یزدفردا

راضیه حسینی: پس به سن است. در واقع اگر دانشجویان در سن پانزده سالگی وارد دانشگاه، و در نوزده سالگی با مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل شوند در استخر فرصت‌های شغلی غرق خواهند شد. اصلاً نمی‌دانند کدام را انتخاب کنند.

کارفرمایان به دنبال لیسانسه‌های نوزده ساله می‌دوند و بر سر تصاحب این نیروی کار با هم درگیر می‌شوند. یک‌هو بازدهی ادارات و کارخانجات به طرز عجیبی بالا می‌رود. نوزده ساله‌ها مثل ربات به سرعت هر کاری را انجام می‌دهند، طوری که هوش مصنوعی به گرد پای‌شان نمی‌رسد. در عرض چند سال طوری باعث پیشرفت کشور می‌شوند که کشورهای اروپایی انگشت به دهان می‌مانند و متوجه این حجم شکوفایی نمی‌شوند.

به نظرتان حالا که می‌توان با نوزده ساله‌ها به این میزان از پیشرفت رسید چرا سن‌های پایین‌تر امتحان نشود؟ مثلاً می‌توانید سن ورود به مدرسه را خیلی قبل‌تر از سه سال قبل‌تر از هفت سالگی قرار دهید.

مثلاً همین که نوزاد در بیمارستان متولد شد، او را به مدرسه ببرید، طوری در این مرحله سرعت عمل به خرج دهید که حتی یک دقیقه هم تلف نشود. می‌توانید بند ناف را بین راه بیمارستان به مدرسه ببرید. شوخی که نیست پای شکوهمندتر کردن کشور در میان است و یک لحظه غفلت هم جایز نیست.

بعد از گذراندن این مرحله، حتی می‌توان به آموزش «بیرون به درون» هم فکر کرد. مادران باردار را در کلاس اول بنشانید تا برای جنین‌های‌شان تدریس شود. مطمئن باشید نوزادانی که به دنیا می‌آیند هر کدام برای خود یک نابغه خواهند بود. هرچقدر زودتر این روند انجام شود، سریع‌تر به پیشرفت خواهیم رسید.

هر چه بیشتر نوزاد آماده به تحصیل داشته باشیم زودتر قله‌های موفقیت را فتح خواهیم کرد. نگران معلم هم نباشید با این روندی که در پیش است می‌توانید روی معلمان نوجوان هم حساب باز کنید. در واقع از مرحله‌ی جوان سازی پرش می‌کنید و به مرحله‌ی نوجوا‌ن‌سازی نیروی کار می‌رسید. دیگر مشکلی برای سن بازنشستگی هم وجود نخواهد داشت.

امیدواریم کلیه‌ی مسئولان روی پیشنهاد جذاب آقای وزیر فکر و به سرعت این طرح درخشان را اجرا کنند.