ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سینه را

" را در ادامه می خوانید:روحش شاد و یادش گرامی باد.

سـاکـن گـلـخـن شـدم تـا صـاف کـردم سـینه را	دادم از خـاکـسـتــر گـلـخـن صـفـا آیـیـنـه را
پیش رندان حق شناسی در لباسی دیگر است	پـر بـه مـا منمـای زاهد خـرقـه پـشـمینه را
گنج صبـری بیش ازین در دل بـه قدر خویش بـود	لشـکـر غـم کـرد غـارت نقـد این گنجـینه را
روز مــردن درد دل بــر خــاک مــی ســازم رقــم	چون کنم کس نیست تا گویم غم دیرینه را
گر بـه کشتـن کین وحشی می رود از سینه ات	کـرد خـون خـود بـحـل ، بـردار تـیـغ کـینـه را