یزدفردا

بسم الله الرحمن الرحیم

چند توصیه ­ی اخلاقی پیرامون ماه محرم

معصومین (علیهم­السلام) برترین مخلوقات خدا و وسیله­ی هدایت بشر به سوی او هستند. هر نعمتی که در زندگی خود از خدای متعال داریم، به برکت آن­ها و به واسطه­ی آن بزرگواران به ما رسیده است. روی این حساب چهارده معصوم (علیهم­السلام) حق بسیار بزرگی بر گردن ما دارند. از سویی ماه محرم ماه حزن اهل بیت عصمت و طهارت است. این ایام، ایامی است که چشمان مبارک امام زمانمان حضرت حجۀ بن ابن الحسن العسکری، لبریز از اشک و ماتم است. آن حضرت چنان در سوگ جدشان حسین (علیه­السلام) می­گریند که به جای اشک، خون گریه می­کنند. حق بزرگی که اهل بیت عصمت و طهارت بر گردن ما دارند، اقتضا دارد تا حق این ایام را ادا کرده و آداب مخصوص آن را به خوبی انجام دهیم.

در این نوشتار بخشی از آداب ماه محرم ذکر می­گردد:

1. مخصوصا در دهه­ی اوّل این ماه در مجالس عزای سید و سرور شهیدان شرکت داشته باشیم. بسیاری از مردم در روزهای تاسوعا و عاشوار در مراسم آن حضرت شرکت می­کنند؛ امّا کسانی که از شب اول در مجالس آن حضرت شرکت می­کنند، مهمان خاص محسوب شده و اجر فراوانی خواهند داشت.

2. هدف از شرکت در این مجالس عرض تسلیت به وجود مبارک امام زمان (عجل­الله­تعالی­فرجه­الشریف) باشد. لذا از همین شب اوّل خود و خواسته­هایمان را فراموش کنیم و سعی کنیم فقط به انگیزه­ی عرض ادب و سرسلامتی به محضر آن حضرت در مجلس عزا حاضر شویم.

3. خودنمایی و ریا کاری، شرک به خدای سبحان محسوب می­شود و عملی که آلوده به شرک باشد در نزد خدای متعال و اهل بیت عصمت و طهارت ارزشی نخواهد داشت. هدف آن بزرگواران هدایت جامعه به سوی توحید و یگانه­ پرستی بوده است. حال چگونه ممکن است با عملی که بر خلاف هدف تمام انبیای الهی بوده است بتوان به سوی خدا و اولیای او تقرب پیدا کرد! بنابراین شایسته است که از همان اوّل نیت خود را پاک و خالص کنیم و با نیتی الهی در مجالس حضرت حاضر شویم. (البته لازم به ذکر است که شیطان ممکن است به بهانه­ی نبود نیت خالص برخی از ما را از شرکت در مجالس عزای آن حضرت محرم گرداند. اگر کسی تصور کرد نیتش خالص نیست باز هم در مجلس آن حضرت شرکت کند منتهی در راه و در مجلس از خود حضرت بخواهد تا او را از ریا کاری نجات دهد)

4. به حرمت اشک­های مبارک امام زمانمان، در این دهه از خنده و شوخی اجتناب کنیم و با پوشیدن لباس مشکی خود را عزادار جلوه دهیم. حتی تا جایی که در حد توان و ظرفیتمان است از خوشی­های خود بکاهیم.

5. نگاه­مان در این ایام به سوی کربلای حسینی باشد هر چه به عاشورا نزدیک­تر می-شویم، ندای «هل من ناصر» حسینی بلندتر می­رسد. این ندای جانسوز حسینی در تمام گستره­ی تاریخ طنین انداز شد تا جایی که امروز هم به گوش می­رسد. آری! امام ما امروز هم یار و مجاهد می­طلبد. امروز هم کسی را می­خواهد که از خود و شهواتش بگذرد و کربلایی شود. کسی چه می­داند شاید امسال یکی از یاران منتخب آن حضرت ما باشیم؟

6. در مجالس عزای حسینی کنج خلوتی انتخاب کرده و بی­توجه به اطراف در آن­جا بنشینیم. وقتی نگاهمان به دیگر عزاداران می­افتد، از پیر و جوان و کودک گرفته تا مذهبی و غیر مذهبی؛ به همه به دید تکریم بنگریم و خود را خاک پای آن­ها تصور کنیم. چرا؟ چون آن­ها عزادار و مهمان حسین فاطمه هستند.

7. امام زمان در این ایام بیشتر به کسانی توجه دارند که خود را از آلودگی گناه و معصیت دورتر کرده و به زینت عبادت مزین شده باشند. لذا تکلیف خود را با همه­ی گناهان حل کنیم و آن­ها را در زباله دان بیندازیم. برای نماز که وصیت تمام انبیای الهی بوده ارزش فوق العاده­ای قائل شویم و سعی کنیم این ستون دین­داری را در اولویت زندگی خود قرار دهید. احترام و تکریم والدین را فراموش نکنیم و با خدمت به آنها خود را در معرض بارش ابرهای رحمانی خداوند قرار دهیم. آیا عاق والدین و کاهل نماز می­تواند جرء یاران حسینی باشد؟! آیا جوانی که مبتلا به روابط نامحرم است می­تواند به ندای «هل من ناصر» حسینی پاسخ گوید؟! مسلما نه. امام حسین (علیه­السلام) در شب عاشورا خطاب به اصحاب فرمودند کسی که ذره­ای حق الناس به گردنم دارد اینجا نماند. حال چگونه می­توانیم با قامتی که حق مردم آن را خمیده کرده در خیمه­ی حسینی حاضر شویم و مورد توجه خاص قرار گیریم؟! پس تکلیف خود با گناهانمان را یکسره کنیم.

8. اهل بیت (علیهم­السلام) معدن جود و بخشش الهی و معدن کرامت هستند. لذا هیچ عزاداری را بی­نصیب نمی­گذارند. بنابراین اگر پشتی خمیده از گناه هم داریم، اگر رویی شرمسار از امام زمان داریم، اگر اعمالی زشت و ناپسند داریم، باز هم بدانیم که آن­ها طبیب دردمندان و یاری دهنده­ی بی­پناهان هستند. هنگام حضور در مجلس عزای حسینی به این سو و آن سو نگاه کنیم و خطاب به امام زمان که صاحب عزا هستند بگوییم: با همه­ی روسیاهی و آن هم برای عرض ادب خدمت رسیدم. آقا عزیز! سلام ما را هم پذیرا باشید و این عمل ناچیز را از ما قبول بفرمایید.