زمان : 09 Azar 1402 - 05:45
شناسه : 187271
بازدید : 2903
اسکن‌ها تغییرات مغزی در مبتلایان کووید طولانی را نشان می‌دهند اسکن‌ها تغییرات مغزی در مبتلایان کووید طولانی را نشان می‌دهند یزدفردا: یک مطالعه جدید براساس اسکن مغز گزارش می دهد که افراد مبتلا به کووید طولانی مدت تغییرات مغزی متفاوتی با مغز بیماران کووید ۱۹ که کاملاً بهبود یافته اند، نشان می دهند.

به گزارش یزدفردا به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش می‌دهند که کووید ۱۹ الگوی خاصی از تغییرات ساختاری میکروسکوپی را در مناطق مختلف مغز افراد مبتلا به کووید طولانی ایجاد کرده است.

دکتر الکساندر راو، متخصص نورو رادیولوژی در بیمارستان دانشگاه فرایبورگ آلمان و سرپرست تیم تحقیق، گفت: «تا جایی که ما می‌دانیم، این اولین مطالعه‌ای است که بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت را با گروهی بدون سابقه کووید ۱۹ و گروهی که عفونت کووید ۱۹ را پشت سر گذاشته اند اما به طور ذهنی آسیبی ندارند، مقایسه می‌کند.»

محققان تخمین می‌زنند که بین ۱۰ تا ۲۵ درصد از بیماران مبتلا به عفونت کووید به کووید طولانی مبتلا می‌شوند.

کووید طولانی مدت شامل مجموعه‌ای از علائم مختلف است که می‌تواند برای هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از غلبه بر بیماری اولیه ادامه داشته باشد.

علائم می‌تواند شامل مه مغزی، خستگی، درد مفاصل یا ماهیچه، تنگی نفس، اختلالات گوارشی، تپش قلب، و تغییر در حس بویایی یا چشایی باشد.

برای این مطالعه، محققان با استفاده از یک تکنیک جدید MRI که حرکت مولکول‌های آب را در بافت‌ها تجزیه و تحلیل می‌کند، مغز شرکت‌کنندگان را اسکن کردند. این روش می‌تواند اطلاعات دقیقی در مورد ریزساختار مغز ارائه دهد و حتی تغییرات بسیار کوچک در مغز را تشخیص دهد.

افراد اسکن شده شامل ۸۹ بیمار مبتلا به کووید طولانی مدت، ۳۸ بیمار که به طور کامل از عفونت کووید بهبود یافته بودند و ۴۶ فرد سالم بدون سابقه کووید بود.

محققان هیچ گونه از دست دادن حجم مغز یا ضایعاتی که ممکن است علائم طولانی کووید را توضیح دهد، پیدا نکردند.

اما نتایج نشان می‌دهد تغییرات کوچکی در مناطق مختلف مغز مشاهده شد که بین افراد مبتلا به کووید طولانی مدت و افرادی که به طور کامل بهبود یافته بودند، تفاوت داشت.

آنها به طور خاص ارتباطی بین این تغییرات ریزساختاری و شبکه‌های مغزی خاص مربوط به بروز علائم مه مغزی، خستگی و حس بویایی پیدا کردند.

محققان امیدوارند در آینده بیماران را دوباره بررسی کنند تا ببینند آیا علائم بالینی آنها تغییر می‌کند یا خیر و آیا این تغییرات می‌تواند به ساختار مغز مربوط باشد.