یزدفردا

راضیه حسینی: به نظرمان اول دومی را بگویید، هیجانش بیشتر است. اگر می‌شود کمی هم تعلیق ایجاد کنید. ما عادت کرده‌ایم خبر خوب را با تعلیقات متنوع و بسیار بشنویم. کمی هم معطل‌مان کنید. اصلاً نگران نباشید. می‌دانیم بازۀ «به‌زودی» می‌تواند از یک ماه، تا ده ماه، بلکه ده سال را شامل شود.

پس تا می‌توانید معطل کنید، آن‌قدر که اصلاً یادمان برود خبر خوبی هم در راه بود. اگر خبر را زود بدهید، و آن هم دوتادوتا، از جذابیت می‌افتد و دیگر مردم برایش ارزش قائل نیستند. مثل مسئولان دیگر عمل کنید. خبرها را یکی، یکی بدهید و بافاصلۀ زیاد. برای هر خبر هم پیش از اعلام، کلی مانور تبلیغاتی بروید.

مثل این بیلبوردهای سطح شهر که اول یک علامت سؤال می‌گذارند، بعد گوشه‌ای از بنر را نشان می‌دهند. بعد می‌پرسند «به نظرتون چی می‌تونه باشه؟» و همین‌طور ما را هیجان‌زده نگه می‌دارند. می‌دانند که بنرهای سطح شهر برای ما مردم خیلی مهم است و برای افتتاح شعبۀ چندم فروشگاه لوازم‌یدکی تراکتور دل توی دل‌مان نیست!

شما ببینید وقتی برای افتتاح چنین فروشگاهی ذوق می‌کنیم، دیگر برای خبر یک وزیر، آن هم از نوع ارتباطات چه شور و شوقی از خود نشان می‌دهیم! حتی ممکن است بعد از پخش خبر در خیابان شیرینی پخش کنیم، دستکش آشپزخانه بیندازیم در برف‌پاک‌کن خودروها و با آنها دست تکان دهیم. بوق و جیغ و هورا راه بیندازیم و هفت شبانه‌روز پایکوبی کنیم.

حتی می‌توانید جشن تعین خبر خوب برگزار کنید. دود آبی پخش کنید برای خبر اول، ودود صوتی برای خبر دوم!

کاش مسئولان دیگر هم مثل شما حامل خبرهای خوب بودند و ما هر روز در کشور جشن می‌گرفتیم.

راستش را بخواهید درست‌وحسابی یادمان نمی‌آید برای خبر خوب چطور جشن می‌گرفتیم و چقدر خوش‌حال می‌شدیم. تقصیر مسئولان نیست، ما کمی حواس‌پرت شده‌ایم و حافظۀ کوتاه‌مدت‌مان مشکل پیدا کرده است. کوتاه‌مدت به اندازۀ یک چرخش کوچک، مثلاً چرخش اورانوس به‌دور خورشید!