یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
تفاوت ديدگاه شهيد رجايي با برخي سياسيون امروز
تفاوت ديدگاه شهيد رجايي با برخي سياسيون امروز
رضا سلطان زاده
مدیر مسئول آیینه یزد
بارها در اين ستون ذكر شد كه مقايسه زندگي كارگزاران و دولتمردان با حكومت عدل علي(ع) يا آنچه كه مورد نظر و تاييد اسلام است و در كتابها خوانده‌ايم و از علما و روحانيون شنيده‌ايم فاصله و تفاوت بسياري دارد مولا اميرمومنان مي‌فرمايد « امام شما از دنياي خود به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضايت داده است بدانيد كه شما توانايي چنين كاري نداريد اما با پرهيزكاري و تلاش فراوان و پاكدامني و راستي مرا ياري دهيد پس سوگند به خدا من از دنيا طلا و نقره‌اي نيندوخته و از غنيمت‌هاي آن چيزي ذخيره نكرده‌ام بر دو جامه كهنه‌ام جامه‌اي نيفزوده‌ام و از زمين دنيا حتي يك وجب در اختيار نگرفتم و دنياي شما در چشم من از دانه تلخ درخت بلوط ناچيزتر است»1
اما وظيفه هر دولتمرد اعم از وزير، نماينده و ديگر مقامات اجرايي است كه دستور العمل‌هاي مولاي متقيان علي(ع) به فرمانروايان را سرمشق خود قرار داده و در برابر عملكرد خويش پاسخگو باشد. نمايندگان مجلسي كه بايد در راس امور باشد نمايندگان آن به قرآن مجيد سوگند ياد مي‌كنند كه به مردم خدمت كنند، طبيعي است كه نبايد منافع مادي و شخصي خويش را در نظر بگيرند و يا بخواهند احياناً بعد از دوران نمايندگي از امكاناتي بهره‌مند شوند كه خود و ديگران در زمان وزارت، وكالت و مديريت اجرايي استفاده نموده‌اند.
امام اول شيعيان به مالك مي‌فرمايد:«و بپرهيز از مقدم داشتن خود در اموري كه مردم در آن مساويند، و بپرهيز از اينكه در اموري كه مسئوليتش به عهده توست كه در برابر چشمان مردم است (مردم آن را مي‌بينند) خود را به غفلت بزني، زيرا سود اين نابكاري‌ها از تو گرفته مي‌شود، و زود باشد كه پرده‌هاي امور از جلو ديدگانت كنار رود و داد مظلوم از تو گرفته شود.
مالكا، هرگز گمان مكن كه براي تو در نزد خدا امتيازي است كه به وسيله آن امتياز مي‌توان خود را در حق حيات و حق كرامت و حق آزادي معقول، فوق ديگران تلقي كني، و با اين تلقي نابخردانه خود را بر ديگر انسان‌ها مقدم بداري و حقوق آنان را در امور مربوط به معاش و حيثيت و شرف انساني كه دارند پايمال كني. امتياز تو در نزد خدا، ناشي از سلب امتيازيست كه بايد از خود در برابر مردم انجام بدهي. تو هرگز قدرت پاسخ مردم جامعه و تاريخ، و از اينها بالاتر پاسخ خدا را درباره امتياز ناحقي كه به خود قائل شده‌اي نداري. تو خود يقيناً مي‌داني كه بالاترين مزيت و عظمت در تقوي است، و نيز مي‌داني در آنجا كه قانون الهي همه مردم را مساوي قرار داده است. تو اگر خود را بر ديگران مقدم بداري مرتكب خطاي اختياري و انحراف از قانون شده‌اي آيا امكان دارد خطا و انحراف (ضد تقوي) با تقوي سازگار باشد؟! »2
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران بزرگاني را مي‌شناسيم كه ساده زيست بودند مثلاً‌در سفر به سازمان ملل كاروان يكصد نفره راه نمي‌انداختند در هيچ يك از سفرهاي شهيد محمد علي رجايي و باهنر به استان‌ها و شهرستان‌ها آموزشگاه‌ها را در روز رسمي تعطيل نمي‌كردند از شهرها و روستاهاي اطراف مردم را به محل سخنراني رييس دولت دعوت نمي‌نمودند روزها و هفته‌ها به دنبال برنامه‌ريزي خاص نبودند كه از هيات دولت استقبال كنند و هستند افرادي كه در تاريخ انقلاب ثابت كردند مي‌توانند در دفاتري بنشينند كه دهها ميليون تومان هزينه مبل و صندلي و دكور آن نشده باشد.
«زماني كه شهيد رجايي وزير آموزش و پرورش بود. . . به استان سمنان رفت. . . استاندار سمنان اطلاع داد كه براي وزير و همراهان در يكي از هتل‌ها جا رزرو كرده است و آماده پذيرايي از وزير است» 3 اما رجايي از آن هتل استفاده نكرد و در منزل يكي از دوستان به سر برد و آبگوشتي كه تهيه شده بود خوردند و شب را به صبح رساندند.
«و آنگاه كه بيست و پنج هزار تومان هزينه يك موكت در يك اتاق شده بود رجايي گفت: شما فكر مي‌كنيد كه اتاق من نخست وزير – اين چنين باشد در حالي‌كه - اون پيره زن سيستاني كه شب چيزي ندارد كه رويش بخوابد. . . و رجايي با كفش روي موكت راه برود اونوقت ما مي‌خواهيم انقلاب اسلامي را پياده كنيم، آيا راستي ما پيرو علي (ع) هستيم. . . ما بايد نوعي زندگي كنيم كه بفهميم آن پيره زن، آن پيره مرد آن بيچاره بدبختي كه در دورترين شهرهاي ايران زندگي مي‌كند» چه مي‌كشد؟ 4
«هنگامي كه محمدعلي رجايي در اهواز بود براي رفتن به سازمان ملل پيراهن و شلوارش را آماده كرده بودند قرار شد كتش را بياورند، وقتي كت را آوردند بوي بنزين مي‌داد و معلوم شد كه لباس ديگري ندارد چون آن كت كمي آلودگي داشت فوري با بنزين تميز كرده و فرستاده بودند تا به ايشان برسانيم بدين ترتيب سعي مي‌كرد با كمترين امكانات معيارهاي اسلامي را پياده كند.» 5
نگارنده در پي آن نيست به انتظار بنشيند مصوبه حقوق مادام‌العمر مديران سياسي در شوراي نگهبان تاييد يا رد شود گرچه عدم تصويب اين قانون حرف و حديث‌هاي مربوط به آن را كاهش مي‌‌دهد بلكه سخن اين جاست آيا سزاوار و شايسته است وقتي هزاران نفر از مردم در فقر به سر مي‌برند، ميليون‌ها نفر در كارخانه‌ها و موسسات صنعتي و معدني با حداقل حقوق و يا با درآمد مختصر امرار معاش مي‌كنند، هنور تعدادي از كارمندان و معلمان برابر با قانون مديريت خدمات كشوري بابت حقوق و مزايا طلبكار هستند، چگونه نمايندگان مجلس هشتم مي‌پذيرند براي خود و مديران سياسي حقوق دائمي تصويب كنند؟ آيا اين روش مغاير با ادعاي نوكري و خدمتگزاري مردم نيست؟ و چرا اين مجلس اقدام مناسب و درخوري در جهت اجراي قانون مديريت خدمات كشوري معمول نداشته است؟ اما داستاني كه در مجلس هشتم در اواخر آبان ماه 1390 رقم خورد.
«نمايندگان مجلس مصوب كردند كه مديران و مسئولان دولت نهم به بعد كه حداقل دو سال در پست‌هاي سياسي باشند، در صورتي كه از اين پست‌ها بركنار شده يا كناره‌گيري كنند و به سمت پايين‌تر منصوب شوند و حقوقشان كمتر از 80 درصد قبل باشد، بايد ما به التفاوت حقوق به گونه‌اي به آنها پرداخت شود كه از 80 درصد فوق‌العاده پرداخت حقوق برخوردار شوند. نمايندگان مجلس نه تنها اين را تصويب كردند كه تعميمش به بازنشستگان اين مناصب را نيز تصويب كردند، البته نهاد‌هاي زير نظر رهبري و وزارت اطلاعات شامل اين طرح نخواهند بود. طبق تبصره 3 ماده 71 و ماده 117 قانون خدمات كشوري اين 80 درصد آخرين حقوق و فوق‌العاده‌ها به كليه شاغلين و بازنشستگان كه حداقل 2 سال در پست‌هاي روساي سه‌قوه، معاون اول رئيس‌جمهور، نواب رئيس مجلس شوراي اسلامي، اعضاي شوراي نگهبان، وزرا، نمايندگان مجلس شوراي اسلامي، معاونين رئيس جمهور، استانداران، سفرا و معاونين وزرا هستند تعلق مي‌گيرد.موضوعي كه بارها در مجلس هفتم توسط حداد عادل و باهنر تكذيب شد. سال 86 بود كه حداد عادل به عنوان رئيس مجلس، قويا پرداخت حقوق مادام العمر به نمايندگان را تكذيب كرد. حداد عادل در آن زمان تاكيد كرد كه «در مجلس اين طور نيست كه اگر كسي وارد مجلس شد، تا آخر عمر حقوق مجلس را دريافت كند. اگر كسي كارمند دولت نباشد و در مجلس نماينده شود و 4 سال كارمند مجلس شود و حقوق بگيرد و در دور بعدي وارد مجلس نشود، اصلاً حقوقي از مجلس دريافت نخواهد كرد.» حداد عادل همچنين تاكيد كرد: «دريافت حقوق مادام‌العمر از سوي نمايندگان يك اشتباه و تلقي غلط است و واقعيت ندارد.»6
بعضي از رسانه‌ها و روزنامه نگاران و فعالان سياسي و عده‌اي از نمايندگان مجلس مخالفت خود را با اين مصوبه اعلام نمودند از جمله حجت‌الاسلام عليرضا سليمي نماينده محلات و دليجان گفت: كه تصويب حقوق مادام‌العمر براي مديران سياسي خلاف قانون اساسي است. نماينده محلات و دليجان با انتقاد از مصوبه مجلس درباره بازنشسته شدن مديران سياسي كشور با دريافت 80 درصد آخرين حقوق و مزاياي خود گفت: اين مصوبه با اصول قانون اساسي مغاير و نارواست، در اين مصوبه اين‌گونه قيد شده كه «همواره» مديراني كه دو سال سابقه مديريت داشته باشند، بازنشسته شده و80 درصد آخرين حقوق مبناي خود را دريافت مي‌كنند كه اين مصوبه قابل قبول نيست و كلمه «همواره» وجهي ندارد.» 7
«حسين فدايي نائب رييس كميسيون اصل 90 گفت: با ويژه خواري و امتيازدهي به هر تيپ و طايفه و گروهي موافق نبوده و مخالفيم.»8
اگر نمايندگان در ماه‌هاي آخر دوره مجلس هشتم طرح سئوال از رييس‌جمهور را پيگيري و با نظارت مستمر زمينه‌هايي را فراهم مي‌كردند و سعي مي‌نمودند به دنبال اجراي طرح هدفمندي يارانه‌ها تورم و گراني بيش از حد متعارف افزايش نيابد، يا بدنبال اختلاس سه هزار ميليارد توماني سرنوشت وزير اقتصاد در مجلس به نحو ديگري رقم مي‌زدند يا موضوع 700 هكتار زمين اطراف تهران را بعد از بررسي براي مردم توضيح مي‌دادند به طور قطع اثر بخشي انعكاس اين موارد نه تنها در تاريخ ثبت مي‌شد بلكه به مراتب رضايت مردم را بيشتر جلب مي‌نمود تا اينكه بنشينند و آئين نامه مربوط به دريافت حقوق مادام العمر براي خود و عده‌اي ديگر به تصويب برسانند.»
پي‌نوشت‌ها:
1- «نهج‌البلاغه»، ترجمه محمد دشتي(ره)، نامه 45، صفحه 395
2- «حكمت اصول سياسي اسلام»، صفحه 270-271
3- «يادواره شهيد محمد علي رجايي»، صفحه 152، چاپ 1361
4- همان، جلد دوم، صفحه 158
5- همان، صفحه 177
6-روزنامه تهران امروز، 25/8/90
7-روزنامه شرق، صفحه 3، 26/8/90
8- خبرگزاري فارس، 27/8/80