غلام عشق حاشا کز جفای یار بگریزد

" را در ادامه می خوانید:روحش شاد و یادش گرامی باد

غـلـام عـشـق حـاشـا کـز جــفـای یـار بــگـریـزد	نه عاشق بـلهوس بـاشـد که از آزار بـگریزد
بـبـر، گـر بـلـبـلـی درد سـر بـیهـوده از گـلـشـن	کـه گوید عـاشـق روی گلم و ز خـار بـگـریزد
نبـاشـد بـی وفا گل بـلکه مرغی بـی وفا بـاشد	که چـون گل را نماند خوبـی رخسار بـگریزد
بـس است این طعنه از پـروانه تا جاوید بـلبـل را	که رنگ و بوی گل چون رفت از گلزار بگریزد
چرا از نسبت خود عشق را تهمت نهد وحشی	کـسـی کـز جـور یار و طـعـنه اغـیار بـگـریزد