سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا غزل "

.در ستاش میرمیران

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستاش میرمیران

تــفـت رشــک ریـاض رضـوان اســت	کــه در او جــای مــیـرمــیـران اســت
غـــیــرت بـــاغ جـــنــت اســـت آری	هـر کـجـا فـیـض عـام ایـشـان اسـت
حــــبــــذا ایـــن رخ بــــهـــشـــت آرا	کــه بـــهــار حــدیــقــه جــان اســت
مــرحــبـــا ایــن بـــهــار جــان پـــرور	کـه ازو عـالـمـی گـلـســتــان اســت
بــا کـف او کـه مـعــدن کــرم اســت	بــا دل او کـه بــحــر احــسـان اسـت
کیسـه و کـاسـه ای که مانده تـهی	کـاسـه بــحــر و کـیـسـه کـان اسـت
مـــســــنـــد عــــز ذات کــــامـــل او	ز آنـسـوی شـهر بـنـد امـکـان اسـت
حــضــرتـــش را ز اخــتـــلــاف زمــان	چـه کمال اسـت یا که نقصـان اسـت
بـحـث سـود و زیان و کـون و فـسـاد	بــر ســر چــار ســوی ارکــان اســت
از ره بــــول چــــون رود بــــه رحــــم	بـدسـگالش کـه خـصـم یزدان اسـت
بــــر زمــــیــــن زنــــده آمــــدن او را	بــه یــکــی از دو راه فــرمــان اســت
زان دو ره مـی رود یـکـی ســوی دار	وان یکـی راسـت تـا بـه زندان اسـت
دل خـــصـــمــش کــز آرزوی خـــطــا	پــر مـتــاع خــلــاف رحــمــان اســت
حـقـه سـر بــه مـهـر اهـرمـن اسـت	خـانـه در بــه قـفـل شـیـطـان اسـت
پیش خصمش که می رود بـه مغاک	وز پــر آبــی چـو بــحـر عـمـان اسـت
آن تـنـور جـهـان بـه سـیل ده اسـت	کــه مــحــل خــروج تـــوفــان اســت
بــه چــرا گــلــه را دگــر چــه رجــوع	بــه هـیـاهـوی پــاس چـوپــان اسـت
زانــکــه از ســنـگ راعــی عــدلــش	ظـلم گـرگ شـکـسـتـه دندان اسـت
شعله ماند چـو عکس خویش در آب	هـر کـجــا حـفـظ او نـگـهـبــان اسـت
رخـــش مـــرگ آورنـــد در مـــیـــدان	قـهـرش آنـجـا کـه مـرد مـیدان اسـت
زیــر نـــخـــل بـــلـــنـــد هـــمـــت او	که ثـمربـخـش رفعـت و شـان اسـت
بـــه تــمــنــای مــیــوه ای کــافــتــد	آســمـان پــهـن کــرده دامـان اســت
بــحــر از رشـک دسـت او گـه جــود	غــیـرت ابــر گـوهـر افــشــان اســت
بـسکه بـر سر زند شکستـه سرش	پـــیــنــه کــف عــلــامــت آن اســـت
ور دلــیــلــی دگــر بـــر ایــن بـــایــد	پــنـجــه پــر ز خــون مـرجــان اســت
گرد خوانی ست روز جـشن تـو چرخ	اســدش گــربــه ســر خــوان اســت
بـا تـو خصمی ست جامه ای کان را	طــوق لــعــنــت ره گــریـبــان اســت
دیــده ای را کــه در تــو کــج نــگــرد	زخـم عـقـرب ز نـیـش مـژگـان اسـت
دهــــن خـــــصـــــم زادگــــان تـــــرا	سـر افـعـی بـه چـاه پـسـتـان اسـت
آنـچــه از حـسـرتــش سـکـنـدر مـرد	در یــم خــانــه تــو پـــنــهــان اســت
هـسـت ایـمـا بـه آن تـرشـح و بـس	ایـنـکـه در ظـلـمـت آب حـیوان اسـت
خــانــه زادان بـــحـــر جـــود تـــوانــد	ویـن عـیـان نـزد عـیـن اعـیـان اسـت
مــادر در کــه نــام او صــدف اســـت	پــدرش نـیـز کــابــر نـیـســان اســت
پـــاســـبـــانـــان بـــام آن مـــنــظـــر	کش زمین سـقـف آن نه ایوان اسـت
ســایـه افـکـنـده انـد بــر سـر چــرخ	چـــرخ انــدر پـــنــاه ایــشــان اســت
کیسـت آن کس که گفـت یک کیوان	بــر ســر هـفــت کـاخ گـردان اســت
تــا بــبــیـنـد کـه بــر ســپــهـر نـهـم	چـنـد هنـدوی هـمـچـو کـیوان اسـت
ای بـــه ســوی در تـــو روی هــمــه	بــا هـمـه لـطــف تــو فــراوان اســت
کـــرده انــد از بـــرای عـــزت و قـــدر	ایـن سـفـر کـش در تـو پـایـان اسـت
چــه گــنـه کــرده انــد کــایـشــان را	سـر عـزت بـه خـاک یـکـسـان اسـت
لطف کن هر دو را به وحشی بخش	بر تو این قسم بخشش آسان است
گـر بــاو سـد هـزار از ایـن بـخـشـی	بـخـششت سـد هزار چـندان اسـت
تــا بــه زعــم بـــلــا کــشــان فــراق	بــدتــریـن درد ، درد هـجــران اســت
دشــمــنــت مــبــتــلــای دردی بــاد	کـش اجــل بــهـتــریـن درمـان اسـت و یادش گرامی باد