پر گشت دل از راز نهانی که مرا هست

" را در ادامه می خوانید:روحش شاد و یادش گرامی باد

پـر گشت دل از راز نهانی که مرا هست	نـامـحـرم راز اسـت زبـانـی کـه مـرا هـسـت
با کس نتوان گفتن و پنهان نتوان داشت	از درد همین اسـت فـغـانی کـه مـرا هسـت
ای دل سـپــری سـاز ز پــولـاد صـبــوری	بـا عـربـده سـخـت کـمـانی کـه مـرا هسـت
مشـهور جـهان سـاخـت بـر آواز عـزیزش	در کـوی تـو رسـوای جـهانی که مرا هسـت
بـادیست که بـا بوی تو یک بـار نیامیخت	این مـحـرم پـیغـام رسـانـی کـه مـرا هسـت
محـروم کـن گـردنم از طـوق دگرهاسـت	از داغ وفـای تــو نـشـانـی کـه مـرا هـســت
یک خـنـده رسـمـی ز تـو نـنـهاده ذخـیره	این چشم به حسرت نگرانی که مرا هست
زایل نـکـنـد چـین جـبـین و نـگـه چـشـم	بـر لـطـف نـهان تـو گـمـانی کـه مـرا هسـت
وحشی تـو بـده جان که نیاید بـه عیادت	این یار خـوش قـاعـده دانی کـه مـرا هسـت