یزدفردا

كارشناس مسئول بهداشت روان معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي يزد گفت: حمايت رواني عاطفي اعضاء در همه موارد به خصوص در موارد شكست و پيروزي،  فرصت گوش دادن به يكديگر بدون قضاوت و پيش داوري، مشاركت گروهي در انجام فعاليت ها از جمله ورزش، مطالعه، آداب ديني، آموزش همراه با عمل براي يادگيري بهتر و موثرتر ديگر اعضاء و پرهيز از توهين و سرزنش و پرخاشگري والدين نسبت به هم از مهمترين شيوه ها در خانواده است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی یزد، فاطمه زارع در خصوص شيوه هاي دستيابي به شيوه هاي ارتباطي مناسب  در خانواده، توجه به رفتارهاي مثبت يكديگر و تشويق و ترغيب رفتارهاي پسنديده اعضاي خانواده را از ديگر شيوه هاي سالم برشمرد و عنوان كرد: در يك خانواده سالم تبادل افكار وجود دارد و به عبارت ديگر خانواده سالم خانواده اي است كه از سلامت روان و آرامش رواني و معنوي هر يك از اعضاي خانواده حمايت مي كند.

زارع خاطرنشان كرد: كودكي كه زندگي را با دوستي مي گذراند، مي آموزد كه دنيا مكاني زيبا براي زيستن است، به طور كلي نگرش و رفتار والدين مي تواند تسهيل كننده و يا مانعي در جهت رشد و تكامل كودك باشد.

اين روانشناس اظهارداشت: موقعيت كودك در خانواده، تعداد و جنسيت فرزندان، ترتيب تولد آن ها، روابط بين آن ها، وجود ارزش ها و معيارهاي صحيح اخلاقي و اعتقادي در خانواده، حضور ديگر افراد فاميل در خانه، روابط با همسالان و بچه هاي محل و عواملي مانند عوامل اقتصادي و فرهنگي در كنار استعداد سرشتي كودك، شخصيت او را شكل مي دهند.

وي با بيان اين مطلب كه طبيعت انسان ها با خشونت و اجبار سازگاري ندارد افزود: مراقبت مداوم، تسلط بيش از حد،محافظت بيش از اندازه و دلسوزي افراطي والدين به شخصيت كودكان آسيب مي رساند.

زارع توصيه كرد: براي رسيدن به خانواده سالم والدين بايد به بچه ها توجه كنند و وقت كافي براي آن ها و نيازهاي عادي آن ها در نظر بگيرند، با آن ها صادق باشند و از توهين و سرزنش و تنبيه بدني آن ها بپرهيزند.

وي همچنين تاكيد كرد:  ايجاد فرصت هاي مطلوب براي همدلي با نوجوانان، گام موثر در تامين بهداشت رواني آنان است، چراكه هر گفت و گوي صميمي و سازنده، دريچه اي براي خروج فشارهاي روحي است.

اين كارشناس بهداشت روان خاطرنشان كرد: از آنجايي كه اطرافيان نوجوان، بيشترين تاثير را در تامين بهداشت آنان دارند، لذا  والدين بايد كانون خانواده را محلي امن و پناهگاهي مستحكم براي فرزندان كنند، به يكديگر احترام بگذارند و به خصوص در حضور آنها از اشتباهات يكديگر چشم پوشي كنند.

زارع همچنين توصيه كرد: والدين بايد به نوجوان تذكر دهند كه وجود مشكلا ت در زندگي، مساله اي غير قابل گريز است پس نبايد از مشكلا ت گريخت، بلكه بايد راه هاي مبارزه با مشكلا ت را به آنها بياموزند از ديگر سو والدين بايد روح مذهب و معنويت را در فرزندان خود تقويت كنند تا زمينه توجه به انحرافات در نوجوانان كاهش يابد.