یزدفردا | نسخه چاپی | قصیده ای از وحشی بافقی:.در ستایش میرمیران:بـلـبـلـی را کـه هـمـین بـا گـل بـسـتـان کـار اسـت/بــی گـلـش دیـدن گـلـزار عـجـب دشـوار اسـت

سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا قصیده "

.در ستایش میرمیران:بـلـبـلـی را کـه هـمـین بـا گـل بـسـتـان کـار اسـت/بــی گـلـش دیـدن گـلـزار عـجـب دشـوار اسـت

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش میرمیران

بـلـبـلـی را کـه هـمـین بـا گـل بـسـتـان کـار اسـت	بــی گـلـش دیـدن گـلـزار عـجـب دشـوار اسـت
غــرض از بــودن بــاغ اســت هــمــیـن دیــدن گــل	ورنـه هر شـوره زمـینـی کـه بـود پـر خـار اسـت
چـمـن و غـیـر چـمـن هـر دو بــر آن مـرغ بــلـاسـت	کــه غـــم هــجـــر گــلــی دارد و در آزار اســـت
خود چه فرق است از آن خار که بر چوب گل است	تــا از آن خــار کــه پــرچــیـن ســر دیـوار اســت
زحــــمـــت خــــار بــــود راحــــت بــــلـــبــــل امـــا	نه بـهر فـصـل در آن فـصـل که گل در بـار اسـت
هر چـه جـز گـل همـه خـار اسـت چـو بـلـبـل نگـرد	اندکـی غـیرت اگـر خـود بـودش مسـمـار اسـت
گـو خـسـک ریشـه در آن دیـده فـرو بـر کـه چـو یـار	پــا از آنـجــا بــکــشــد ســیـرگـه اغــیـار اســت
دارم از شـــش جـــهــت آوازه حـــرمــان در گــوش	هـمـچـنـان در ره امـیـد دو چـشـمـم چـار اسـت
لـــن تـــرانــی هــمــه را دیــده امــیــد بـــدوخـــت	ارنــی گــوی هــمــان مــنــتــظــر دیـدار اســت
پــرده ای نـیـســت ولـی تــا کـه شــود مـحــرم راز	کــار مــوقــوف بـــه فـــرمــان دل دلــدار اســـت
شـرط عـشـق اسـت کـه گـر یار بـگـوید کـه مـبـین	چـشم خـود را نهی انگشت که امر از یار اسـت
هــر کــه را جــان بــه رضــای دل یــاریـســت گــرو	صـبــر بــر تــرک تــمـنـای خـودش نـاچـار اسـت
آرزوهـــا بــــزدا تــــا نـــگـــری جــــلـــوه حـــســـن	کــه دل بــیــغــرض آیـیـنــه بــی زنــگــار اســت
هـســت مـوقـوف غـرض رد و قـبــول و بــد و نـیـک	ورنـه خــوبــسـت گـر اقـبــال و گـر ادبــار اسـت
جــنــس بــازارچــه عــشــق نــبــاشــد مــطــلــب	دو بـضـاعـت که یکی فخـر و دگر یک عـار اسـت
مـشــرک عــشــق بــود بــلــهـوس کــام پــرســت	کـمـر دعـوی عـشــقـش بــه مـیـان زنـار اســت
هـســت در مــذهــب مــا کــافــر از آن مــرتــد بــه	کـه گـهـی قـول وی اقـرار و گـهـی انـکـاراســت
مــن یــکـــی گـــویــم و جـــاویــد بـــدیــن اقـــرارم	مــرتــدی مـعــنـی انـکــار پــس از اقــرار اســت
الـــه الـــه چـــو یــکـــی مــظـــهــر آثـــار دو کـــون	کـش مـتــاع دو جـهـان ریـزش یـک ایـثـار اسـت
مــیـرمــیـران کــه کــمــیـن رایـتــش از آیـت شــان	بــهـتـریـن رکـن فـلـک را پـی اسـتـظـهـار اسـت
در بــنـایـی کـه کـنـد جــنـبــش از آن رای مـصـیـب	راســـتـــی لــازمــه ذات خـــط پـــرگــار اســـت
پــیـش دسـتـش کـه هـمـه افـسـر عـزت بــخـشـد	زر چه کرده ست ندانم که بـدینسان خوار است
نـقـل حـکـمـش نـه هـمـین مـرکـز کـل دارد و بـس	بــه امــانــت قــدری نــیـز بــر کــهـســار اســت
لـامـکـان نـیـســت بــجــز عــرصــه گـه مـضــمـاری	گـر هـمـه جـیش عـلـو تـو بـدان مـضـمـار اسـت
کـهـکـشـان نـیـســت بــجــز مـنـتــسـخ تــو مـاری	کـه هـمـه وصـف ضـمـیر تـو بـر آن تـومـار اسـت
خـــیـــمـــه جـــاه تـــرا در خـــور اجـــزای طـــنـــاب	امــتــدادیـســت کــه آن لــازمـه مـقــدار اســت
قـــطـــره ای ریـــخـــت ز ابــــر اثـــر تـــربـــیـــتـــت	اصل آن نشو و نما گشـت که در اشـجـار اسـت
ســـیـــنـــه صـــاف تـــو و آن دل پــــوشـــنـــده راز	طـرفـه جـایـیـسـت کـه آییـنـه درو سـتـار اسـت
قـهرمـانـیسـت غـضـب پـیشـه جـهان را سـخـطـت	گـــره ابـــروی او هـــای هــوالـــقـــهــار اســـت
از نـهـیـب تــو نـه تــنـهـا ســر ظــالــم شــده نــرم	نـرمـی آنـسـت کـه در گـردن هـر جــبــار اسـت
چـشـمـه قـهر تـو را این یکـی از بـلـعـجـبـی اسـت	کـه هـمـه مـاهـی او افـعـی آتــشـخــوار اسـت
در تـــن آن کـــه فـــلـــک زهــر عـــنــاد تـــو نــهــاد	اسـتـخـوان ریزه در او عقرب و شریان مار اسـت
در کــمــانـی کــه کــشــد تــیـر خــلــاف تــو عــدو	رخـنـه جــسـتــن پــیـکـان دهـن سـوفـار اسـت
بــاز را خــون خــورد از صــولـت انـصــاف تــو کـبــک	رنگ خـونش بـه همین واسـطـه در منقار اسـت
بــیــخ آزار بــدیــنــگــونــه کــه انــصــاف تــو کــنــد	عنقریب است که هر گل که دمد بی خار است
شــاخ گــل لـرزد از ایـن بــیـم کــه عــدلــت گــویـد	غــنـچــه از بــهـر چــه مـانـنـد دل افـکـار اســت
چـرخ گـویـد چـه کـشـم پــیـش تــو درهـای نـجـوم	در زوایـای ضــمــیـر تــو از ایـن بــســیـار اســت
دهــر گــویــد مــنــم و بــحــر وجــودی کــان بــحــر	ابـــر احـــســـان تـــرا مــایــه یــک ادرار اســـت
لــامــکــان را پــس ازیـن پــرکــنـد از مــنـظــر کــاخ	دهـر را هـمـت عــالـی تــو گــر مـعــمـار اســت
یـا مــرنــجــان بــه رکــاب زر خــود کــابــلــق چــرخ	خـوش بـلند اسـت ولیکن نه چـنان رهوار اسـت
خــانــه زادیـســت کــهــیـن قــلــزم احــســان تــرا	در یــکــتــا کــه بــهــیــن زاده دریــا بـــار اســت
آرزوی دل کـــس را بـــه زبـــان نــیــســـت رجـــوع	پـیش رأی تـو که مستـغنی از استـفسـار است
در نـــظـــر حـــزم تـــرا آمـــده چـــون آتـــش طـــور	نــور آن آتــش مــوهـوم کــه در احــجــار اســت
نــســخــه خــواهـش دلــهــاســت بــرات کــرمــت	نـقـش انـگـشــتــر تــو مـهـر لـب اظـهـار اســت
داورا بـــلــبـــل دســتـــان زن مــعــنــی وحــشــی	کـه خـوش آهـنـگ تـرین طـایر این گـلـزار اسـت
در ازل جــز بــه دعــای تــو صــفــیـری نــکــشــیـد	ویـن نـوا تــا ابــدش تــعـبــیـه در مـنـقـار اســت
بـــود دایــم بـــه دعــای تـــو و تـــا خـــواهــد بـــود	کارش اینست و جز این هر چه کند بـیکار است
تـا چـنـیـن اسـت کـه بــی پــاس نـمـانـد مـحـفـوظ	جـنـس آن خـانـه کـه هـمـسـایه او طـرار اسـت
بــاد حــزم تــو نـگــهـبــان جــهـان کــز پــی مـلــک	پـاسـبـانـیـسـت کـه تـا صـبـح ابـد بـیـدار اسـت