یزدفردا

راضیه حسینی: بررسی دستمزدها در کشور ما به این صورت است که ابتدا یک مسئول پیشنهاد را مطرح میکند. بعد از مدتی پیشنهاد فراموش میشود. در این قسمت یا اعتراضی صورت میگیرد یا مشکلی برای کارگران پیش میآید که پیشنهاد دوباره سر میز میآید این بار جدی تر مورد بررسی قرار میگیرد و به هیچ وجه فراموش نمیشود.

فقط از یک مسئول به مسئول دیگر منتقل خواهد شد. هر هفته هم حداقل یک تیتر با عنوان «بررسی حقوق کارگران در خبرگزاری ها دیده می.شود برای این که قضیه لوث نشود گاهی اعلام میکنند که به زودی خبرهای خوشی درباره حقوق کارگران اعلام میشود»، «بودجه افزایش حقوق تأمین شد. خستگی کارگران در خواهد رفت.»

اما تنها چیزی که در میرود حق و حقوق کارگران است. آن قدر این بررسی طول میکشد که بعضی کارگران بازنشسته میشوند و از آن پس خبرهای مربوط به بررسی افزایش حقوق بازنشستگان را پیگیری میکنند این گروه البته جزو خوش شانسها هستند، زیرا تعدادی از کارگران در معادن بدون این که بالاخره نتیجه بررسی را متوجه شوند جان میدهند و خستگی شان برای همیشه در میرود. هرچند با مرگشان باعث میشوند باز مسئولان به تکاپو بیفتند و بررسی حقوق کارگران را مطرح کنند.

سر آخر هم نتیجه بعد از سالها اعلام میشود و نهایتاً بیست درصد به حقوقشان اضافه خواهد شد باز هم کارگران مجبور به کار میشوند و مسئولان خشنود از این که به فکرشان هستند و نمیگذارند بیگاری .کنند نمیگذارند با ۱۴ میلیون بروند در دل تاریکی معدن و زغال سنگ استخراج کنند.

میدانید چرا همیشه روسیاهی به زغال میماند و مسئولان ما در هر شرایطی روسفیدند؟ چون همیشه در حال بررسی افزایش حقوق کارگرانند همیشه نگران حال آنها هستند و با جدیت اخبار مربوط به این قشر از مردم جامعه را رصد میکنند. حتی برخی از آنها برای اوضاع کارگران غصه هم میخورند ما که ندیده ایم ولی میگویند گاهی اشک هم میریزند! با این همه غصه، ولی هیچ وقت دست از بررسی برنمی دارند.

به نظرمان بهتر است تابلوی «کارگران مشغول کارند را کمی بزرگتر کنند و در ادامه بنویسند و مسئولان مشغول بررسی»