یزدفردا

در دل  همان محبت  پیشینه باقی است      

آن  دوستی که بود در این سینه باقی است

باز آ و حسن جلوه ده و عرض ناز کن                 

کان دل که  بود صاف  چو آیینه باقی است

از  ما  فروتنی‌ست  بکش   تیغ  انتقام                 

 بر  خاطر   شریفت  اگر   کینه  باقی  است

نقدینه ی وفاست همان بر عیار خویش                 

قفلی  که  بود  بر   در  گنجیه   باقی است

وحشی  اگر ز کسوت رندی دلت گرفت                 

زهد و صلاح و خرقه ی پشمینه باقی است