یزدفردا

شاید کمتر بافقی ای باشد که کوههای بیشه در، در ۲۰ کیلومتری شرق بافق را نشناسد و مسلما زیادند کسانی که در مسیر بافق به روستاههای ییلاقی و یا بهاباد فرصت را غنیمت شمرده و ساعتی برای بهره بردن از خنکای نسیم گذرا از سایه سار کوههای این منطقه را برای توقف انتخاب کرده وجودشان را میهمان لذتی از طبیعت نزدیکترین کوههای شهرستان نموده اند.

توقف مردمانی که از سیزده بدر بر می گردند هم هر ساله مورد توجه رهگذران بوده و این موضوع باعث شده در دهه قبل به فکر ایجاد تفرجگاهی در منطقه افتند کوهستانی . برایش نامی هم برگزیدند اما هنوز که هنوز است خبری از این تفرجگاه نیست که نیست.

این مقدمه را نوشتم اما از بیانش مقصود دیگری دارم و آن هم معرفی دره بسیار زیبای بیشه در است که به دره سنگآب معروف است.

واما دره بیشه در

وقتی امتداد مسیر رودخانه سرازیر شده از کوههای بلند در شرق بافق را بپیمایی سنگهای آبرفته صافی از کوه را در زیر پایت احساس می کنی و در اطرافت کوههای سر به فلک کشده ای را می بینی که درختان بنه و انجیر کوهی را در دامن خود دارد.

پستی و بلندی مسیر را می پیمایی و هرچه پیشتر می روی خود را در دره ای عمیق می یابی که با جلو رفتنت به تنگی می گراید.

جلوتر می روی و با هرچه جلوتر رفتن اوج می گیری بر فراز تخه سنگهای بزرگ و کوچک.

کوچه های باریک با دیواره سنگی صیقل یافته از آب با پیچهای تند سرسختی آب را به یادت می اورد که سنگ را تسلیم عبور نرم اما پیوسته خود کرده است .

کوچه های کوهستانی را می پیمایی تخته سنگهایی را می بینی مسدود کننده راه .نیاز به چند نفری یار سفر داری برای گذار از این موانع عبور. اینجاست که باید یکی دستت را بگیرد یا پل شود تا تو اوج بگیری و همچنین برعکس.

شیارهای ایجاد شده بر تخته سنگهای بزرگ که توسط آب ایجاد شده است را که دیدی محال است لحظاتی برایش وقت نگذاری تا خوب نظاره اش کنی و به قدرت آب لطیف ایمان می آوری اینجاست که می گویی قدرت آب از سنگ بیشتر است چرا که نرم نرمک دل سنگ را آب می کند.

چند کیلومتری پله کانی بالا می روی تخته سنگهایی را می بینی که در دلشان حجمی از آب را جای داده اند و به سنگآب معروفند.آبی زلال و نوشیدنی اما سردِ سرد چرا که دیواره های بلند کوهها از آفتاب مصونش داشته تا هم به مدت بیشتری آب تبخیر نشود و هم تگری بماند.

سنگ آبها را که پشت سرگذاشتی و کوچه های پی در پی را با دریچه دوربین نگاهت عکس گرفتی فضا بازتر می شود با درختانی بیشتر. در فصل بهار گلهای زرد و سفید است که فرش راه شده و چشم نواز.

در انتهای کوچه راههای دره بیشه در کوهی را می بینی با منفذی بزگ. باید از آن بگذری البته با سراشیبی تندی که دارد چرا که راه بازگشت همین است البته گل آدین شده.

وقتی از کوه به پایین سرازیر می شوی شاید باورت نشود چند ساعتی پیاده روی در کوه راه تو را به مبداء رسانده است که مقصد هم هست یعنی سفرت فقط عبور از مسیر بوده است کوههایی را دور زده ای.

پیشنهاد می کنم برای یک بار هم که شده مسیر بکر دره سنگآب بیشه در بافق را بپیماییدچرا که لذت کوهپیمایی سیزده به درتان با عبور از این مسیر خاطره انگیز و ماندنی خواهد بود.هرچند دیدنش در دیگر روزهای سال نیز لطفی وافر دارد.

محمد علی قاسم زاده