یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیبسیار دیده و شنیده‌ایم که هنگام تلاوت قرآن، به خصوص توسط اساتید مطرح مصری مردم آنها را با اذکاری تشویق می‌کنند در حالی که قرآن دستور داده که هنگام تلاوت قرآن ساکت باشیم آیا این کار با دستور قرآن منافات دارد؟
معمولاً هنگام قرائت قاریان برجسته، افراد حاضر در مجلس اذکاری را بر زبان جاری می‌کنند مانند الله، الله‌اکبر، لا اله الاالله، الحمدلله، سبحان‌الله و... .
این اذکار نوعی واکنش در برابر قرائت قاری قرآن است و از دو چیز سرچشمه می‌گیرد؛
1ـ تأثیر آیات در شنونده؛
وقتی قاری، قرآن تلاوت می‌کند، شنونده چنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد که ناخودآگاه ذکری متناسب با مفهوم آیه را زمزمه می‌کند، این به خاطر توجه شنونده به معنا و پیام آیات تلاوت شده است.
2ـ ویژگی‌های تلاوت؛
گاهی از وقت‌ها، قاری که قرآن تلاوت می‌کند برجستگی خاصی (مانند صدای زیبا، لحن فصیح، محزون خواندن و توجه به معانی آیات در قرائت) دارد، مستمع تحت‌تأثیر این ویژگی‌ها، قاری قرآن را تحسین می‌کند.
ذکر گفتن و ادب استماع
سخن در این است که گفتن این اذکار، تکبیرها و تحسین‌ها باید با ادب استماع و سکوت سازگار باشد، یعنی شنونده در اثر تأثیرپذیری از تلاوت قرآن، چنین اذکاری را بر زبان جاری کند و ساختگی نباشد.
ثانیاً با صدای متعارف ـ نه بلند و فریادگونه ـ ، با وقار و آرامش همراه باشد. اگر در گفتن اذکار، این ویژگی‌ها رعایت نشود موجب حواس‌پرتی حاضران شده و نمی‌توانند از آیات قرآن بهره‌برداری لازم را بنمایند. از طرفی موجب بی‌احترامی به قرآن است، زیرا ادب استماع و سکوت را رعایت نکرده‌اند.