یزدفردا

این استاد در دانشگاه خاطرنشان کرد: یک ورزشکار آماتور قبل از شروع هر فعالیتی باید هدف خود را از ورزش کردن مشخص کند که آیا هدف از ورزش سلامتی است یا این که به دنبال قهرمانی است. اگر هدف سلامتی است، باید بیشتر روی فاکتورهای قدرتی – عضلانی و استقامتی کار کند تا آن فعالیت اثربخشی بیشتری برای وی داشته باشد اما اگر بعد قهرمانی ورزش برای ورزشکار حائز اهمیت است، باید روی فاکتورهایی چون سرعت، چابکی، عمل ، عکس العمل، انگیزه، آمادگی‌های روانی، هوازی و غیر هوازی کار کند و سپس با هماهنگ کردن سیستم‌ عصب و عضله و انعطاف پذیری بیشتر به سراغ تمرینات قدرتی برود تا بهترین شرایط سازگاری را برای بدن خود به وجود آورد.

سلیمی یکی از علایم دهیدراته شدن بدن ورزشکار را پررنگ بودن ادرار اشاره کرد و گفت: ورزشکاری که بدنش دچار کم آبی یا دهیدراته شده باشد، از نظر روحی – روانی شرایط نرمالی ندارد و ضریب خطای وی در جریان تمرینات و مسابقات بالاست و به سرعت دچار خستگی زود هنگام می‌شود. بنابراین ضرورت دارد در کنار هر ورزشکار حرفه‌ای یک متخصص تغذیه حضور داشته باشد تا ورزشکار دیگر دغدغه‌ای از این لحاظ نداشته باشد.

وی در پایان ورزش‌هایی همچون شنا، دوچرخه‌سواری، پیاده روی و تمرینات کششی را برای کسانی که بخواهند برای حفظ سلامتی و تعادل فعالیتی را شروع کنند، مناسب ارزیابی کرد.