گـو حـرمت خـود، ناصـح فـرزانه نگـه دار/خــود را ز زبـــان مــن دیــوانــه نــگــه دار

" را در ادامه می خوانید:روحش شاد و یادش گرامی باد

گـو حـرمت خـود، ناصـح فـرزانه نگـه دار	خــود را ز زبـــان مــن دیــوانــه نــگــه دار
جـا در خور او جز صدف دیده من نیست	گـو جـای خـود آن گـوهر یکـدانه نـگـه دار
زاهد چـه کشـی اینهمه بـر دوش مصلا	بــردار ســبــوی مــن و رنـدانـه نـگــه دار
هر چیز که جز بـاده بود گو بـرو از دست	در دست همین شیشه و پیمانه نگه دار
پـروانـه بــر آتـش زنـد از بــهـرتـو خـود را	ای شـمع تـو هم حـرمت پـروانه نگـه دار
آن زلف مکن شانه که زنجیر دل ماست	بـر هم مزن آن سـلسله را شانه نگه دار
وحـشی ز حـرم در قدم دوسـت قدم نه	حاجـی تـو بـرو خشت و گل خانه نگه دار