یزدفردا

به نام چاشني بخش زبانها

مقدّمه/  گرامیداشت بزرگانی که دل درگرو توانمندی و رشد و بالندگی ادب فارسی بسته اند، کاری است بایسته وارزنده .ازجمله افتخارات ما ایرانیان این است که در طول تاريخ، اديبان ودانشورانی داشته ایم که به پاسداري اززبان و فرهنگ اين مرز و بوم همت گماشته اند و اينك ما ریزه خوار خوان ادب آنانیم . برماست که با ارج نهادن به این تلاشها، نسل کنونی را به رهسپاری در این راه سترگ تشویق وترغیب کنیم.

کمال الدیّن ( شمس الدّین محمّد ) وحشی بافقی ، شاعر دلسوختۀ دیار یزد در نيمۀ اوّل سدۀ دهم هجري در شهر بافق دیده به دنیا گشود . پس از آموختن مقدّمات ادبی در زادگاه خود و درس آموزی در مکتب سخنوران نامی آن دیار، راهی یزد و سپس کاشان و اراك شد، امّا دلش در هیچ كجا آرام نیافت و سرانجام تاپایان عمر در خطّۀ یزد روزگار را به ­­­سختی گذراند.

       وحشی بافقي بنیانگذار« طرزنوی» در شعر فارسی به نام « واسوخت» است که آن را از شعبه­هاي مکتب وقوع بر مي شمارند.نام­آوری وحشی بیشتر به سبب سروده های سوزناکی است که از او برجای مانده است.بغیر از دیوان، سه اثر ماندگار دیگر او عبارتند از : "فرهاد و شیرین"، "خلد برین" و "ناظر ومنظور" که اينها نام وی را در ردیف مثنوي سرايان ادب فارسی جاودانه کرده اند.

      وحشي بافقي را از نظیره پردازان شعر نظامی گنجه اي می دانند، با اين حال او شاعري است كه مبتكرانه نوپردازي و ساده سرايي را در شعر فارسي رواج داده است. کلّیات دیوان وی بیش از نه هزار بیت

دارد و بغیر از آن، نامه ای منثور و منظوم هم ازاو به یادگار باقي مانده است . او شاعري شيعه مذهب است و اشعاري لطيف در مدح خاندان بزرگوار پيامبر(ص) از جمله حضرت علي (ع) و حضرت رضا(ع) و امام مهدي (عج) سروده است.

این شاعردل­سوخته به سال 991 هجري قمري در شهر يزد بر اثر تبي شدید جان به جان آفرين تسليم كرد.اهالي ادب پرور يزد پیکر بی جان وحشي را در محلّۀ "پیرو برج" به خاک سپردند.