یزدفردا

رضا حقيقت نژاد

شر بوده يا خير، چند ماهي است كه دور از قافله كاروان مطبوعات عامه يزد، گاه به گاه خواننده نوشته هاي فعالان اين حوزه – عمدتا در حوزه نشر الكترونيك- هستم. البته با مرور سابقه مي توانم گواهي دهم كه فعلا بضاعت جامعه اطلاع رساني استان يزد ، همين است كه در سايت ها و وبلاگ ها مشاهده مي شود و به روال معمول در رسانه هاي مكتوب خبري نيست كه نيست. با اين وجود و عليرغم تلاش هاي صورت گرفته و تكثر بنگاه هاي رنگ به رنگ و جنين مانند ، به گمانم در ميان رسانه هاي الكترونيك ، سخت جاي تحليل خالي مانده است.
به عنوان نمونه در همين ايام كه دو پسرخاله از ميدان سياست بدر رفتند، گروهي نورسيده پست هاي مشاورت جاي گذاردند و ديگري ، ده نيامده هوس كدخداشدن كرد، كسي با صدوقي مشورت نكرد ، سفيد مهارتي تمام براي بازگشت به صحنه سياست عمومي به كار برد ، چراغ هاي چشمك زن براي كورس هشتم مجلس روشن شد و ...، بدون شك سوژه بسيار براي تحليل ، واشكافي و تعمق بود. 

اما دريغ كه جزء تلنگرهاي كوتاه شوق الشعرا چيزي به چشم نيامد.
سنت حسنه تحليل البته ديرزماني است كه از ميان مطبوعاتي هاي يزد رخت بربسته است و حتي در ماه هاي آخر خاتم يزد ، در ميان ما نيز ( منظورم تحريريه است) كه دغدغه تحليل سوژه هاي محلي بخصوص در حوزه سياست داشتيم، تحت تاثير نوعي وادادگي بوقلمون صفتانه – كه متاثر از فشار اصحاب قدرت نيز بود – بساط تحليل جمع شده بود.

 در ميان نشريات ديگر هم از بشارت نو بگذريم كه وقت هايي براي اين مهم وقت مي گذارد ، ديگران كماكان به كار خود مشغولند.
خلاصه از بس در اين ماه ها سوژه دلچسب زياد بود و پاي تحليل مي لنگيد ، به نظرم آمد اين نوشته كوتاه را از سر يادآوري براي شما كه حداقل پايدارتر از ديگران به كار نشر اطلاعات مشغوليد ، قلمي كنم. شايد كارگر افتد ، البته اگر نخست يقه خودم را نگيريد.