یزدفردا

معمولا به محض ورود به داروخانه ها با یک تابلویی روبرو می شوید که روی آن نوشته شده است: تحویل دارو بدون نسخه ممنوع

چرا باید داروخانه ها بیماران عزیز را جواب کرده و دارویی به آنها ندهند تا نسخه ای از پزشک متخصص خود بیاورد؟

جواب آن مشخص است زیرا افرادی که در داروخانه هستند دوست ندارند انسان ها با استفاده خودسرانه از داروها با مشکلات متعدد دیگری روبرو شوند زیرا می دانند داروها عوارضی دارد که نمیتوان خودسرانه تجویز کرد بلکه حتما باید نظر یک پزشک متخصص را داشته باشد و طبق دستور او انجام پذیرد.

شخص بیمار نیز گاهی دارویی را ۶ ساعته، گاهی ۸ ساعته ، گاهی ۱۲ ساعته و همینطور هر گونه پزشک متخصص توصیه کرده باشد بدون هیچ کوتاهی انجام می دهد چون می داند اگر خودسرانه و یا بدون عمل به دستور پزشک عمل کند نتیجه ای نمی گیرد بلکه تنها و تنها در صورتی بیماری او بر طرف می شود که دقیقا همانگونه که دستور پزشک است صورت گیرد.

بنابراین دو نکته در مورد بیماری ها قابل تامل و توجه است

یکی اینکه بیماران عزیز نباید خودسرانه عمل کرده و خود درمانی کنند زیرا هر دارویی علاوه بر تاثیرات مثبتی که  دارد می تواند تاثیرات منفی نیز بر قسمت های دیگر بدن داشته باشد که فقط پزشکان عزیز می توانند آن را تجویز کنند چون به نوع و ترکیبات آن دارو آشنایی دارند

دوم اینکه داروهای تجویز شده توسط پزشکان محترم باید طبق دستور عمل شود تا نتیجه مثبت داشته باشد.

بیماری های معنوی نیز دقیقا اینچنین است که داروی آن ، همان ختوم و اذکاری است که متاسفانه مردم،  در عمل به آن سهل انگاری کرده و هرگونه خود بخواهند عمل می کنند در حالی که اگر به پزشکان متخصص خود مراجعه نشده و یا خودسرانه از آن داروهای معنوی استفاده کنند قطعا مشکلاتی دامنگیر آنها می شود که نمی دانند از کجا بر سرشان آمده است.

متاسفانه در کشور ما کتابهای متعددی در زمینه ختوم و اذکار رواج پیدا کرده است که غالب نویسندگان آنها افرادی ناشناس و بعضاً تاجرانی هستند که هدف آنها فقط جذب سرمایه است و بدین وسیله ارتزاق می کنند.

و باز جای تاسف دارد که نگاه مردم به اذکار، صرفاً یک نگاه عامیانه و تسکین دهنده است نه یک نگاه دارویی و رافع بیماری

در حالی که اذکار نیز دقیقا همانند دارویی است که باید در بیماری خاص، ذکر خاصی نیز تجویز شود.

تصور کنید شخصی را که به یک بیماری دچار شده و برای مداوای خود به یکی از داروخانه ها رفته و بدون پرسش ، یکی از دارو ها را که به گمان خود مفید است برداشته و استفاده کند.

آیا همه انسان ها همه داروها را می شناسند؟

آیا تشخیص مفید یا مضر بودن دارو کار آسانی است؟

آیا این شخص بعد از استفاده از آن دارو بهبود می یابد؟

آیا هر دارویی استفاده شود برای انواع بیماری ها مفید است؟

آیا می توان بدون مشورت با پزشک ، دارویی را مصرف کرد؟

و ده ها نمونه از این سوالات که پاسخ آنها معلوم است

در مورد ختوم و اذکار نیز دقیقا همین مساله مطرح است و استفاده از ذکر ها به تعداد خاص نیاز به تجویز نسخه ای از پزشکان متخصص در این فن و رشته دارد و نمی توان خودسرانه عمل و یا به کتابهایی در این زمینه مراجعه کرد زیرا هر ذکری برای بیماری خاصی تجویز شده که فقط کارشناسان این فن آن را می دانند و از طرفی هر ذکری عوارضی هم دارد که تشخیص آن نیز به عهده کارشناسان است.

ادامه دارد