یزدفردا

زدواج، «دیر هنگام» و «زود هنگام» مشکل آفرین خواهد بود. در حقیقت ازدواج باید «به هنگام» باشد.

افرادی که دیرهنگام اقدام به ازدواج می کنند، دچار مشکلات عدیده ای می شوند.

خداوند متعال می فرماید: «وَ مِن آیاتِه أن خَلَقَ لَکُم مِن أنفُسِکُم أزواجاً لِتَسکُنوا إلَیها وَ جَعَلَ بَینکم مَوَدَّةً وَ رَحمَة» در این آیه سه فایده؛ « لِتَسکُنوا إلَیها(آرامش)»،«مَوَدَّةً (دوستی)» و «رَحمَة (مهربانی)» برای ازدواج بیان می کند.  

وقتی ازدواج به تأخیر بیفتد، نخست؛ گسترش خلأ های عاطفی رخ می دهد. وقتی خلأ ها، بروز کند، به دنبال آن مشکلاتی چون؛ افسردگی، ناامیدی، اضطراب، تشنجات، خشونت، پرخاشگری، را در پی خواهد داشت.

دومین اثر سوء در تأخیر ازدواج، «توسعه بی عفتی ها» است. پسر یا دختری که ازدواج آن ها به تأخیر افتاده است قدرت کنترل غرایز جنسی را نخواهد داشت و به ورطه بی عفتی خواهند افتاد که در نتیجه، بی عفتی چنین افرادی، دامن گیر خانواده های آنان نیز خواهد شد. خانواده ای که زمینه دیرهنگامی ازدواج فرزند خود را به بهانه های مختلف همچون؛ «هنوز بچه است، فوق لیسانس خود را نگرفته و ...» فراهم کند، درواقع به بی عفتی او کمک کرده است. یک وقت خواهند دید فرزند، فوق لیسانس خود را گرفت، اما فاسد الاخلاق شد. یا در این رابطه کارش به مراجع قضایی کشیده شد.

تأخیر در رسیدن به کمالات انسانی

سومین مورد از آثار سوء تأخیر ازدواج، تأخیر کمالات انسانی است. یکی از آثار ازدواج صحیح و به هنگام، کمال یابی و کمال دهی انسان است. در روایت هم وارد شده است که انسان به واسطه ازدواج، نصف دینش کامل می شود. وقتی دختر و پسر، ازدواج نمی کنند یا دیر ازدواج می کنند، خلأ دینی و رشدی پیدا خواهند کرد.  

بی توجهی به سنت های الهی  

مورد دیگر در تأخیر ازدواج، بی توجهی به سنن الهی و سیره اهل بیت(علیهم السلام) است. اگر تحلیل هایی که بعضی از والدین (پیرامون مال و کار آن چنانی و مسکن و ...) عنوان می کنند را ملاک قرار دهیم، باید «نعوذ بالله» به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) اعتراض کنیم؛ چرا دختر نُه ساله خود را تزویج نمودی؟! چرا امیرالمؤمنین که هیچ مال و اموال نداشت را همسر دخترت قرار دادی؟! امیرالمؤمنین(علیه السلام) با فروش زره خود توانستند مقداری وسائل منزل تهیه کرده و زندگی خود را آغاز کند. وسائلی که با فروش زره تهیه شد یک میلیونم از وسایلی است که امروزه والدین برای دختران خود هزینه می کنند و بعد هم عنوان می کنند که نتوانستیم وسائل زیادی فراهم کنیم!  

قرآن اسباب وسعت روزی

آموزه های تربیتی قرآن و دستورهای معصومان علیهم السلام درباره عوامل وسعت روزی و یا کمی رزق، بیانگر حقایقی ارزشمند است که در پرتو آنها رابطه ما و پروردگارمان و نیز رابطه ما و جامعه اسلامی و رابطه ما با خود و خانواده مان که در جلوه های رفتار و گفتار تجلی می یابد، حساس تر، دقیق تر و اندیشه گرایانه تر خواهد بود. با این معارف دینی، تمامی اعمال خود را با نگاهی دقیق تر و حساب شده تر انجام می دهیم و با توجه به آثار هر یک در خود، خانواده و جامعه، مسئولیت بیشتری احساس می کنیم. برخی از این عوامل عبارتند از:

1- تقوا و پرهیزکاری:  

قرآن کریم می فرماید هر کس از خدا پروا کند، پروردگار برای او راه بیرون شدن از سختی ها را قرار می دهد و از جایی که حسابش را نمی کنند، به او روزی می رساند (طلاق، آیه 2 و 3.) رزق بی گمان و یا لطفی که بدون تدبیر برای انسان فراهم می شود، نعمتی است که امام صادق (علیه السلام) آن را مخصوص بندگان با ایمان خداوند دانسته و ضمن تفسیر آن به مبارک و پرخیر بودن، حکمت این رحمت را ارتباط بیشتر مومنان با خداوند از راه دعا به درگاه او می داند تا بیشتر از همیشه روزی ای بدون پیش بینی نصیب خود سازد.

2- یاد خداوند و سپاسگزاری از نعمت های او:  

«شکر» عامل بسیار موثر در افزایش نعمت ها و الطاف الهی است که خداوند با صراحت بدان اشاره فرموده است؛ هرگاه شکر نعمت ها را به جا آورید و آن را در موارد واقعی صرف کنید، نعمت را بر شما افزون می کنم. (ابراهیم، آیه 7) «تکبیر» نمادی از یاد خداوند در سرای دل است که رسول خدا اینگونه بر آن تاکید کرده است: «کسی که رزق او کم شده است، زیاد تکبیر بگوید تا یاد خداوند باعث گشایش روزی او گردد.» (کنزل العمال، خ 9325)

نیکوکاری، خوش اخلاقی و مهربانی و پذیرائی از بندگان صالح خدا با نعمت های الهی در دست ماست. این کار پسندیده رضایت پروردگار را در رسیدگی به صالحان و مومنان فراهم می کند. از این رو چون خدا صلاحیت و اهلیت برای انسان می بیند، لطف و رحمت بیشتر خود را نثار وی می کند. امیرمومنین علی علیه السلام در این باره می فرماید: «پاکی نیت و طراوت اندیشه، دوری از تنگ نظری در برخوردها، سهل گرفتن در زندگی با دیگران، گشایش چهره و خوش برخورد بودن با برادران مسلمان، گنج های رزق آدمی و باعث افزایش روزی انسان ها خواهد بود.»

4- انفاق از دارایی و پرداخت حقوق مالی:

صدقه فراوان و خرسندی دیگران با کمک های مالی، خرسندی خداوند را به دنبال دارد و تاثیری بسیار در جلب روزی به همراه خواهد داشت.

5- بیداری صبحگاهان و وضوی دائم:

اذان صبح تا طلوع آفتاب لحظه هایی است که نوعی سبکبالی، طراوت روحی و شادی خاطر برای تمامی روز بیداران را به همراه دارد، به گونه ای که هیچ گونه افسردگی روحی و خمودی فکری در انسان احساس نشده و با نشاطی غیر قابل توصیف به کارهای شایسته می پردازد. ارزاق بندگان در این ساعت تقسیم می شود و خوابیدن کراهت دارد.

آنان که توفیق بیداری در این لحظات را دارند، افزون بر رزق عادی، نوعی افزایش روزی نیز نصیبشان می شود. وضوی دائم و طهارت همیشگی، راحتی روح و برکات لحظه های روز و افزایش روزی را به دنبال دارد.  

6- دوری از گناه، ظلم و نافرمانی خداوند:  

ویژگی ذاتی اطاعت و استفاده نعمت های الهی در مسیر حقیقی آن، فزونی تمام داده های خداوند و ریزش الطاف چشمگیر دیگری را به همراه دارد و عملکرد ذاتی گناه، معصیت و مصرف نعمت های خداوند در مسیری نادرست و علیه دستورهای الهی، تنگی معیشت و کمی رزق و زندگی سخت و دشواری را به همراه خواهد داشت. از این رو پیشوایان معصوم علیهم السلام فرموده اند: «با گناه افراد، رحمت و روزی خداوند به روی آنان بسته می شود؛ برکات رزق برطرف می گردد، گوارایی و شادکامی و راحتی از زندگی زدوده می شود و مسیر گذران عمر با دشواری و سختی روبه رو خواهد شد.

7- دعا:

روزی امیرمومنان علی علیه السلام رو به فرزند خود امام مجتبی علیه السلام کرد و فرمود: «پسرم، همان کسی که گنج های آسمانها و زمین را در اختیار دارد، به تو اجازه دعا و درخواست داده و اجابت آن را نیز تضمین کرده است. به تو امر کرده که از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او درخواست رحمت کنی تا رحمتش را بر تو فرو فرستد ... هرگاه بخواهی با او درد دل می کنی و ناراحتی و مشکلاتت را در برابر او قرار می دهی، از او در کارهایت استعانت می جویی و از خزاین رحمتش چیزهایی را می خواهی که جز او کسی قادر به عطای آن نیست مانند عمر بیشتر، تندرستی بدن و وسعت روزی. پس خداوند کلیدهای خزاینش را در دست تو قرار داده است. بنابراین هرگاه خواستی می توانی به وسیله دعا درهای نعمت خدا را بگشایی و باران رحمت او را فرودآوری.

بر پایه چنین بینشی دستور دعا به هنگام کمی روزی داده شده، تا با استمداد از خداوند، توکل به او و جلب رحمت، درهای نعمت و برکت الهی را بگشاییم؛ شیوه ای که معصومان علیهم السلام داشتند و همواره با دعاهای خود مشکلات دیگران را برطرف می کردند.