یزدفردا

راضیه حسینی: احسنت. از این بهتر نمی‌شود. دیگر نیازی نیست نگران فرار مغزها باشیم. از این به بعد همه‌ی مغزهای داخلی در مملکت باقی خواهند ماند. تنها نکته‌ی مبهم این است که بعد از نگه داشتن نخبگان چه برنامه‌ای برای‌شان دارید؟ در کدام شغل و سمت قرار است کار کنند؟ و البته بعد از مدتی از همان شغل اخراج شوند؟ مشکل این‌جاست که اکثر مشاغل مهم، توسط یک سری مسئولان فوق نخبه، اشغال شده است و دیگر جایی برای مغزهای در حال فرار دستگیر شده توسط پلیس، باقی نمی‌ماند.

پیشنهاد می‌کنیم فعلاً بی‌خیال نخبگان شوید. با رفتن‌شان جا برای یک سری افراد که فقط در داخل کشور، و توسط عدهای خاص، نخبه شمرده می‌شوند باز می‌شود. افرادی که تصمیمات‌شان خود به تنهایی نشان از مغز پیچیده و انیشتین‌وارشان دارد. ما هر روز از صبح تا شب اخبار مربوط به این نخبگان را می‌بینیم، می‌شنویم و گاهی کاملاً درک و لمس می‌کنیم. همان‌طور که آن‌ها هر روز برای رفاه حال ما تلاش می‌کنند، ما هم به موازات‌شان برای زنده ماندن می‌جنگیم.

اما از طرف دیگر به نخبگان پیشنهاد می‌کنیم خودشان را به خنگی بزنند. اصلاً بروز ندهند که نخبه‌اند. به صورت صوری در یک دانشگاه شرکت کنند و تا می‌توانند مشروط شوند، واحدها را پاس نکنند، و این رزومه را همه جا با خودشان داشته باشند. هر وقت پلیس به نخبه بودن‌شان شک کرد رزومه را رو کنند و با خیال راحت بگذرند. فعلاً با همین شیوه پیش بروند تا قانون بعدی صادر شود.

شاید ناگهان صبح یک روز متوجه شویم که پلیس قرار است از فرار بی‌مغزها جلوگیری کند. شاید هم روزی برسد پلیس از مهاجرت هر شخص ایرانی، به جز کلاهبردارها، اختلاس‌گرها، دزدها و سارقان جلوگیری کند. آن‌وقت باید بگردیم دنبال جمع‌آوری رزومه‌ای مانند مالک کوروش کمپانی. این مورد از همه‌ی موارد دیگر راحت‌تر است. نه نیاز به مهارت خاصی دارد و نه‌حتی برای مردان، پایان خدمت می‌خواهد. به راحتی می‌توانید یک کمپانی بزرگ تأسیس کنید و در انتها هیچ‌کس شما را گردن نگیرد.