یزدفردا

خدا رفتگانتان را بیامرزد مادر بزرگی داشتیم معروف بود به سکینه حکیم. گرم و سرد روزگار چشیده و تا بخواهید سختی کشیده. هنگام فوت از مال دنیا چیزی نداشت که به کسی ارث برسد اما دو جمله ماندگار برایمان به یادگار گذاشت. یکی اینکه «دنباله ی حرف را نگیرید» و دیگر اینکه «دنباله ی کار را بگیرید».

معتقد بود خیلی از حرف ها ارزش این را ندارد که کسی آن را پیگیری کند، برایش وقت بگذارد و فکرش را مشغول کند و می گفت: از دنباله حرف را گرفتن چیزی عاید انسان نمی شود و جز کدورت و دلخوری نصیبی برای انسان ندارد.

درباره کارها هم حرفش این بود که اگر می خواهید کارتان به سرانجام برسد باید همت کنید. این پیگیری است که معجزه می کند. اگر کاری شروع شود و سر سری گرفته شود و به حال خود رها، انتظار ثمر نشستنش را نداشته باشید. 

راستش را بخواهید وقتی رفتار برخی از مدیران و مسؤلین امروز را نگاه می کنم بسیار از این دو جمله مادربزرگم یاد می کنم و برایم جالب است که امروز با برخی مسؤلین مواجهیم که دقیقا برعکس این ماجرا را انجام می دهند.

متاسفانه چند سالی است به برخی مسؤلین دچار شده ایم که دنباله حرف را گرفتن و از کاه کوه ساختن مشی روزمره شان شده. نه تنها فقط حرف می زنند بلکه در عمل نه حرفی برای گفتن دارند نه حتی حاضرند پاسخگو باشند. جالب تر اینکه تا کسی هم از عملکردی انتقاد می کند به تریج قبای برخی از آنها بر می خورد و آنچنان خود را حق به جانب می گیرند و در صدد انتقام بر می آیند که انگار با دشمن بالفطره طرفند.

در این میان کسانی را هم شاهدیم که نه به مسؤلیتشان عرقی دارند نه به منطقه ای که در آن مسؤلند. آمده اند رزومه ای پرکنند و جایگاه مسؤلیت را پله ای کنند برای جایگاه های بالاتر اما دریغ از انجام دادن درست آنچه بر عهده شان است. تعدادشان چقدر هست؟ شما بهتر می دانید.

قول دادن و وعده و وعید هم که احتمالا در دستورالمعل برخی مسؤلیت ها ثبت شده. مسؤلی که وعده ندهد انگار مسؤل نیست. تعیین زمان هایی که هیچ وقت نمی رسد یا اگر برسد دیگر بسیار دیر شده هم برای خود، ماجرایی دارد. مثل هیمن وعده افتتاح بیمارستان طلسم شده بافق تا دهه فجر. اینکه دهه فجر کدام دهه هجری و قمری؟ کسی نمی داند.

کاش با برخی حرف ها و عمل ها روزهایی که در ذهن مردم مقدس اند خراب نمی شد. 

راستی اگر دهه فجر و هفته دولت در تقویم نبود، مردم به کدام زمان ارجاع داده می شدند؟