یزدفردا

کم کم دارد درهای آسمان باز می شود.

اگر خوب توجه کنی می بینی رنگ آسمان تغییر کرده حتی بویی که از نسیم به مشام  می رسد عطر آگین شده است.

آیه های نور دارند برای جاری شدن از زبانها لحظه شماری می کنند.

شعبانِ قامت کمان  سراسیمه می خواهد لباسش را به اندام باریک رمضان بپوشاند.

شعبان زحمت زیادی کشید تا رمضان مهمانی خوبی برگزار کند هرچند رجب هم برای این میهمانی بسیار تلاش کرد.

وبدین منوال ۱۱ ماه سنگ تمام گذاشتند تا خلایق لایق میهمانی شوند و الحق که سرافراز شدند.

حالا رمضان آمده و سفره رنگین نعماتِ رضوات.

رمضان می خواهد خودنمایی کند و چقدر آراسته دارد نزدیک می شود،آخر باید تالار جلوس ملک و ملائکه و روح را آماده کند.

رمضان هم یک سالی هست که انتظار کشیده تا حضور روح القدس را در خود قدر بداند.

راستی یادتان هست شعبان در نیمه های راه نورانی شده بود، نشانه هایی هم از تقدیر داشت اما آنقدر محافظه کار بود که نگفت کسی قدرش را دانست یا نه!

شواهد حاکی از آن است که رمضان امسال قرار است گرمتر از پارسال برگزار شود پس میهمانان آماده باشند تا از قطار سفره های سحر و افطار جا نمانند البته برکت سفره آنقدر هست که از کسی دریغ نشود مگر اینکه خودش نخواهد.

می گویند امسال هم قرار است مقربان مشخص شوند، معیار انتخابشان هم یکصد و هشتاد و ششمین آیه سوره بقره است! البته آنجا قول رشد هم داده اند.

اصلا باخودتان فکر کرده اید آیا آنقدر با رمضان دوست بوده ایم که به محض آمدن با ما آشنایی پس بدهد؟

آیا آنقدر منتظرش بوده ایم که با آمدنش رمضانی شویم؟

آیا ما هم تا مطلع الفجر همبال ملائک خواهیم شد تا تقدیر آینده مان به قضای خوبی ها متصل شود؟

آیا می شود همراه با جریان نفسهای قدسی رمضان مرضی رضای او بشویم؟

مطمئنا می شود! چرا که رمضان ماه خداست و برای خدایی کردن ما آمده است.

و چقدر زیباست با این پیوستن در پوست زمان نگنجیدن.

نکند رمضان در راه باشد و قفلهای قلوبمان مانع حضورش باشد.

نکند رمضان از راه بیاید و ما به راه نیاییم.

نکند ما هم از آنهایی باشیم که می گویند:رمضان آمد و ما را رم از آن!!!