روزهای سرد میانی دی ماه سال ۸۶ ٬ یزد میزبان رهبر معظم انقلاب بود. ۱۲ دی امام امت در اقیانوس هواخواهان خود وارد یزد شدند..
روز دوم سفر یعنی ۱۳ دی روز دیدار دانشجویی ایشان بود. از بعد از ظهر روز ۱۲م به فکر افتادیم تا از فرصت و ظرفیتی که بواسطه حضور هزاران نفری دانشجویان استان بوجود می آید٬ اقدامی اثرگذار انجام دهیم.
یکی از دوستان گفت حضرت آقا در ماه رمضان از محاکمه جرج بوش ملعون صحبت کردند(+). خوب است برای ایجاد جو رسانه ای در این باره٬ طوماری تهیه کنیم تا دانشجویان امضاء کنند.
حقیر مسئول نوشتن متن طومار شدم و چندتا از بچه ها رفتند برای خرید پارچه سفید و چندتا برای پیدا کردن ماژیک و ...
گشتیم و یک دانشجوی خوش خط هم پیدا کردیم و خلاصه تا نیمه شب مشغول تهیه طومار و هماهنگی با مسئولین جهت اخذ مجوز اقدام بودیم.
قرارمون صبح٬ ساعت ۵:۳۰ درب خوابگاه!
طومار مذکور را پیچیده و سه نفری سوار بر موتور و یا علی مدد!
دم در دانشگاه که رسیدیم٬ اجازه ورود نمی دادند. می گفتند بدون موتور و طومار وارد شوید! حالا شروع کن به تماس با مسئولین پایین و بالا و چپ و راست و خلاصه اونایی که دیشب کلی توجیه شون کردیم رو دوباره توجیه کردیم!!
بالاخره موتور رو گذاشتیم و طومار زیر بغل٬ بدو بدو به طرف جایگاه نصب طومار!
با یه عالمه مصیبت و دست و پنجه کردن با بادی که سرد و نامرد بود٬ بالاخره طومار بیچاره را به تیر چراغ برقی نصب کردیم. دانشجوها هم از همون ۵ صبح پشت در منتظر ورود بودند و از راه دور کنجکاو که ما داریم چیکار می کنیم!
حدود ۶ صبح درب را باز کردند و سیل دانشجویان مشتاق دیدار با ولی امر به طرف ما و طومار سرازیر شد. بعضی ها بدقت متن را می خواندند و امضا می کردند٬ بعضی ها هم نخوانده دلنوشته ای نوشته و امضایی هم زیرش می زدند.
بعد از مدتی ما هم برای عقب نماندن از جمعیت٬ طومار را به خدا سپرده و رفتیم داخل سالن.
وقتی دیدار به یاد ماندنی تمام شد٬ اومدیم به داد طومار بچاره مان برسیم که دیدیم باد سرد و نامرد از تیر برق جدایش کرده و نقش بر زمینش نموده است. اثری هم از آنهمه ماژیک نبود!
خلاصه طومار را جمع کردیم و زدیم زیر بغل و آوردیم خوابگاه. نمی دونم چی شد که از عصر آن روز٬ تماس خبرگزاری های سراسری شروع شد!
ایسنا٬ فارس ٬ مهر٬ شبکه خبر دانشجو٬ ایرنا٬ چندتا روزنامه٬ سایت های استانی و .........
بحمدالله غرض حاصل شد و اقدام بچه ها خیلی خوب رسانه ای شد.
تعداد امضاها بیش از ۲ هزار تا بود. قرار شد جناب طومار را بپیچیم و بفرستیم دفتر سازمان ملل در تهران. نمی دانم آخرش رسید به سازمان ملل یا نه ؟!
( paberahnegan.blogfa.com )