یزدفردا

راضیه حسینی: تلویزیون را که روشن کردم تصویر پسرکی نوجوان را دیدم که این روزها با «واگعیه یا کیکه»، اینستاگرام را پر کرده است. ابتدا متعجب ماندم و نزدیک بود اعتمادم را به چشم‌هایم از دست بدهم، از مغزم پرسیدم: «درسته؟ تلویزیون داره این پسر رو نشون می‌ده؟»

گفت: «همه چیز سرجاشه و به نظر درست میاد، ولی نمی‌دونم چرا یه جوریه. نمی‌تونم داده‌ها رو درست تجزیه و تحلیل کنم.»

گفتم: «حق داری. این پسره تو اینستاگرام و یوتیوب، که توسط دولت فیلتره، معروف شده، حالا اومده تو صدا و سیمای دولتی داره همون کارا رو می‌کنه.»

مغز گفت: «می‌گم یه جایی می‌لنگه. الان باید به یه نتیجه برسیم. به نظرم دیگه لازم نیست کلی پول فیلترشکن بدی بری اینستا، کاملاً رایگان و حتی بدون مصرف اینترنت، تلویزیون رو روشن کن و از محتوای فضای مجازی لذت ببر.»

گفتم: «به نظرت تا کجا پیش می‌رن؟»

گفت: «تا هر جا که لازم باشه. شاید مدتی بعد صدای صادق بوقی رو هم بشنوی.»

همان‌طور که داشتم به حرف مغز فکر می‌کردم دیدم ریوندی وارد کادر شد و اتفاقاً قسمتی از موزیک صادق بوقی هم پلی شد.

مغز گفت: «دیگه حتی لازم نیست کسی بابت برنامه‌ ریوندی هم پول بده.»

راست می‌گفت با این شیوه، صدا و سیما به تنهایی جای محتوای فاخر فضای مجازی و حتی برخی کنسرت‌ها را هم خواهد گرفت. مثلاً ممکن است یک روز ببینید شبکه‌ی چهار عوض برنامه‌هایی مثل آسمان شب که در گذشته پخش می‌شد، برنامه‌ای با عنوان «هر کی کش رو محکم‌تر بکوبه به ماتحت جلویی برنده‌ست» پخش کند، یا شاید چالش‌هایی از قبیل انداختن زغال داغ در لباس دوست صمیمی، «هر کی بخنده خره»، «هر کی بترسه گاوه» و از این قبیل برنامه‌های جذاب را در تلویزیون ببینید.

واقعاً خوش‌حالیم که مدیریت صدا وسیما با بودجه‌ی میلیاردی، به دست مسئولان فعلی افتاده است و دیگر خبری از برنامه‌های کسل‌کننده‌ای مثل نود و کتاب‌باز نیست. دیگر لازم نیست مدام شبکه‌ها را عوض کنیم و هر شبکه، برنامه‌ متفاوتی داشته باشد.

الان می‌توانید یک شبکه را نگاه کنید و خیال‌تان راحت باشد باقی همگی کپی پیست همان یکی هستند. البته نباید از حق گذشت که آی فیلم هنوز محتوای مختص به خودش را دارد «یوسف پیامبر، مختارنامه و البته فیلم‌های سینمایی نابودنشدنی مانند زرد قناری و جیب‌برها به بهشت نمی‌روند.»

در انتها فقط یک سؤال باقی می‌ماند. به نظر شما این صدا و سیما واگعیه یا کیکه؟