یزدفردا

*تنیس؛ مدرسه‌ای برای زندگی نسل آینده در یزد*

در زمین ساکت تنیس، چیزی فراتر از یک بازی در جریان است؛ نسلی ساخته می‌شود که می‌آموزد آرام باشد، تمرکز کند، و با احترام بجنگد.

تنیس را معمولاً با سکوت زمین، تمرکز بازیکن و احترام به قواعد می‌شناسند؛ اما آن‌چه در نگاه اول شاید دیده نشود، تأثیر تربیتی بی‌سروصدا ولی عمیق این ورزش بر شخصیت کودکان است. و چه جایی بهتر از یزد، با روحیه اصالت، نظم و تلاش، برای پرورش چنین نسلی؟

کودکی که در زمین تنیس می‌ایستد، تنها توپ را نمی‌زند؛ بلکه تمرین می‌کند که مسئول تصمیم‌هایش باشد، در سکوت زمین با صدای درونش گفت‌وگو کند، شکست را تجربه کند ولی خم نشود، و با احترام به حریف، خودش را رشد دهد. این‌ها مهارت‌هایی برای یک بازی نیست؛ مهارت‌هایی برای زندگی‌اند. مهارت‌هایی که در سکوت زمین، آرام‌آرام فریاد می‌زنند: «من آماده‌ام برای آینده».

در شهری مثل یزد که کوچه‌هایش بوی تعهد، نجابت و پشتکار می‌دهد، تنیس می‌تواند پلی باشد میان نسل سنت و نسل آینده؛ پلی که در آن، فرزندان امروز یاد می‌گیرند چگونه قوی باشند بی‌آن‌که خشن باشند، چگونه رقابت کنند بی‌آن‌که حرمت را فراموش کنند.

خوشبختانه نشانه‌های امیدوارکننده‌ای از توجه خانواده‌ها، مربیان آگاه و مدیران دلسوز به ورزش‌هایی همچون تنیس دیده می‌شود. این توجه می‌تواند آغاز مسیری تازه باشد؛ مسیری که در آن، تنیس به یکی از ابزارهای تربیت نسلی باهوش‌تر، آرام‌تر و مسئول‌تر تبدیل شود.

من به‌عنوان کسی که دغدغه این مسیر را دارد، امیدوارم در آینده‌ی نزدیک، فرصت هم‌افزایی بیشتری میان خانواده‌ها، نهادهای ورزشی و افراد علاقه‌مند فراهم شود تا تنیس، نه فقط یک ورزش، بلکه یک مدرسه زندگی برای بچه‌های یزدی باشد.
بیایید این فرصت را جدی‌تر بگیریم.

دکتر احسان حاتمی
یزدفردا