یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی در حال حاضر از ۳ راه می توان آشپزی را یاد گرفت؛ اولین راه این است كه افراد این مهارت را از تحصیلات دانشگاهی و آكادمیك این رشته را فرا بگیرند. افرادی كه خواهان این نوع آموزش هستند، می‌توانند یا از مقطع متوسطه به رشته هتل‌داری گرایش پیدا كنند یا این‌كه از طریق دانشگاه در ۲ رشته آشپزی و هتل‌داری ادامه تحصیل دهند. در ایران فعلا رشته آشپزی تا مقطع كاردانی و رشته هتل‌داری تا مقطع كارشناسی تدریس می‌شود. راه دومی كه علاقه‌مندان می توانند این هنر را یاد بگیرند، این است كه در آموزشگاه‌های آزاد كه زیرمجموعه‌های سازمان فنی و حرفه‌ای و همچنین سازمان میراث فرهنگی هستند شركت كنند و در مقطعی كه می‌خواهند مثل آشپز درجه یك یا ۲، آشپز سنتی یا فرنگی و... ثبت‌نام كنند. اما راه سومی كه افراد می‌توانند به سمت فراگیری هنر آشپزی بروند، این است كه كار را به‌صورت تجربی شروع كنند و از طریق دستیاری و به تعبیری دیگر در یك سیستم اوستا شاگردی این هنر را یاد بگیرند كه البته من اصلا این راه را پیشنهاد نمی‌كنم زیرا نیازمند صرف یك روند طولانی مدت و سخت است و ممكن است ۱۰ یا ۱۲ سال طول بكشد اما هنوز هم نصف اطلاعاتی كه دیگر افراد در آموزشگاه با صرف دوره‌ای كوتاه‌مدت به دست می‌آورند را نداشته باشد. در حال حاضر آموزشگاه‌های آزاد به دلیل آموزش سریع آشپزی از ۲ راه دیگر موفق‌تر بوده‌اند.»
استعداد آشپزی
آشپزی یك هنر است و در افراد مختلف متفاوت است. من به جرات می‌گویم كه تمام ایرانی‌ها چه خانم‌ها و چه آقایان استعداد آشپزی را دارند و این امر به ۲ دلیل است، یكی این‌كه ذاتا هنردوست هستند یا این‌كه غذا خوردن را دوست دارند. به همین دلیل هم می‌توانند آیتم‌های یك غذای خوب را به راحتی تشخیص دهند. انگار هر جا صحبت از آشپزی به میان می‌آید، یادی از خانم‌های خانه می‌كنیم، غافل از این‌كه بسیاری از آقایان هم به آشپزی علاقه دارند، آشپزی می‌كنند یا حتی از این راه كسب درآمد می‌كنند. امروزه در آموزشگاه‌های آشپزی كلاس‌هایی هم برای خانم‌ها و هم برای آقایان وجود دارد. عناوین دوره‌های این آموزشگاه‌ها كه با مجوز رسمی از سازمان فنی و حرفه‌ای كل كشور هستند، شامل دوره‌های آشپزی درجه یك و درجه ۲، آشپزی غذاهای سنتی، آشپزی مخصوص روز و مدرن، آشپزی غذاهای فوری و فست‌فود، دوره طبخ آبزیان، كباب‌زن و تخته كار، سالادساز و اردورساز، نان‌های حجیم و نیمه حجیم، سفره آرایی و... است.
چه‌كاری؟ چه درآمدی؟
خب، به فرض این‌كه این حرفه را یاد گرفتیم و كلی هم مهارت پیدا كردیم، چه تضمینی است كه بتوانیم شغلی پیدا كنیم و درآمد خوبی هم داشته باشیم؟ بهرامی می‌گوید نباید نگران این موضوع باشید: «افرادی كه آشپزی را یاد گرفته‌اند، می توانند بسته به میزان دانش عملی و مهارت‌شان جذب مكان‌های مختلفی چون ساندویچی‌ها و اغذیه‌فروشی‌های فست‌فود تا آشپزی رستوران‌ها با منوی محدود و رستوران‌های لوكس با منوی ایرانی و فرنگی و رستوران‌های مختلف با غذای ملل واقع در هتل‌ها شوند..» اگر بخواهیم تصویر كلی از هزینه‌ها و درآمدهای این مراكز را ترسیم كنیم، به‌صورت زیر طبقه‌بندی می‌كنیم. دسته اول یعنی؛ افرادی كه در ساندویچی‌های معمولی كار می‌كنند، كارفرمایان‌شان موظف هستند ۱۰۰تا ۱۵۰ هزار تومان از حقوق وزارت كار كه ۳۳۰ هزار تومان است بیشتر بپردازند و معمولا مبلغی حدود ۵۰۰ هزار تومان است، در این‌گونه رستوران‌ها افزایش حقوق افراد بیشتر به دلیل ساعت اضافی كار آن‌هاست نه به خاطر مهارت خاص‌شان. دسته دوم، كسانی هستند كه در رستوران‌ها كار می‌كنند كه بسته به نوع رستورانشان پایه حقوقی متفاوتی دارند. كسانی كه در رستوران‌های معمولی كار می‌كنند از رنج ۴۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان و كسانی كه در رستوران‌های متوسط و متوسط روبه بالا كار می‌كنند تا یك میلیون تومان حقوق می‌گیرند. این افراد كه در رستوران‌های لوكس كار می‌كنند باید با منوهای پیچیده آشنایی داشته باشند و یا این‌كه طرز تهیه انواع غذای ملل را بلد باشند. در این بین دسته سومی هم هستند كه به‌عنوان سرآشپزهای هتل‌ها شناخته می‌شوند كه می‌توانند ماهانه بین ۳ تا ۵/۳ میلیون تومان درآمد داشته باشند.
اوستاكارها ۱۰۰ میلیون درآمد دارند
بهرامی می‌گوید وقتی در این كار شناخته شدید و حسابی مهارت پیدا كردید می‌توانید درآمدهای نجومی داشته باشید: «نكته قابل توجه این است كه در این میان، افرادی هم هستند كه تبحر زیادی در این كار دارند و می‌توانند همراه با تیم های مخصوص به‌خود درآمد قابل توجهی را كسب كنند. برخی اوقات ممكن است به این افراد ماهر پروژه‌هایی پیشنهاد شود كه مبلغ آن تا ۱۰۰میلیون تومان هم باشد. این پروژه‌ها كه از جانب نهادها و موسسات مختلف به افراد پیشنهاد می‌شود، بسیار به مهارت و تبحر آن‌ها بستگی دارد. در این پروژه‌ها افرادی كه هدایت تیم را به‌عهده دارند، باید بتوانند از طریق مهارت‌شان به خوبی پرسنل‌شان را آموزش دهند تا در آینده نیز پیشنهادهای بیشتری برای‌شان وجود داشته باشد. تنها ایرادی كه امید داشتن به این پروژه‌ها دارد این است كه ممكن است در یك‌سال چند پروژه برای یك فرد باشد و ممكن است كه حتی یك پروژه هم برای افراد وجود نداشته باشد. بنابراین كسانی كه به كار آشپزی مشغول هستند، بهتر است كه حتما یك كار ثابتی مثل سرآشپز بودن در رستوران یا تدریس به هنرجویانی را داشته باشند تا بتوانند به‌صورت دائمی حقوقی را در ماه دریافت كنند.
آشپزها ویزای كار می‌گیرند
آقایان بیشتر باانگیزه مهاجرت از كشور سراغ یادگیری آشپزی می‌آیند، زیرا مدرك فنی و حرفه‌ای برای داشتن شغل در خارج از كشور بسیار معتبر است و به صراحت می‌توان گفت كه همه جای دنیا به این حرفه نیاز دارند و به همین دلیل هم با مدركش راحت‌تر می‌توان مهاجرت كرد اما همه این انگیزه را ندارند و كسانی هم هستند كه به انگیزه‌های گوناگون دیگر به كلاس‌های آشپزی می‌آیند. مثلا بسیاری از شاگردان مرد این آموزشگاه، مدیران رستوران‌ها و تالارها هستند كه آن‌ها هم به ۲ دلیل متفاوت می‌آیند تا آشپزی یاد بگیرند. برخی برای مدرك و ارتقای حقوق‌شان و برخی دیگر نیز به منزله بالا بردن كیفیت غذاهای‌شان به نحوی كه دورریزهای‌شان به حداقل مقدار ممكن برسد و از این طریق به‌دنبال كسب رضایت مردم و مشتریان‌شان هستند. البته نمی‌توان كتمان كرد كه علاقه شخصی به آشپزی در آقایان وجود ندارد اما انگیزه كار در مردان بسیار قوی‌تر است اما انگیزه خانم‌ها بسیار متفاوت‌تر از آقایان و همچنین شخصی‌تر است. انگیزه عمومی و خاصی كه خانم‌ها را به سمت كلاس‌های یادگیری هنر آشپزی می‌كشاند، تنوع منو در منزل و تشویق شدن‌شان به دلیل طعم خوب غذاهای‌شان است. بیشتر آنان معتقدند كه آشپزی یك هنر است. هنری كه می‌توان از دیگران یاد گرفت. همسر خانه انگیزه دیگر خانم‌هایی است كه به این كلاس‌ها می‌آیند، به‌خصوص دختران نو عروسی كه در دوران مجردی‌شان به دلیل مشغله‌های كاری یا تحصیلی همیشه غذای آماده مادران‌شان پذیرای آن‌ها بود و كمتر یا شاید اصلا پیش نمی‌آمد كه حتی سمت گاز و قابلمه برای تهیه غذا بروند اما حالا كه به خانه شوهر رفته‌اند با باری از مسئولیت‌ها روبه‌رو شده‌اند كه یكی از آن‌ها آشپزی است كه تنها با داشتن یك كتاب آموزش آشپزی نمی‌تواند جوابگو باشد.