در مورد مناظره معتقدیم که گفت وگوهای دو نفره و یا چند جانبه بین نامزدها و یا طرفداران نامزدها می تواند به روشن تر شدن فضای انتخاباتی به ویژه برنامه های نامزدها و ایجاد شور و حس و حال بیشتر در انتخابات مفید باشد.
گام نخست در برگزاری مناظرههای انتخاباتی نهمین دوره مجلس شورای اسلامی از امشب در برنامه" دیروز، امروز، فردا" کلید میخورد.
برخی از حامیان رئیسجمهور، پس از گذشت سه سال، تازه از نقاط ضعفی سخن به میان میآورند که رئیس جمهور در مناظره معروف سال 88 از رقیبش پذیرفته است؛ نقطه ضعفی که بیان آن در اوضاع کنونی هم دلایل خاص خود را دارد.
منبع: تابناک
سال گذشته برخی از سایتهای حامی دولت، بخشهایی از مقاله نشریه معتبر فارین پالیسی را منتشر کردند که به چگونگی مواجهه با محمود احمدینژاد در مذاکرات یا گفتوگوها پرداخته بود. این مقاله در پی درخواست احمدینژاد از باراک اوباما رییسجمهوری ایالات متحده برای انجام مناظره درخصوص حل مشکلات جهان، منتشر شد. درخواستی که البته کاخسفید آن را رد کرد. در این یادداشت، پنج گام برای شیوه مدیریت گفتوگو با احمدینژاد توصیه شده است که بخشهایی از آن، به مخاطبان تقدیم میشود.
نخستین ترفند احمدینژاد، در مواجهه با چنین موقعیتی، آن است که طرف مقابل را دست بیندازد تا توانمندیهای گفتاری همتای خود را بیازماید. اینکه چگونه در مواجهه با یک رقابت مستقیم با همتای ایرانیاش، تاب خواهد آورد؟
۱- باید او را مجبور کرد تا به آنچه که از آن طفره میرود، بپردازد
شهرت احمدینژاد به دلیل صفت «رد گم کنی» او است. زمانی که بخواهد از موضوع دشوار یا سوالی طفره برود یا از سر خود باز کند، حریفانش را با سوالهای بیهدف و تصادفی، مواجه میکند تا موضوع را تغییر داده یا به سادگی، وقت را بگذراند و آنها را وادار کند تا به موضوع جدیدی وارد شوند. در یک مصاحبه با شبکه ایبیسی، جرج استفانو پولوس از او درخصوص احتمال اقامت اسامه بنلادن رهبر القاعده در ایران سوال کرد «اگر شما به یقین میدانستید که بنلادن در تهران است، آیا از او پذیرایی میکردید؟ او را اخراج میکردید؟ آیا او را دستگیر میکردید؟» استفانو پولوس در پی چندین سوال تلاش کرد تا پاسخی درست برای آنها بیابد اما احمدینژاد سریع پاسخ داد، من شنیدم که اسامه بنلادن در واشنگتندیسی است! چندین دقیقه گذشت که پس از آن، احمدینژاد با مطرح کردن این مساله که «بین بوش و بنلادن روابط نزدیکی وجود دارد» از پاسخگویی به این سوال طفره رفت. سرانجام در حالیکه استفانو پولوس خشمگین به صراحت از او پرسید که آیا احمدینژاد منکر حضور بنلادن در ایران است، احمدینژاد پاسخ داد، مطمئن باشید که او در واشنگتن است. من فکر میکنم که احتمال زیادی وجود دارد که او آنجاست. و این بود پایان مصاحبه!
یک روش برای مغلوب کردن احمدینژاد در چنین بازی کلامی، حواله دادن او به سوال و گفتوگویی است که به موضوع مورد بحث، مرتبط باشد. این همان شیوهای است که محسن رضایی فرمانده سابق سپاه پاسداران و کاندیدای محافظهکار انتخابات ریاستجمهوری ژوئن ۲۰۰۹ در مناظره انتخاباتی به آن مبادرت ورزید. هنگامی که احمدینژاد سعی داشت با مطرح کردن سوالات فراوانی درباره تجربه حریف در امور دولتی، توجه اذهان را از ضعف کابینهاش در اداره امور ایران منحرف کند، رضایی با دعوت مخاطبان و بینندگان به خواندن طرحهای اقتصادی او از طریق سایت اینترنتی وی، با مهارت به موضوع اقتصاد کشور بازگشت. احمدینژاد سعی داشت که با طرح سوالات بیشتر، جریان گفتوگوی اقتصادی رضایی را قطع کند اما این کاندیدا هم سعی کرد با مطرح کردن سوالات جدید درخصوص ضعف اقتصادی رییسجمهور، هدایت بحث را در دست نگه دارد.
۲- خاص باشید
سبک مناظره احمدینژاد شامل یک دسته بیاناتی است که بیشتر شبیه تکیه کلام هستند تا بحثهای واقعی. این حقیقت که احمدینژاد در طولانیمدت قادر به پرهیز از ورود به بحث جدی در خصوص هر تخصصی بوده است، نشانگر این است که چقدر یک مناظرهگر میتواند با مهارت باشد. در مصاحبهای که در سپتامبر ۲۰۰۶ توسط شبکه انبیسی صورت پذیرفت، برایان ویلیامز، یک سوال درباره موشک ساختهشده در ایران مطرح کرد. پاسخ احمدینژاد یک اظهار کلی درباره اشتیاق ایران به صلح و آرامش بود و در حقیقت اینکه این آمریکاست که به دلیل جنگافزارهای اتمی و تسلیحات هستهای بهعنوان بزرگترین خطر برای امنیت جهان محسوب میشود و سپس قبل از اینکه ویلیام فرصت ادامه بحث را بیابد، با ایراداتی کلی درخصوص تاریخ جهان، جهت گفتوگو را تغییر داد. در همان مصاحبه ویلیام، سوالی درباره همسر احمدینژاد که به ندرت در محافل دیده میشود پرسید. رییسجمهور ایران پاسخ داد: «او یک زن ایرانی است. درست همانگونه که من یک ایرانی هستم.»
۳- دانش او را بسنجید
بهرغم اظهارات غیرجدی، احمدینژاد در واقع نسبت به بسیاری از موضوعات، تسلط کافی ندارد. وقتی خبرنگار «تایم» از او درباره سخنرانی مشهور هاشمیرفسنجانی در روز قدس سال ۲۰۰۱ پرسید، او پاسخی نداشت. در روز قدس، این روحانی محافظهکار، سخنانی را درباره نیاز به یک بمب اسلامی مطرح کرد. احمدینژاد به صراحت چنین سخنرانی را منکر شد. این در حالی است که خبرنگار «تایم» شخصا در آن سخنرانی حضور داشت. یا موضوع هولوکاست که بسیاری از خبرنگاران، از او درباره آن پرسش کردند، هیچگاه سوال نشد که او دقیقا درباره هولوکاست چه میداند و درباره آشویتس چه میداند؟
۴- اجازه ندهید کسی شما را عصبی کند
از زمانی که جاناف کندی در یک رقابت انتخاباتی از ریچارد نیکسون شکست خورد (۱۹۶۰) سیاستمداران تیزهوش پی بردند که در مصاحبههای تلویزیونی، آنچه شما میگویید، کم اهمیتتر از چگونه گفتن آن است. احمدینژاد نیز استثنا نیست.
نگاههای فروتن، ژاکت خاکستری، ظاهر نه چندان شیک او ممکن است که در یک برنامه مد، موجب برنده شدن او نشود اما سبک سخنرانی محکم او، طرفدارانی را از بافت فقیر جنوب تهران، تا خیابانهای جاکارتا در اندونزی که از شهرت بالایش به دلیل دیدگاههای ضدغربی لذت میبرند، به دور او جمع کرده است. (در مناظرات ریاستجمهوری ۲۰۰۹، احمدینژاد توانست رقیب انتخاباتی خودش را از طریق بحثهای ساده و آسانفهم درباره سیاستهای هستهای ایران و ارتباطات با ایالات متحده و از همه مهمتر به عنوان منتقد فعالیتهایی که او آن را فساد رقیب میدانست، بر او غالب شود.
روی هم رفته به منظور مناظره موثر، احمدینژاد نیازمند به توانایی نشان دادن عقاید پیچیده بهگونهای بود که طیف وسیعی از مخاطبان، بتوانند بفهمند. پرهیز از واژگان بزرگ، عاقلانه به نظر میرسید. اگر رقیب زیرکتری مقابل احمدینژاد بود، روش و اتهامات را پیشبینی میکرد، بدون آنکه کنترل احساسات را از دست بدهد و با آرامش آنها را تکذیب میکرد. )
۵- شوخی کنید
احمدینژاد به دلیل اظهارات طعنهآمیز در مناظره با رقیبان، موجبات نگاه منفی به خود را فراهم آورد. بنابراین یک روش در تخریب این باور او، به عنوان مناظرهگر زیرک این است که به کنایه زدن بسنده کنید.
منبع : شرق به نقل از فارین پالیسی ترجمه: مریم ابراهیمیان
منبع: شرق
رئیس سازمان صدا و سیما در گفت و گو با هفته نامه مثلث در پاسخ به اینکه «برای انتخابات 92 چه برنامهای دارید؟» تصریح کرد: برای انتخابات سال 92 که انتخابات بسیار مهمی برای آینده کشور خواهد بود صدا و سیما نه از الان بلکه از چندماه قبل خودش را آماده کرده و سیاستگذاریهای لازم را انجام داده که بتواند از لحاظ رسانهای این انتخابات را هم موفق برگزار کند.
منبع: آفتاب
نادر قاضیپور در پیشنهادی خواستار حذف مادهای از طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری شده بود که براساس آن برنامههای تبلیغاتی رادیو و تلویزیونی نامزدها نباید ضبط و برنامه ضبط شده از رادیو و تلویزیون پخش شود.
در جریان بررسی این پیشنهاد،علیرضا محجوب با استناد به اصول 25 و 26 قانون اساسی گفت: قانون اساسی بر«سانسور» تاکید دارد؛ ماده 17 طرح مذکور نیز اختیار کاندیداهای ریاست جمهوری را سلب و تشخیص سخنان خلاف واقع و هتکحرمت کاندیدا توسط یک دیگر را به سازمان صداوسیما میسپارد.
علیرضا سلیمی نیز با استناد به اصل 22 قانون اساسی گفت: اصل مذکور، حیثیت، جان، مال، حقوق و مسکن اشخاص را از توهین مصون داشته شده است؛ اگر کاندیدایی علیه کاندیدای دیگر اتهام یا تهمتی وارد کند آیا آن کاندیدا به اندازه همان یک جمله فرصت دفاع از خود را خواهد داشت؟
لاریجانی در واکنش به اخطار علیرضا محجوب و علیرضا سلیمی، هر دو اخطار را وارد ندانست.
کاظم جلالی در موافقت با پیشنهاد نماینده ارومیه گفت: بسیار کار مناسبی است که سخنان خلاف واقع و هتکحرمت کاندیداها نسبت به یکدیگر ابتدا ضبط و بعد از ملاحظات، از رادیو و تلویزیون پخش شود.
احمد توکلی در موافقت با این پیشنهاد گفت: درست است که در سال 1388 افرادی که متهم به خیانت شدند از حیضانتفاع افتادند اما آیا رجل سیاسی و مذهبی که مدیر و مدبر هم باید باشد، آیا نباید بتواند از صداوسیما دیدگاههایش را مطرح کند، آیا تشخیص خلاف واقع بودن سخنان کاندیداها به صداوسیما سپرده میشود؟
نماینده مردم تهران افزود: این اهانتی به ساختار سیاسی کشور است، در سال 1372 اتفاق مشابهی افتاد، در آن مقطع بنده که رقیب آیتالله هاشمی رفسنجانی بودم، مطالبی بیان کردم که مورد اعتراض برخی آقایان قرار گرفت و گفته شد که بنده علیه آقای هاشمی سخنانی بیان داشتم ولی بنده زیربار نرفتم، کار به مقام معظم رهبری کشید و گفتند که صداوسیما موضع قانونی برای بیانیه سخنان به بنده ندارد، ایشان نیز گفتند اگر در موضع خود مطمئن هستید، محکم بایستید، بنده هم چنین پافشاری کرده و صداوسیما را مجبور کردم مطالبم را قبول کند.
توکلی تصریح کرد: تعیین سرنوشت سرمایههای سیاسی به دست صداوسیما نادرست است، مقام دوم کشور نباید براساس تشخیص صداوسیما از بیان دیدگاههایش محروم شود.
پس از سخنان نمایندگان مجلس، پیشنهاد حذف ماده 17 طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری به رای گذاشته شد که از 234 نماینده حاضر در جلسه فقط 96 نفر با آن موافقت کردند.
از آقای ضرغامی گلایههایی دارم و با ایشان شب قبل از تودیع حدود یکساعتی حرف زده ام، گله ای که از ایشان داشتم این بود که آقای ضرغامی شما دو سال است که تلویزیون را رها کرده اید. به شما گفته اند که شما کاری به کار تلویزیون نداشته باشید و ما خیلی خوب اداره میکنیم، اما این طور نیست