هنر ذوالفنون از نگاه حسام‌ الدین سراج

حسام‌الدین سراج معتقد است که جنس صدای ساز جلال ذوالفنون بسیار عرفانی و دلنشین بود به نوعی که تا اعماق وجود انسان رسوخ می‌کرد.حسام‌الدین سراج با ابراز تاسف از درگذشت جلال ذوالفنون گفت: «جلال ذوالفنون انسان معنوی و مهربانی بود. او هرگز در پی شهرت نبود و با این رفتارش همواره از نوازنده‌ها و خواننده‌های تازه کار حمایت می‌کرد.»

به گزارش انتخاب به نقل از خبرآنلاين، سراج گفت: ذوالفنون با شیوه منحصر به فردی که در آموزش ساز سه تار داشت نقش بسزایی در گسترش ساز سه تار در میان اقشار مختلف جامعه داشت و شاگردان بی شماری نیز در این عرصه آموزش داد؛ فقدان او برای جامعه هنری ایران بسیار تاسف بار است.

آخرین کنسرت جلال ذوالفنون در جشنواره موسیقی فجر سال 1390 رقم خورد.

این خواننده موسیقی سنتی ایران افزود:«ذوالفنون انسان بسیار خوش خلق و مهربانی بود که در هر جمعی که وارد می‌شد، بر روی حاضران در آن مجلس تاثیر می‌گذاشت و به آن جهت می‌داد.»
او گفت: «شیوه تدریس او درسه تار نوازی سهل و برخلاف شیوه سه تار نوازی خالقی بود که در هنرستان آموزش داده می‌شد. او به سادگی سه‌تار نوازی را به شاگردانش آموزش می‌داد و با مهربانی و شکسته نفسی که داشت به راحتی با شاگردانش ارتباط برقرار می‌کرد.»
سراج که همکاری متعددی با ذوالفنون در داخل و خارج از کشور داشته است؛ درباره جنس صدای ساز ذوالفنون گفت: «شاید این تعبیر درست نباشد اما جنس صدای ساز ذوالفنون بسیار معنوی بود و این صدا برخواسته از وجود کسی بود که باطن معنوی داشت.»
او درباره همکاریش با ذوالفنون گفت: سابقه آشنایی و همکاری من با ذوالفنون به دهه 60 باز می گردد. نخستین همکاری ما هم سال 1366 رقم خورد، پس از آن هم همکاری‌های متعددی در انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت در داخل و خارج از کشور داشتیم که از جمله آن‌ها می‌توان به آلبوم‌های «شرح فراق» و «بی نشان» اشاره کرد.»

یزدفردا

هنر ذوالفنون از نگاه حسام‌ الدین سراج