یزدفردا

 غلامعلی دهقان"۱. زنده‌یاد علی شریعتی می‌گفت‌: "هر انقلابی دو چهره دارد خون و پیام" و هم او باز می‌گفت: "آنان که رفتند کار حسینی کردند و آنان که ماندند باید کار زینبی کنند و گرنه یزیدند." واقعیت این است، امام سوم شیعیان در حادثه عاشورا خون داد و خواهرش – حضرت زینب(س)- پس از عاشورا حامل پیام حسین(ع) و دیگر حسینیان دشت کربلا بود تا رسوا‌گر یزید و یزیدیان باشد.

۲. به‌راستی مهمترین پیام "سید الشهداء" چه بوده ،  پیامی که رمز جاودانگی آن حضرت برای همه نسل‌ها در همه عصرها است. آن حضرت به‌خوبی در سه کلمه آن پیام جاودانه را بیان کرده است: "هیهات من الذله "- دور بار ذلت و خواری_ آن بزرگ‌مرد تاریخ نمی‌توانست ذلت و خواری و تحقیر یزیدی را بپذیرد که به هیچ منطق و مرام و آیینی پای‌بند نبود. یزید انسانی بود کاملا تحت اسارت نفس اماره که جز ارضای نفسانیت خودخواهی و غریزه قدرت‌طلبی و فساد بر روی زمین چیز دیگری نمی‌شناخت.

۳. اقبال ایرانیان به بزرگداشت امام حسین(ع) از همان سال‌های اولیه شهادت وی خود را نشان داد و آن زمانی بود که به قول مولف تاریخ طبری- محمد بن جریر طبری – بخش قابل توجه سپاه مختار ابو عبیده ثقفی را عجم‌ها تشکیل می‌دادند. تشیع در ایران به‌تدریج یاوران و دوستان خود را شناخت و اینان با بزرگداشت یاد و خاطره نواده پیامبر اسلام عشق و علاقه خود را به آنان نشان دادند. درعصر آل بویه که از ایرانیان اصیل بودند مراسم عزاداری حتی در بغداد مرکز خلافت بغدادی‌به طرز باشکوهی برگزار می‌شد. هر چند بعدها با به قدرت رسیدن غزنویان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان این مراسم کم‌رنگ شد اما مقاومت دلیرانه دلاوران سربدار خطه سبزوار رهبری شیخ حسن جوری یکی از عالمان شیعه در برابر بیداد مغولان نشان داد همچنان خون حسین بن علی‌(ع) در ایران می‌جوشد. با به قدرت رسیدن صفویه- ۹۰۷_ و کسب مشروعیت آنان از طریق مکتب تشیع بار دیگر مراسم‌های عزاداری به‌نحو چشم‌گیری بروز و تجلی یافت که همچنان استمرار دارد.

۴. آنچه اهمیت دارد حفظ جوهره و پیام حادثه کربلا است و به هیچ‌وجه نباید شکل و قالب روح این حادثه بزرگ را تحت‌الشعاع قرار دهد. در حقیقت آنچه اصالت دارد و می‌بایست همچنان در اولویت باشد این پرسش اساسی است" چرا امام حسین(ع) در کربلا به شهادت رسید؟ پاسخ به این پرسش پیام جاودانه این حادثه را با خود دارد. پیام جاویدان برای همه مسلمانان آزادگان در همه دوران.

هیهات من الذله – دور باد ذلت و خواری