یزدفردا

دیشب ورق زدم برگی ز روزگار

شاید عیان شود یک نکته از هزار

چندی است بی هوا درفکر رفته ام

مقصد به سوی چیست در صنع کردگار

این خیل آدمی،حیوان و جن،پری

رزق از چه می خورد در سفره بهار

در سیر فکر خویش ،از فرش تا به عرش

یک نکته عایدم ،شد انتهای کار

دنیا و ماسوی،عقبی و مانری

خطی نوشته نیست جز وصف روی یار