یزدفردا

به گزارش یزدفردا به نقل از ایندیپندنت، این پژوهش ۶۳۲ شرکت‌کننده را که سابقه حمله قلبی داشتند یا به بیماری‌های قلبی دیگری مبتلا بودند، بررسی کرد.

یک گروه از شرکت‌کنندگان مراقبت‌های استاندارد دریافت کردند و به گروه دیگر مکمل‌های ویتامین دی برحسب نیاز برای رسیدن به ۴۰ نانوگرم در هر میلی‌لیتر، داده شد.

نتایج اولیه محققان نشان داد: «بیشتر افراد برای رسیدن به سطح مناسب ویتامین دی در بدن به مصرف مقدار قابل‌توجهی از این ویتامین نیاز دارند.» در واقع ۵۱ درصد شرکت‌کنندگان به پنج تا شش هزار واحد بین‌المللی (آی‌یو) ویتامین دی نیاز دارند که ۱۰ برابر میزان توصیه‌شده داده‌های پژوهشی ایالات متحده (آر‌دی‌آی) یا همان۶۰۰ واحد بین‌المللی است.

حدود ۱۴.۶ درصد از این افراد شرکت‌کننده به مقدار ۱۰ هزار واحد بین‌المللی یا بیشتر ویتامین دی نیاز داشتند تا به سطح مطلوب برسند.

دکتر چنگ هان چن، متخصص قلب و عروق، در این زمینه می‌گوید: «پژوهش‌های پیشین نشان می‌داد که بین کمبود ویتامین دی و افزایش خطر حمله قلبی ارتباط مستقیمی وجود دارد. البته دلایل این ارتباط هنوز مشخص نیست.»

چن افزود: «برخی متخصصان فکر می‌کنند گیرنده‌های ویتامین دی در سلول‌های سیستم عروقی در التهاب عروق خونی نقش دارند و به نوبه خود بیماری قلبی را تشدید می‌کند.»

ویتامین دی چیست؟

ویتامین دی یکی از ویتامین‌های ضروری است که بدن با قرار گرفتن پوست در معرض اشعه ماورای بنفش آن را تولید می‌کند. این ویتامین را می‌توان از طریق برخی غذاها و مکمل‌های ویتامین هم به دست آورد.

محققان به اهمیت نقش حیاتی ویتامین دی در سیستم ایمنی بدن پی برده‌اند. این ویتامین می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند دیابت، آسم و آرتریت روماتوئید را کاهش دهد.

ویتامین دی برای افزایش استحکام استخوان‌ها نیز بسیار مهم است و در کنار فسفر و کلسیم در رشد و تقویت بافت استخوان نقش مهمی ایفا می‌کند.

توصیه‌های فعلی برای میزان مصرف ویتامین دی از این قرار است:

• نوزادان تا ۱۲ ماه: ۴۰۰ واحد بین‌المللی

• کودکان و بزرگسالان یک تا ۷۰ سال: ۶۰۰ واحد بین‌المللی

• افراد بالای ۷۰ سال: ۸۰۰ واحد بین‌المللی

• زنان باردار یا زنانی که در دوران شیردهی قرار دارند: ۶۰۰ واحد بین‌المللی

بیشتر ویتامین دی بدن زمانی که پوست در معرض اشعه ماورای بنفش قرار می‌گیرد، ساخته می‌شود. سپس این ویتامین در سلول‌های چربی ذخیره می‌شود.

احتمال می‌رود افرادی که با خطر کمبود ویتامین دی مواجه‌اند‌ــ مانند کسانی که معلولیت دارند، نوزادان یا افراد مسن و افرادی که در مناطق کم‌نور زندگی می‌کنند‌ــ با خطر کاهش حجم استخوان‌ها و در نتیجه شکستگی مواجه شوند.

افراد با پوست تیره‌تر ملانین بیشتری در بدن دارند، بنابراین اشعه ماورای بنفش کمتری دریافت می‌کنند. این افراد هم نسبت به افراد سفید‌پوست به نور آفتاب بیشتری نیاز دارند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در تابستان، بدن با قرار گرفتن در معرض آفتاب ظهر به مدت هشت تا ۱۰ دقیقه ویتامین دی موردنیازش را تامین می‌کند. اما در زمستان، با توجه به سردتر شدن هوا، این میزان را باید به حدود دو ساعت قرار گرفتن در معرض آفتاب ظهر افزایش داد.

کمبود ویتامین دی

دوران نوزادی و کودکی که زمان رشد استخوان‌ها است، برای تامین ویتامین دی هم مقطعی حیاتی به شمار می‌روند. کمبود ویتامین در دوران کودکی می‌تواند به بیماری راشیتیسم یا نرمی استخوان منجر شود.

برخی مطالعات هم از ارتباط بین آلرژی و کمبود ویتامین دی در کودکان خبر می‌دهد.

در بسیاری از مردم، کمبود ویتامین دی در کوتاه‌مدت به بروز علائم حاد و شدید منجر نمی‌شود. اگرچه کمبود مزمن آن باعث هیپوکلسمی (بیماری کمبود کلسیم) می‌شود که پوکی و شکستگی استخوان، سفتی مفاصل، خستگی عضلات و درد را به همراه خواهد داشت.

اما کمبود ویتامین دی در دراز‌مدت می‌تواند مشکلات خودایمنی، سرطان پستان، پروستات، روده بزرگ، بیماری‌های عصبی و برخی عفونت‌ها را به همراه داشته باشد.

افراد بیشترین میزان ویتامین دی را از آفتاب دریافت می‌کنند، اما متخصصان توصیه می‌‌کنند که در فصل زمستان بهتر است سراغ مکمل‌های ویتامین برویم.

غذاهای زیادی وجود ندارند که حاوی ویتامین دی باشند، اما آن‌هایی که منابع خوبی برای ویتامین دی به شمار می‌روند، عبارت‌اند از:

• ماهی‌های چرب مانند سالمون

• ماهی تن

• زرده تخم‌مرغ

• پنیر

• جگر گاو

• قارچ‌ها

• شیر

• غلات

• آب‌میو‌ه و سایر غذاهایی که با ویتامین دی اشباع شده‌اند