یزدفردا

راضیه حسینی: برخی از پیامک‌ها اصلاً باز نشده وارد سطل زبالۀ گوشی می‌شوند. درواقع یک سری کلیدواژه وجود دارد که به‌محض دیدن‌شان لزومی به باز کردن پیامک نیست، متوجه می‌شویم جعلی است.

مثلاً هر وقت کلماتی مانند، سود میلیونی، واریزی میلیونی سهام عدالت، یارانه یا حقوق بازنشستگان و ازاین‌قبیل کلمات در پیامکی دیده شد، ما به‌سرعت برق و باد می‌زنیم روی دیلیت و از صحنۀ روزگار پاکش می‌کنیم. اما اگر کلماتی مانند مهلت استفاده، نام ما با پسوند «عزیز»، تذکر، هشدار و کلماتی این‌چنین دیدیم به‌سرعت که نه، ولی در اولین فرصت ممکن که حال‌وحوصله خواندن مشکل جدید و کسرشدن پول در جیب‌مان را داشتیم، پیامک را می‌خوانیم.

بعد از سال‌ها دیگر ما و مسئولان به فهم مشترک رسیده‌ایم. ما همیشه می‌دانیم مسئولان چه می‌خواهد و آن‌ها همیشه نمی‌دانند ما چه مرگ‌مان است.

آن‌قدر با هم تفاهم داریم که آن‌ها «چ» نگفته ما یک دور می‌رویم جادۀ چالوس و برمی‌گردیم (البته اگر بسته و یک‌طرفه نباشد) اصلاً محال است بین ما سوءتفاهمی رخ دهد و امکان ندارد پیامکی جعلی از طرف مسئولان را باز کنیم. حتی اگر پستچی برای ما از جانب مسئولی نامه‌ای بیاورد هم به‌محض این‌که موضوع را متوجه شویم و شک کنیم مربوط به بهتر شدن اوضاع قسمتی از زندگی ماست، نامه را نخوانده پس می‌فرستیم.

حتی اگر در تلویزیون هم خبری ببینیم مبنی بر این‌که به‌زودی پول نفت بر سر سفرۀ ما خواهد آمد، یا به‌زودی بازنشستگان بالاخره اولین فیش حقوقی همسان‌سازی شده خود و متناسب با تورم را دریافت خواهند کرد، به‌سرعت تلویزیون را از پنجرۀ خانه به بیرون پرت می‌کنیم و سریع با یک جایی تماس می‌گیریم و اعلام می‌کنیم که تلویزیون هک شده است.

اگر گفتند نه، تلفن را هم از پنجره پرت می‌کنیم روی تلویزیون خرد و خاکشیر شده، و به سمت اداره‌ای می‌رویم تا اعلام کنیم تلویزیون هک شده است. اگر آن‌ها هم قبول نکردند، از آن‌جایی که دیگر نمی‌توانیم اداره را از پنجره به بیرون پرت کنیم، خودمان را از یک جایی پرت می‌کنیم تا به همگان اعلام کنیم تلویزیون هک شده است.

بعد هم از بالای ابرها به اخبار گوش می‌دهیم که می‌گوید: «یک شهروند، امروز بر اثر مشکلات روحی خودش را پرت کرد پایین و افتاد روی یک تلویزیون و تلفن خرد شده!»