یزدفردا

راضیه حسینی: این‌طور که ما متوجه شدیم در حال حاضر بازنشستگان، قدرت‌مندترین مشکل دولت به‌ حساب می‌آیند. طوری که می‌توانند باعث ۵۰ درصد کسری بودجه شوند.

احتمالاً مدتی بعد مسئولی عنوان خواهد کرد که ۵۰ درصد باقی کسری بودجه هم مربوط به کمک دولت به درمان بازنشستگان، نفس کشیدن‌شان یا هر چیزی که مربوط به آنها می‌شود، است.

در واقع بازنشسته، هیولایی بودجه خوار است که شب‌به‌شب بیدار می‌شود، کل بودجه را می‌بلعد و با طلوع خورشید فیس آپ می‌شود و در قالب پیرمرد و پیرزنی ساده و بی‌آزار درمی‌آید.

مسئولان زیادی تلاش کرده‌اند این هیولا را متوقف کنند، ولی هرگز موفق نشده‌اند. هر چه مسئولان در روز تلاش می‌کنند، بودجه را به سقف مناسب می‌رسانند و منابع مالی کشور را تأمین می‌کنند، این هیولا، شب‌ها وارد می‌شود و همه چیز را از بین می‌برد.

همین چند شب گذشته تمام منابع مالی یارانه‌ها را یک‌جا خورد و مسئولان ماندند بدون منبع! گویا مدتی است خورد و خوراکش از قبل بیشتر شده است و دیگر فقط به بودجه کاری ندارد، هرچه دم دستش باشد را می‌خورد یارانه، گاز، برق، زمین، جنگل و آخرش هم آبی می‌خورد که همه را بشوید و ببرد.

اصلاً کل مشکل کشور همین هیولای بازنشسته نماست، وگرنه ما الان اگر اولین نه، دیگر حتماً دومین کشور مرفه دنیا بودیم. در امکانات شیرجه می‌زدیم و غرق در خوشبختی بودیم. در خانه‌های هزار متری زندگی می‌کردیم و خودروهای لوکس سوار می‌شدیم.

بیچاره مسئولان، صبح تا شب برای رفاه و آسایش مردم تلاش می‌کنند، هر روز یک سنگ بزرگ به نشانۀ هدف، برمی‌دارند، به سمت قله حرکت می‌دهند، به دو قدمی قله که می‌رسند، شب می‌شود و هیولا همه چیز را می‌بلعد.

آنها هم به همراه سنگ از نوک قله به کف آسفالت پرت می‌شوند؛ و دوباره فردا و فرداهای دیگر. سال‌هاست همین کار را انجام می‌دهند، ولی کسی نمی‌بیند. فقط می‌پرسیم چرا به قله‌ای که این‌قدر نزدیک است نمی‌رسیم؟