یزدفردا

دکتر حمزه رضایی: آنچه عیان است و صد البته که حاجت به بیان هم نیست، و در بلادهای مدّعی و غیر مدّعی علم و دانش نیز مصداق عینی دارد، بودجه ای است که به دانشگاه ها اختصاص می دهند.

مسلّماً این بودجه باید در راه تحقیقات علمی و پژوهشی و تولید علم و فناوری و تکنولوژی و توسعه استفاده شود.

با این حساب وقتی در کشور ما به طور خدادادی و با تکیه بر فرهیختگی و هوش سرشار مسئولین دانشگاهی و با استفاده از امداد های غیبی، و با همین اندک بودجه اختصاص داده شده، مرزهای علم و دانش و تکنولوژی درنوردیده شده و رکوردهای خلاقّیت و اختراع و اکتشاف تمام و کمال جا به جا شده است، خوب چه نیازی به تامین بودجه بیشتر و حیف و میل بیت المال است، تازه همین بودجه اندک نیز صرفاً محض خالی نبودن عریضه است و الّا همه می دانیم، آنچه که اصل کار است و موتور محرّکه دانشگاهیان است، همان نبوغ و کارایی و بازدهی مسئولان است و نه بودجه اندک کذایی!

باور بفرمایید اگر نظر لطف و هنر و معرفت مسئولین و مدیران نبود، ما این سرعت نوری را در پیمودن کهکشان ها و سیارات و کائنات از کجا پیدا می کردیم که حتّی تلسکوپ جیمز وب نیز آرزویش رسیدن به گرد پای کاروان علم و دانش ما باشد؟

پر واضح است که اختصاص بودجه بیشتر در این شرایط، اصلاً به صلاح مُلک و ملّت نیست.

احتیاط شرط عقل است، بعید نیست که اگر بودجه بیشتری در اختیار عزیزان مسئول قرار گیرد، چه بسا که با استفاده بیشتر از نبوغ سرشار خود، پا را از مرزهای گسترده علمی فعلی، فراتر بگذارند و با دخالت در امور چرخ گردون و گردش ایّام و کواکب سماوی، کار دستِ ما و جهانیان بدهند و خدای ناکرده در مسیر حرکت خورشید و ماه و ستارگان و پدیده شب روز، تغییراتی ایجاد نمایند و نظم کلّی آنها را به هم بزنند، که اصلاً به صلاح مردم ما نیست، که این چنین از کائنات و دنیا و مافیها جلو بزنیم!