در خــانـه مــوری	خــواص عــدل او هـمــراه اگــر مــی بــود بــاران را
بــجـز نـرگـس کـه بــاد صـبــح از و شـبــنـم فـرو ریـزد	نـدیـده کـس بــه عـهـد خــرم او چــشـم گـریـان را
بـه عـهـد ضـبـط حـفـظـش حـامـلـان طـبـع انـسـانـی	بـه مـخـزون ضـمـایـر پـاسـبـان سـازنـد نـسـیـان را
اگـــر شـــبـــه درر بــــاری نـــبـــودی درگـــه بــــارش	سـر انـدر دیـده خـورشـیـد بــودی چــوب دربــان را
اگــر مــی بـــود حـــفــظ او حـــصـــار عــصــمــت آدم	نـبــودی رخــنـه آمـد شـدن وســواس شـیـطـان را
مــگــر کــش آز را ســر پــر کــنــد از پــنــبــه مــرهـم	چـو گوهر بـار سـازد بـحـر طـبـعش ابـر احـسـان را
عـجـب بـحـری که چـون در جـنبـش آرد بـاد اجـلالش	کند خـلخـال سـاق عـرش موج شـوکـت و شـان را
چـنـیـن بـحـری بــبــایـد تـا صـدف رخـشـان دری زایـد	کـه آب او سـیـاهـی شـویـد از رخــســار کـیـوان را
نـه رخـشـان در ، سـهیلـی در سـپـهر جـان فـروزنـده	کـه رنـگ و روی آن آتــش زنـد لـعـل بــدخـشـان را
ســوار عــرصــه دولــت کــه در جـــولــان اقــبـــالــش	نـبــاشـد راه جــز در چـشـم اخـتــر پــای یـکـران را
جــنـاب عــالــی جــودش بــلــنـد افــتــاده تــا حــدی	کـه آنـجـا کـس بـه سـقـایی نـدارد ابـر نـیـسـان را
بـه جـای دانه در هر رشـتـه سـد گوهر کشد خـوشه	ز آب جـود اگر یک رشحـه بـخـشد کشت دهقان را
اگــر ایــنــســت جـــذب هــمــت امــیــد بـــخـــش او	بـه زور دسـت جـود از کوه بـیرون می کشد کان را
بــرآوردی ز تــوفــان دود بــا یــک شــعــلــه قــهــرش	تــنـوری کـو بــه عــهـد نـوح شــد فـواره تــوفـان را
عــدو دارد ز خـــوف آن حـــســـام مــرگ خـــاصــیــت	همان تـبـلرزه که اندر بـرف بـاشد شخص عریان را
زهــی جــایــی رســیــده پــایــه قــدر تــو کــز عــزت	بــود کـحـل الـجـواهـر خـاک پـایـت عـیـن اعـیـان را
بــه یـک تــک درنـوردد تــوســن عـزم تــو صـحــرایـی	کـه در گام نخـسـتـش ره شـود کـم حـد و پـایان را
اگـــر عـــزمــت ز پـــای مــور بـــنــد عـــجـــز بـــردارد	بـه گامی طی کند گر قطـع خـواهد سـد بـیابـان را
چـو از حـبـس رحـم بـیرون نـهد پـا طـفـل بـدخـواهـت	نـبـینـد هـیچ جـا بـیش از زمـین و سـقـف زنـدان را
پــی زخــم آزمــایـی ســیـنــه خــصــم تــو را جــویـد	نـهد چـون مـرگ بـر نـوک سـنـان فـتـنه سـوهان را
بــرای دار عــبــرت نـخــل عــمــر دشــمــنـت جــویـد	اجـــل چـــون آزمـــایــد اره هــای تـــیــز دنـــدان را
کــنــد کــاه ســبـــک در وزن بـــا کــوه گــران دعــوی	اگـر از عـدل و انـصـاف تــو بــاشــد کـفـه مـیـزان را
ز بـیـم آنـکـه جـودت قـفـلـش از گـنـجـینـه نـگـشـایـد	کــلــیـد گــنــج انــدر زیـر دنــدانـســت ثــعــبــان را
چنان پیشش کشی کش بشکند سد جای پیشانی	کـنی چـون بـر میان کـوه محـکـم دسـت فـرمـان را
سخندان داورا وحـشی که خـضر طبـع جـانبـخـشش	ز رشــک خــامـه دارد در ســیـاهـی آب حــیـوان را
فــکــنـده کــشــتــیـش در قــلــزم فــیـض ثــنـای تــو	کـه سـازد مـوجـه او کـان گـوهـر جـیـب و دامـان را
چـه گـوهـرهـا کـه گـردون را اگـر درجـی ازیـن بــودی	مـرصـع ســاخــتــی تــاج زر خــورشــیـد تــابــان را
ســـزد در مــوقــف ایــثـــار او درهــای پـــر قــیــمــت	اگـر لـطـف تـو در زر گـیـرد ایـن طـبــع درافـشـان را
الـا تــا عـاشــق و مـعـشـوق در هـر گـفـتــن و دیـدن	کـنـد خـاطـرنـشـان خـویش سـد لـطـف نـمـایـان را
سـپـهرت عـاشـقی بـادا که گر چـشـمت بـر او افـتـد	نویسـد در حـسـاب خـویشتـن سـد لطف پـنهان را

و یادش گرامی باد