حضرت امام موسی کاظم (ع) با رشادتی بی نظیر، به استبداد زمانه اش " نه " گفت و تا آنجا پیش رفت که رژیم طاغوتی هارون الرشید برای ادامه حیات ننگین خویش، ایشان را به شهادت رساند.
آن حضرت که بین هفت تا 10 سال در زندان های هارون زندانی بود، ستمگران را به حال خود نگذاشت و در زمانها و مناسبتهاي گوناگون و حتي در زندان، دستورات و سفارشهاي ديني خود را به مردم ميرساند و اين عملکرد امام، معروف است.
نفوذ معنوی، فضیلت بی کران، شخصیت ممتاز و تقوای شگفت، صفات ویژه ای بود که در وجود این امام در اوج بود و عباسیان که خود از این صفات بی بهره بودند، نمی توانستند وجود مبارک امام موسی کاظم (ع) را که یکی از نمونه های باارزش جانبازی و ایثار در راه پیشرفت آرمان های والای اسلامی بود، برتابند از این رو، این اسوه مهر و صبر را مسموم کرده و به شهادت رساندند.
بیست سال از عمر مبارک امام موسی کاظم (ع) در محضر پر فیض پدر بزرگوارش حضرت امام صادق (ع) سپری شد و ایشان در این دوران در کنار پدر، مانند ستاره در کنار ماه می درخشید و راه و روش پدرش را ادامه داد.
آن حضرت در کنار حوزه علمی پدر، به مقامی رسید که خود، مرجع دانش های گوناگون گردید و اسلام حقیقی را به ره پویان راه رستگاری نشان می داد.
در سیره درس آموز امام موسی کاظم(ع) ، دل جویی از مستمندان و رسیدگی به وضع محرومان، جایگاه ویژه ای داشت وآن حضرت شبانه از نیازمندان و مستمندان دل جویی و به آنها کمک می کرد.
ما در اين روز که احساس ميکنيم دلهايمان به سوي امام موسي بن جعفر(ع) اشتياق پيدا کرده است باید از زندگي و سيره او بهرهگيري کنیم.
امام موسی کاظم در 25 رجب سال 183 قمرى، در سن 55 سالگی در زندان هارون الرشید عباسى در بغداد و به دستور هارون مسموم شد و به شهادت رسید و مرقد شریفش در کاظمین، زیارتگاه شیفتگان حضرتش می باشد.
" روابط عمومی سازمان امور اقتصادی و دارایی استان یزد "