به گزارش مهر، در این شیوه سیگنالهای عضلات دست فرد در زمان نوشتن ثبت میشود.
تشخیص یک اختلال تحلیل عصبی که سیستم عصب مرکزی را هدف قرار میدهد و موجب سفتی، لرزش، کندی حرکت و از بین رفتن تعادل میشود در مراحل اولیه بیماری دشوار است.
این پژوهشگران میگویند نورونهای حرکتی، سیگنالهای الکتریکی را به عضلات انتقال داده و موجب انقباض آنها میشوند.
در این سیستم تشخیصی جدید، بیمار الکترودهای سطحی الکترومیوگرافی (EMG ) را به دست چسبانده و دستکشی به دست میکند تا الکترودها در جای خود محکم شوند.
EMG فرایندی است که چنین فعالیت الکتریکی را ثبت کرده و به صورت نمودار نشان میدهد. این شیوه اطلاعاتی را در مورد شرایط عضلات فرد و سلولهای عصبی که آنها را کنترل میکند عرضه میکند.
سپس فرد بر روی میز مطلبی مینویسد که طی آن دست حرکات ساده و ثابتی را انجام میدهد که شامل دو مولفه حرکتی پایه میشود: گرفتن خودکار با انگشتان و حرکت دادن دست و انگشتان برای تولید حروف مکتوب.
پژوهشگران با استفاده از یک برنامه تحلیلگر، نتیجه فعالیت عضله را در طول این مجموعه کنترل شده حرکات به دست آورده و تفاوتهای اساسی را در نوشتن و رفتار نوشتن در بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد مسن سالم گروه کنترل کشف کردند.
به گفته مبتکران این شیوه، پزشکان میتوانند با مشاهده این تغییرات، بیماریهای تحلیل عصبی را زودهنگام تشخیص داده و مطالعه کنند.
این سیستم توسط مایکل لیندرمن دانشمند بیمارستان مونت سینای آمریکا ابداع شده است.
یزدفردا:محققان میگویندکه خواندن کتاب، نوشتن و انجام فعالیتهای ذهنی در هر سنی به حفظ حافظه در پیری کمک میکند
به گزارش ایرنا، روبرت ویلسون از مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو گفت: محققان در این مطالعه ۲۹۴ نفر را به مدت ۶ سال مورد آزمایش قرار دادند و حافظه آنها را اندازه گیری کردند.
این افراد در متوسط سنی ۸۹ سالگی درگذشتند. آنها در زمان حیات پرسشنامههایی را با هدف بررسی میزان توجه آنها به کتاب خواندن، نوشتن و شرکت در فعالیتهای مختلف در دوران کودکی، نوجوانی، میانسالی و سالخوردگی پر کردند.
محققان مغز این افراد را پس از مرگ نیز از طریق کالبد شکافی برای کشف علایم فیزیکی مانند ضایعات، پلاکهای مغز و غیره مورد بررسی قرار دادند.
آنان متوجه شدند، نرخ کاهش حافظه در افرادی که در سنین جوانی و سالخوردگی فعالیتهایی مانند خواندن و نوشتن داشتهاند، آهستهتر از دیگر افراد است.
نتایج این مطالعه نشان داد که نرخ زوال عقل در افرادی که در سالخوردگی مرتب فعالیتهای ذهنی انجام میدهند ۳۲ درصد کمتر از افرادی است که فعالیت ذهنی متوسط داشتند.
همچنین افرادی که فعالیت ذهنی کمی داشتند نرخ زوال عقل در آنها ۴۸ درصد سریعتر از افرادی بود که فعالیت ذهنی متوسطی داشتند.
نتایج حاصل از این مطالعه تاکیدی است بر این موضوع که نباید اثرات فعالیتهای روزانه مانند کتاب خواندن و نوشتن کودکان، بزرگسالان و سالخوردگان را نادیده گرفت.