یزدفردا

[یادِ افشار در یزدشناس نامور] یزدشناس نامور (زندگی، آثار و خدمات استاد ایرج افشار به ویژه به یزد)؛ پژوهش و نگارش حسین مسرت، منتشر شد.
 

میراث مکتوب- یزدشناس نامور (زندگی، آثار و خدمات استاد ایرج افشار به ویژه به یزد)؛ پژوهش و نگارش حسین مسرت، منتشر شد.
عبدالحسین آذرنگ در ایرانشناس بزرگ خود چنین آورده است:
« ایرج افشار از ایران گردان اندک شماری بود که سراسر خاک ایران و بخشهای مهم نواحی فارسی زبان خارج از ایران را در قلمرو مرزهای ایران فرهنگی سواره و پیاده، با مطالعات قبلی و آگاهی از ارش های آنها، گاه همراه با افراد مطلع و محلی و گاه به تنهایی، دیده، درباره آنها یادداشت برداری کرده و از آنها عکس گرفته و بخشی از یادداشت ها و عکس ها را در نشریه های مختلف انتشار داده است. مشاهدات و روایت های او در این باره شاید از برخی جهات از منابع دست اول مطالعات ایرانگردی به شمار آید.»
   یزدشناس نامور به شرح زندگی، آثار و خدمات استاد افشار می پردازد. نویسنده این اثر، در اثنای شرح زندگی استاد به بیان رویدادها، اخبار و خاطراتی از وی دست زده است. از جمله مطالبی که در این کتاب به چشم می خورد، می توان به این موارد اشاره کرد:
   عضویت افشار در انجمن ادبی دبیرستان فیروز بهرام و مسئولیت کتابخانه آن مرکز، بهره گیری از محضر اساتیدی چون پرویز ناتل خانلری و ذبیح الله صفا در دوره دبیرستان، پذیرش در رشته قضایی دانشکده حقوق دانشگاه تهران در سال 1324 ش و مدیریت مجله آینده، همکاری با مجله جهان نو در سال 1325، انتشار واژه نامه یزدی در سال 1368 به واسطه نشر مقالات صادق هدایت، کتابداری دانشکده حقوق  دانشگاه تهران تا سال 1339 ش، عضویت در انجمن ایرانشناسی در سال 1330، سردبیری مجله مهر در سال 1331، بنیان نهادن سلسله انتشارات فرهنگ ایران زمین و مدیریت آن در سال 1331، بنیان گذاری و چاپ سلسله کتابشناسی ایران (کتاب های ایران) برای اولین بار، سردبیری مجله سخن، مدیریت مجله کتاب های ماه و نشریه انجمن ناشران ایران در سالهای 1334 تا 1339، بنیان گذاری گروه ملی کتاب شناسی ایران وابسته به کمیسیون ملی یونسکو در ایران در سال 1334، تاسیس انجمن ایرانی فلسفه و علوم انسانی کمیسیون ملی یونسکو در ایران، همکاری در نگارش مدخل هایی در دایرة المعارف فارسی دکتر غلامحسین مصاحب تا سال 1356، مسئولیت نظارت بر انتشارات بنگاه ترجمه و نشر، و ...

یادِ افشار در یزدشناس نامور

در بخشی از این کتاب چنین می خوانیم:

بهترین و ارزشمندترین گنجینه ای که در دسترس ایرج افشار قرار داشت و این به واسطه محبوبیت، اخلاص، کاردانی، حسن اعتمادی بود که نویسندگان و پژوهشگران ایران بدو داشتند؛ گنجینۀ نامۀ بزرگان ایران از گذشته های دور تا کنون است. چه نامه هایی که افراد و بازماندگان رجال برای چاپ در اختیار او می گذاشتند و چه نامه هایی که خود دریافت کرده و قرار است در مجموعه ای به نام «نامه های خاموشان» چاپ شود. یکی از این نامه ها، نامۀ استادش دکتر ذبیح الله صفا به تاریخ 17/12/1363 است:
«من البته به زیارت شماره های منظم آینده در حقیقت، همیشه شما را زیارت می کنم و حتی باید عرض کنم، چون در اینجا فرصت مطالعۀ بیشتری دارم، سرکار را بیشتر از تهران ملاقات می نمایم. درست است که انتشار مجله برایتان خستگی ها و ملالت های بسیار همراه می آورد، اما این کار سودمد، خدمتی است که از شما ساخته است و یقین دارم که انجام دادن به آن برایتان لذتهای معنوی فراوان و رضای نفس بی پایان دارد و چه معاملۀ سودآوری بهتر از این می توان در زندگانی داشت. این مگر نه همان سنت دیرینه ای است که پدر بزرگوارتان داشت و با عمل به آن برای خود نام نیک و احترام عمیق در دل ها باقی گذارد.»

یادِ افشار در یزدشناس نامور


یزدشناس نامور (زندگی، آثار و خدمات استاد ایرج افشار به ویژه به یزد)؛ پژوهش و نگارش حسین مسرت؛ چاپ اول: 1390؛ یزد: انجمن چهارسوق کویر اردکان و بنیاد میبدی با حمایت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ در قطع رقعی؛ با 118 صفحه منتشر شده است.

زکیه بیات